Wirusowe zapalenie wątroby typu D: podstawy

Wirusowe zapalenie wątroby typu D jest chorobą tego organu, która wymaga wcześniejszego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B.

Wirusowe zapalenie wątroby typu D jest wywoływane przez cząstkę podobną do wirusa, ale nie możemy jej nazwać wirusem jako takim, ponieważ nie ma ona wszystkich typowych dla wirusów struktur. Dlatego została sklasyfikowana jako subwirus lub wirusoid.

Czynnik wywołujący wirusowe zapalenie wątroby typu D nazywany jest wirusem delta lub deltawirusem. Jego odkrycie włączyło go do rodziny wirusów wywołujących zapalenie wątroby, razem z wirusami zapalenia wątroby typu A, B, C i E.

Jego mikroskopijna struktura jest prosta. Ma tylko jedną cząsteczkę okrągłego kwasu rybonukleinowego (RNA), której używa do namnażania. Jednak ten RNA nie koduje innych funkcji. Stąd kategoria subwirusów, do których należy.

Ponieważ wirus ten nie ma struktur dla funkcji innych niż replikacja, wymaga wsparcia ze strony innego wirusa. W przypadku zapalenia wątroby typu D wirusem wspomagającym jest wirus zapalenia wątroby typu B.

Gdy czynnik delta dostanie się do organizmu człowieka uprzednio zakażonego wirusem zapalenia wątroby typu B, deltawirus wykorzystuje strukturę wirusa B. Zatem istnienie wcześniejszego zapalenia wątroby typu B jest warunkiem koniecznym do zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu D.

Wirusowe zapalenie wątroby typu D – występowanie na świecie

Wirusowe zapalenie wątroby typu D jest chorobą tego organu, która wymaga wcześniejszego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B. Na świecie odkryto na razie kilka jej przypadków, więc jest to rzadka patologia, wciąż będąca przedmiotem badań.

Szacuje się, że na całym świecie cierpi na tę chorobę około piętnastu milionów ludzi. W ogólnej populacji planetarnej nie jest to naprawdę duża liczba. Ci zakażeni pacjenci stanowią również niewielki odsetek osób cierpiących na wirusowe zapalenie wątroby typu B.

Pod względem geograficznym istnieją regiony o większej częstości występowania wirusowego zapalenia wątroby typu D niż inne. Najbardziej dotknięta jest Afryka Środkowa, Azja Północna i Bliski Wschód. W Europie choroba ta rozwija się głównie we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, a w Ameryce w rejonie Amazonii.

Przenoszenie wirusowego zapalenia wątroby typu D.

Głównym sposobem przenoszenia tej choroby jest krew. Często zdarza się, że osoby, które ją mają, zaraziły się nią poprzez wymianę strzykawek w wyniku dożylnego zażywania narkotyków. Rzadziej przenoszenie może nastąpić poprzez tatuaże wykonywane niesterylnymi igłami.

Z drugiej strony transfuzje krwi mogą być również źródłem choroby, jeśli są wykonywane bez odpowiednich środków. Obecnie banki krwi pozbawione procedur bezpieczeństwa biologicznego są praktycznie niedostępne, ale potencjalne niebezpieczeństwo nadal istnieje.

Wiemy też, że wirusowe zapalenie wątroby typu D może być przenoszone drogą płciową, chociaż przypadki są bardzo rzadkie i w niewielkim odsetku. Podobnie rzadko zdarza się przenoszenie zakażenia z matki na dziecko w macicy, zwane przeniesieniem okołoporodowym.

Znając drogi zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu D, możemy ustalić, kiedy istnieje większe ryzyko infekcji . Grupy ludności o podwyższonym ryzyku to:

• Uzależnieni od narkotyków podawanych dożylnie.
• Pacjenci z wirusowym zapaleniem wątroby typu B: należy pamiętać, że jest to warunek niezbędny do rozwinięcia się wirusa zapalenia wątroby typu D.
• Dzieci matek zakażonych w czasie ciąży.

Pamiętaj ogólnie, że wirusowe zapalenie wątroby typu D jest zwykle przenoszone poprzez krew.

Objawy wskazujące na wirusowe zapalenie wątroby typu D

Ponieważ wirusowe zapalenie wątroby typu D pojawia się u pacjentów z wcześniejszym wirusowym zapaleniem wątroby typu B, lekarze i pacjent muszą rozumieć objawy w tym kontekście. Innymi słowy, istnieją oznaki przypisywane zapaleniu wątroby typu B i inne specyficzne dla zapalenia wątroby typu D.

Obraz kliniczny, który opisali naukowcy z całego świata, to ostre zapalenie wątroby spowodowane koinfekcją. Jest to spowodowane prawie jednoczesną infekcją obydwoma wirusami. Objawy są typowe dla zapalenia wątroby, wraz z bólem brzucha, powiększeniem wątroby, żółtaczką, nudnościami i wymiotami.

Jest to łagodny przypadek, ale może również przekształcić się w ostre zapalenie wątroby.

Inną odmianą prezentacji jest nadkażenie. U osoby z długotrwałym wirusowym zapaleniem wątroby typu B zapalenie wątroby typu D może przyspieszyć rozwój pierwszej choroby. Początkowe zapalenie wątroby u pacjenta postępuje szybciej, a powikłania pojawiają się wcześniej niż oczekiwano.

Te komplikacje mogą być następujące:

• Marskość wątroby: jest to zmiana wewnętrznej struktury wątroby. Komórki wątroby ulegają dezorganizacji i stopniowo przestają funkcjonować. Pojawia się tkanka bliznowata i atakuje części wątroby, przerywając przepływ krwi.
• Niewydolność wątroby: po ostatecznym ustaleniu się marskości wątroba przestaje działać. Nie realizuje wszystkich zadań, które ten organ powinien wykonać w organizmie, a niewydolność staje się stanem ostatecznym.
• Rak wątroby: pacjenci z wirusowym zapaleniem wątroby typu B mają zwiększone ryzyko rozwoju złośliwego guza wątroby. Nadkażenie wirusem zapalenia wątroby typu D znacząco powiększa to ryzyko.

Jednym z typowych objawów zapalenia wątroby jest zażółcenie skóry i błon śluzowych zwane żółtaczką.

Diagnoza i leczenie

Diagnozowanie tej choroby nie jest takie proste. Najpierw lekarze muszą wykryć wirusowe zapalenie wątroby typu B będące stanem, w którym agent delta musi się sam „zainstalować”. Następnie obecność wirusowego zapalenia wątroby typu D można potwierdzić badaniem krwi.

Gdy lekarz potwierdzi diagnozę, leczenie będzie uzależnione od stanu zdrowia pacjenta. Istnieje środek przeciwwirusowy zwany peginterferonem alfa, który jest zalecany do zażywania przez osiem miesięcy, ale jego skuteczność jest niska.

W przypadku zaawansowanej marskości i niewydolności wątroby lub raka wątroby bez przerzutów, najlepszą opcją opcją jest przeszczep wątroby.