Wymyślony przyjaciel Twojego dziecka
Wymyślony przyjaciel towarzyszy wielu dzieciom. To często postaci, które pojawiają się u bardzo kreatywnych i wrażliwych dzieci. Ogrywają ważną rolę w ich rozwoju emocjonalnym. Jednak dla rodziców mogą stać się problemem. W tym artykule wyjaśnimy, co zrobić, jeśli w życiu Twojego dziecka pojawił się wymyślony przyjaciel.
Wymyślony przyjaciel – dlaczego dzieci tworzą taką postać?
Te istoty stworzone przez żywy i fantazjujący umysł dzieci mogą pojawić się już od wieku 2 lat, kiedy dziecko zaczyna się uczyć języka i rozumieć środowisko, w którym żyje. Ich istnienie wynika z kilku powodów i na ogół, tak samo, jak nagle się pojawiają, tak samo nagle odchodzą.
Rodzice są zaskoczeni widząc, jak ich dziecko bawi się i rozmawia samo ze sobą. Kiedy zadajesz dziecku pytanie o o co chodzi, odpowiada spokojnie, że to jego nowy przyjaciel – wymyślony. Chociaż może to być źródłem troski rodziców, wyimaginowani przyjaciele są częścią emocjonalnego rozwoju dziecka. Czasami pojawiają się w bardzo kreatywnych i wrażliwych umysłach.
Ciekawe badanie przeprowadzono na 152 dzieciach w wieku od 3 do 4 lat przez naukowców Marjorie Taylor i Stephanie Carlson z uniwersytetów w Oregonie i Waszyngtonie. Wykazało ono, że dwoje na każde troje dzieci ma wyimaginowanych przyjaciół.
70% dzieci biorących udział w badaniu stanowiły dzieci pierworodne lub jedynaki. Sugeruje się jednak, że niekoniecznie istnieje bezpośredni związek między samotnością a faktem, że dziecku zaczyna towarzyszyć wymyślony przyjaciel. Można raczej wysnuć wniosek, że wyimaginowany przyjaciel pomaga dziecku wyrazić swoje uczucia i poprawić swoje umiejętności komunikacyjne.
Nie możemy jednak wykluczyć pojawiania się tych postaci jako oznak odczuwania braków w dziedzinie odbieranych uczuć lub jakiegoś wstrząsu emocjonalnego.
Wymyślony przyjaciel staje się w tych sytuacjach sojusznikiem, który może pomóc dziecku w trudnościach. Chodzi o silne przeżycia takie jak rozwód rodziców, przybycie nowego rodzeństwa, zmiana szkoły lub przeprowadzka do innego miasta lub kraju.
Mój syn ma wyimaginowanego przyjaciela! Co mam zrobić
Pierwszą rzeczą, jaką możesz zrobić, gdy odkryjesz, że dziecko ma wyimaginowanego przyjaciela, jest zachowanie spokoju. Aż do wieku 8 lat jest normalne, że dziecko spędza czas z wyimaginowanym towarzyszem. To my jako rodzice, musimy nauczyć się radzić sobie z tą sytuacją z szacunkiem i miłością.
Działaj w sposób naturalny
Unikaj ignorowania tej postaci lub zaprzeczania, że wymyślony przyjaciel Twojego dziecka istnieje. Traktuj sytuację naturalnie, bez zachęcania do relacji ani też bez jej zakazywania. Pamiętaj, że dla niego to część jego życia.
Poznaj wyimaginowanego przyjaciela
Zaleca się, aby rodzice poznali nowego przyjaciela swoich dzieci, tak jak ma to miejsce w normalnej przyjaźni. Pytając o szczegóły, dowiesz się, co on oznacza dla Twojego dziecka i będziesz lepiej wiedzieć jak sobie z nim poradzić.
Wymyślony przyjaciel nie powinien być wymówką ani usprawiedliwieniem
Jeśli Twoje dziecko używa tej postaci do pominięcia reguły lub popełnienia jakiegoś głupstwa, nie pozwól na to. Naucz go akceptować obowiązki i być świadomym, czym jest dyscyplina, niezależnie od tego, czy wymyślony przyjaciel jest obok czy nie.
Wspieraj spotkania z prawdziwymi dziećmi
Chociaż Twój stosunek do tych wyimaginowanych towarzyszy musi być nacechowany szacunkiem i tolerancją, zachęć swoje dziecko do poznawania innych dzieci i do dzielenia z nimi zabawy. W ten sposób stymulujesz jego umiejętności psychospołeczne.
Z czasem najprawdopodobniej wymyślony przyjaciel zacznie pojawiać się coraz rzadziej, aż całkowicie zniknie.
Kiedy wymyślony przyjaciel jest powodem do zmartwienia?
Ogólnie rzecz biorąc, kiedy dziecko ma wyimaginowanego przyjaciela, nie ma się czym martwić. Jeśli jednak wystąpi którakolwiek z poniższych sytuacji, zaleca się poszukać pomocy psychologa lub terapeuty.
- Dziecko izoluje się i bardziej woli bawić się z wyimaginowanym przyjacielem niż z prawdziwymi przyjaciółmi.
- Możesz zaobserwować u dziecka podniecenie, utratę kontroli, dezorientację umysłową lub drażliwość, gdy pojawia się wymyślona postać.
- Osobowość wyimaginowanego przyjaciela powoduje u dziecka dyskomfort lub strach.
Jak zawsze powtarzamy, czas i uwaga, jakie poświęcasz swojemu dziecku, są kluczowe dla wykrycia w porę wszelkich rzeczywistych problemów. Zachowaj zatem czujność, spokojnie towarzysząc dziecku w jego rozwoju emocjonalnym.