Zastrzyk domięśniowy w serce - czym jest i kiedy go stosować?

Iniekcja domięśniowa w serce jest techniką medyczną zarezerwowaną wyłącznie dla nagłych przypadków. Polega na podawaniu leku bezpośrednio do serca. Czy jest bezpieczna? Jaki jest jej cel? W tym artykule poznasz odpowiedzi. 

Zastrzyk domięśniowy w serce to sposób podania leku dedykowany nagłym przypadkom. Do takich należą sytuacje, które stwarzają ponadprzeciętne, silne ryzyko śmierci. Poznaj najważniejsze informacje dotyczące tej techniki. Tuż po podaniu leków wewnątrznaczyniowych lek trafia bezpośrednio do krwi i działa natychmiastowo.

Sytuacja, w której najczęściej stosuje się ten zastrzyk domięśniowy w serce, ma miejsce w przypadku zatrzymania krążenia. Specjaliści wskazują na ogromną skuteczność iniekcji domięśniowej, bowiem pomija się fazę wchłaniania leku. Oznacza to, że wszystko co wprowadzane jest bezpośrednio – działa szybciej i efektywniej.

Pacjent nie jest bowiem obciążony pośrednim okresem absorpcji. W ten sposób 100% podawanej dawki jest w pełni użyteczne.

Oprócz tego, łatwo uwzględnia się różnice między pacjentami, ze względu na ich wiek i budowę ciała. Pozwala na szybkie i precyzyjne obliczenie odpowiedniej aplikowanej ilości. Jest bardzo przydatne w sytuacjach, kiedy pacjent jest nieprzytomny, a my ledwo możemy uzyskać użyteczne informacje, podczas pierwszej interakcji.

Zastrzyk domięśniowy w serce – jak jest wykonywany?

Co ciekawe, adrenalina odgrywa decydującą rolę w mechanizmie stresu, to jest: błyskawicznej reakcji organizmu człowieka oraz zwierząt kręgowych na potencjalne zagrożenie. Reakcja ta objawia się przyspieszonym biciem serca, czy chociażby wzrostem ciśnienia krwi. 

• Pierwszym krokiem podczas wykonywania iniekcji jest przygotowanie sterylnej igły o długości co najmniej 10 cm.
  Ważne, aby była to igła załadowana już odpowiednio obliczoną dawką leku. Co niezwykle istotne, pamiętajmy o wielkości igły. Nie powinna być ona mniejsza, bowiem musi trafić prosto do mięśnia sercowego
• Następnie musimy odsłonić przestrzeń międzyżebrową pacjenta. Przestrzeń międzyżebrowa to obszar zawarty pomiędzy dwoma sąsiadującymi żebrami, zawierający między innymi mięśnie międzyżebrowe. Zazwyczaj jest łatwa do zlokalizowania. Trudności mogą wystąpić w sytuacji, kiedy do czynienia mamy z pacjentem otyłym. Wtedy przygotowanie miejsca do iniekcji może wydać się kłopotliwe.
• Po zlokalizowaniu czwartej lewej przestrzeni międzyżebrowej, czyli obszaru pomiędzy czwartym i piątym żebrem, podążamy za linią, która subtelnie łączy go z mostkiem na jego lewej krawędzi. Jest to najbardziej przybliżona sercu lokalizacja.
• Oczywiście najważniejszym momentem jest sama iniekcja, czyli wprowadzenie strzykawki do tej ograniczonej przestrzeni międzyżebrowej, czemu towarzyszy uwalnianie leków.

Pomimo potencjalnych trudności technicznych lek dociera do mięśnia sercowego i umożliwia przywrócenie aktywności serca, w przypadku nieuchronnego zatrzymania krążenia.

Jakie leki zawiera zastrzyk domięśniowy w serce?

Należy pamiętać, że wszystko, co podawane wewnątrzsercowo działa natychmiast, więc większa dawka byłaby śmiertelna.

Adrenalina znana jest również jako epinefryna i jest jednym z najsilniejszych aktywatorów układu współczulnego. Serce zmienia swoje tempo skurczu zgodnie z sygnałami regulacyjnymi wysyłanymi do niego w wyniku podania tego związku chemicznego. Dlatego też można powiedzieć, że modyfikując układ współczulny będziemy mogli również wpłynąć na aktywność naszego serca.

Kilka badań wykazało, że wewnątrzsercowe wstrzyknięcie adrenaliny, do 5 minut po zatrzymaniu krążenia – zwiększa szanse na przeżycie. Chociaż nie we wszystkich przypadkach metoda ta jest całkowicie skuteczna.

Dzieje się tak bowiem czynnik czasu odgrywa kluczowa rolę w sytuacjach kryzysowych. W ten sposób, wskaźnik przeżywalności jest wprost proporcjonalny do możliwie najszybszej iniekcji.

Iniekcja domięśniowa – kiedy należy zastosować tę technikę?

Zastrzyk domięśniowy w serce nie jest zalecany podczas masażu serca. Zaleca się stosowanie technik resuscytacji krążeniowo-oddechowej i oddzielnej iniekcji, aby lek miał pełny dostęp do mięśnia sercowego. Pozwoli to na zmniejszenie niedokrwienia serca.

Niedokrwienie jest procesem, któremu poddawane są obumierające komórki, bowiem nie dociera do nich niezbędna krew. Proces ten zauważymy w wielu patologiach układu sercowego. Najbardziej charakterystyczną jednak chorobą jest zawał mięśnia sercowego. 

Kiedy człowiek spotyka się z zatrzymaniem krążenia, serce przestaje pompować krew do reszty organizmu, rozpoczynając ryzykowny proces niedokrwienia.

Jest to moment, w którym należy wykonać zastrzyk domięśniowy w serce, aby odwrócić proces i przywrócić dopływ krwi oraz funkcję kurczliwości.

Podsumowanie

Zabieg nie jest bolesny i zwykle nie występują po nim żadne poważne powikłania. Rzadko dochodzi do reakcji alergicznej na podawany lek, przypadkowego podania domięśniowego czy miejscowego zakażenia. Należy jednak zawsze zachować wymaganą ostrożność.

Innym wskazaniem przeprowadzenia iniekcji domięśniowej jest: ochrona przewodu pokarmowego.

I na koniec należy zauważyć, że technika ta może być praktykowana tylko przez specjalistów medycznych, którzy mają doświadczenie w sytuacjach wymagających pilnego działania.