Tungiaza: leczenie i objawy ataku pchły piaskowej

Tungiaza to choroba związana z ubóstwem. Dotyka głównie osoby, które chodzą boso i żyją w niewybetonowanych obszarach lub w obszarach, w których nie zbiera się śmieci.

Tungiaza to choroba pasożytnicza, która jest połączona z ubóstwem. Jest wywoływana przez pchły krwinkożerne, które żywią się krwią, a dokładniej przez gatunek Tunga penetrans. Jednak w niektórych przypadkach choroba ta jest wywoływana przez Tunga trimamillata. W dzisiejszym artykule przyjrzymy się objawom tego schorzenia.

Pchły wywołujące tą chorobę noszą wiele nazw, takich jak pchła chigoe, pchła piaskowe, nigua, itp. Pierwsze informacje o tungiazie pojawiły się w 1525 r., gdy hiszpański konkwistador Fernando González de Oviedo zauważył, że rdzenni mieszkańcy Haiti cierpią z powodu tego schorzenia.

Pasożyt pochodzi z Ameryki, skąd rozprzestrzenił się na różne obszary świata. W dzisiejszych czasach ten rodzaj pchły znajduje się w Ameryce Łacińskiej, na Karaibach, w Subsaharyjskiej Afryce, na Madagaskarze, w Zanzibarze, na Seszelach, zachodnim wybrzeżu Indii, w Pakistanie i Oceanii.

Czy umiesz rozpoznać objawy tungiazy? Czytaj dalej, aby je poznać!

Na czym polega tungiaza?

Tungiaza pojawia się, gdy jeden z wyżej wspomnianych gatunków pchły penetruje skórę ciepłokrwistego zwierzęcia. Choroba rozwija się, gdy żeńskie przedstawicielki tego gatunku, które są ciężarne, przenikają skórę. Gdy do tego dochodzi, pchła przechodzi przez proces hipertrofii i wytwarza tysiące jajeczek, które następnie wydala.

Choroba może dotknąć każdego miejsca na ciele, chociaż najczęściej atakuje stopy. Dzieje się tak, ponieważ pchła woli żyć w suchym, zacienionym i piaszczystym podłożu, który jest wypełniony materiałem organicznym. Jeśli dodasz do tej mieszanki ludzi chodzących na bosaka, otrzymujesz zwiększone ryzyko infekcji.

Ciężarna pchła przyczepia się do skóry za pomocą otworu gębowego. Przedostaje się przez skórę właściwą, póki nie będzie w stanie żywić się z naczyń włosowatych w warstwie brodawkowej. Otwór odbytowo-genitalny pasożyta sięga do powierzchni skóry. Przed ten otwór pchła wydala jajeczka na zewnątrz, po czym ginie po 1 do 3 tygodni.

Objawy tungiazy

W większości przypadków tungiaza dotyka miejsc takich jak podeszwy stóp, obszary okołopaznokciowe oraz skóra między palcami rąk i paznokci. Szacuje się, że jedynie od 5% do 10% przypadków wykazuje objawy tungiazy w innych obszarach ciała.

Zazwyczaj doświadcza się intensywnego świądu w dotkniętym obszarze. Możesz mieć jedną lub kilka zmian chorobowych na ciele. Mogą być zarówno bolesne, jak i bezobjawowe. W 24 godziny po przeniknięciu pchły przez skórę, można zaobserwować grudkę otoczoną rumieniem lub plamkę. Zazwyczaj zaczyna pojawiać się około dwie godziny po kontakcie.

Zmiana na skórze rozwija się i zamienia w białe bąble, które mają czarne kropeczki na środku. Czarna kropka to koniec brzucha pchły. Często w jej okolicy można zaobserwować zbiór jajeczek przylegających do skóry.

Kiedy pchła umrze, zmianę chorobową pokrywa czarny strup. Powstaje ze skrzepniętej krwi i brudu. Następnie pojawia się naskórkowa blizna. Czasami zmiany chorobowe przypominają pęcherze o wrzodowatej lub brodawkowatej naturze.

Leczenie

Podstawowe leczenie tungiazy polega na chirurgicznym usunięciu pchły. W tym celu lekarz wykorzystuje sterylną igłę, a później przemywa obszar solą fizjologiczną. W niektórych przypadkach konieczne okazuje się łyżeczkowanie. Następnie lekarz zeskrobuje skórę za pomocą elektrokoagulacji.

Ogromne znaczenie odgrywa niezwykle ostrożne usunięcie pasożyta. Jeśli tułów pchły oderwie się w trakcie usuwania, doprowadzi do rozwoju stanu zapalnego. Po usunięciu należy nakładać miejscowo antybiotyki.

W niektórych przypadkach w celu leczenia tungiazy wykorzystuje się tiabendazol. To lek doustny, który należy przyjmować w dawkach 25 mg/kg na dzień, przez 5 do 10 dni. Można go również używać w postaci kremu i balsamu, aby zmniejszać liczbę zmian chorobowych.

Prewencja

Najlepszy sposób na uniknięcie objawów tungiazy to chronienie się przed jej rozwojem. W tym celu najlepiej jest nosić zamknięte obuwie i nie kłaść się ani nie siadać w miejscach, które mogą zamieszkiwać pchły.

Najlepsza strategia to walka z ubóstwem, tworzenie wybetonowanych dróg i ścieżek oraz opracowywanie właściwych systemów odbioru śmieci. Poza tym należy poprawiać domy, które nie powinny mieć podłóg z ziemi.

Oprócz tego istotną rolę odgrywa edukacja. Należy uczyć ludzi, którzy są narażeni na taką chorobę, rozpoznawania tego pasożyta i niedopuszczania do tego, aby przedostał się przez skórę.