Skręcenie kolana: przyczyny, objawy i zalecenia
Skręcenie kolana jest w rzeczywistości ogólną nazwą innych, bardziej specyficznych uszkodzeń, które znajdują się w tym stawie. Nie istnieje jako specyficzna jednostka chorobowa, gdyż jego precyzyjna diagnoza i leczenie zależą od zranionego więzadła. W kolanie mamy do czynienia ze złożonym obszarem ciała, zwłaszcza w tkankach miękkich.
Mówi się, że występuje skręcenie kolana, gdy więzadła uległy ponadnormatywnemu rozciągnięciu. Kiedy przekraczają swój limit naciągnięcia i ulegają kontuzjom, prowadzi to do utraty charakterystycznej elastyczności.
W przypadku kolana może dojść do rozciągnięcia więzadeł krzyżowych (które znajdują się wewnątrz stawu), więzadeł bocznych zewnętrznych (na zewnątrz) lub wewnętrznych.
Jak powstaje skręcenie kolana?
Skręcenie kolana może mieć wiele przyczyn, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że każde więzadło ma swój własny, szczególny mechanizm, który może ulec kontuzji. Zupełnie inne uszkodzenie może dotyczyć więzadeł krzyżowych a inne bocznych.
Najbardziej narażona grupa to sportowcy i w każdej dyscyplinie istnieje większe lub mniejsze ryzyko rozciągnięcia jednej lub drugiej tkanki. Ale jak można się spodziewać, w domu i przy urazach w wyniku codziennych czynności również można doznać tej kontuzji.
Wystarczy, żeby na przykład stopa zaczepiła się o luźną płytkę i to spowoduje, że kończyna dolna sama się wykręci. Natomiast sporty kontaktowe, takie jak piłka nożna, niosą z sobą duże ryzyko urazów więzadła krzyżowego.
Inną częstą przyczyną są samochodowe wypadki czołowe, w których dochodzi do ściśnięcia kończyn. Z kolei w przypadku więzadeł bocznych, w sporcie takim jak rugby często występuje skręcenie kolana z powodu bocznych zderzeń między zawodnikami.
Przeczytaj również ten ciekawy artykuł: Zwichnięcie stawu kolanowego: poznaj jego przyczyny, leczenie i metody rehabilitacji
Stopień obrażeń
Skręcenie kolana klasyfikuje się w kilku stopniach, w zależności od ciężkości wypadku. Ta klasyfikacja jest powszechna w przypadku naciągniętych więzadeł i determinuje leczenie.
Pierwszy stopień
Skręcenie kolana pierwszego stopnia jest najłagodniejszą formą. Ogólnie rzecz biorąc, osoba po takiej kontuzji ma znośne objawy, które nie wykraczają poza łagodny ból i niewielkie unieruchomienie.
Dzieje się tak z powodu naciągnięcia niektórych włókien więzadeł, choć nie wszystkich. Nie ma również złamania, więc jest mało prawdopodobne, aby w okolicy pojawił się siniak.
Skręcenie kolana drugiego stopnia
Zgodnie z klasyfikacją urazów, ten stopień skręcenia kolana obejmuje zerwanie ponad połowy uszkodzonego więzadła. Funkcjonalne unieruchomienie ma charakter umiarkowany i nie można kontynuować aktywności. Ból obezwładnia, zmuszając do odpoczynku.
Trzeci stopień
W tej najpoważniejszej formie dochodzi do zerwania więzadeł. Często może to być całkowite zerwanie się jednego z więzadeł krzyżowych lub bocznych. Sytuacja jest poważna i obejmuje interwencję chirurgiczną w celu naprawy uszkodzenia.
Kolano musi pozostać unieruchomione do czasu odpoczynku i wyleczenia. Mogą występować krwiaki oznaczające uszkodzenia.
Skręcenie kolana – objawy
Można powiedzieć, że ból jest charakterystycznym objawem tych skręceń, niezależnie od zaangażowanego więzadła. To, co może się różnić, to lokalizacja dyskomfortu i jego pojawianie się pod wpływem takiego lub innego ruchu.
Więzadła krzyżowe powodują ból podczas chodzenia do przodu i do tyłu, natomiast boczne wywołują dyskomfort podczas skręcania.
W zależności od stopnia nasilenia w grę wchodzi również brak możliwości poruszania się. W lekkich formach można chodzić, ale nie biegać. Od drugiego stopnia odpoczynek jest praktycznie obowiązkowy.
Kolano i jego tkanki miękkie mogą również ulec zapaleniu. Może to nastąpić po zmianie zajmowanej pozycji przez chorego. Kiedy kończyna dolna jest wyciągnięta i podniesiona, płyny ulegają redystrybucji i dzięki grawitacji opróżniają ten obszar, co również łagodzi ból.
Z drugiej strony, jeśli nie odpoczywasz, stan zapalny nasila się i wywiera nacisk na nerwy i tętnice.
Krwiak nie występuje we wszystkich przypadkach. Więzadła nie mają unaczynienia, więc ich zerwanie nie prowadzi do podskórnego odpływu krwi, chociaż przyczyniają się do tego otaczające tkanki. W II i III stopniu często obserwuje się zmiany przebarwień skóry w wyniku wynaczynienia krwi.
Możliwości leczenia
Chociaż leczenie skręconego kolana zależy od dotkniętego więzadła i stopnia nasilenia, istnieją środki, które stosuje się dość powszechnie dla wszystkich postaci:
- Leki: leki przeciwbólowe i przeciwzapalne są przepisywane przez lekarzy w celu złagodzenia objawów. Nie rozwiązują jednak podstawowego problemu.
- Odpoczynek: to kluczowy warunek do odzyskania sprawności. Jeśli to możliwe, staw musi odpoczywać, aby umożliwić naturalne gojenie. W przypadku całkowitego zerwania więzadła również wskazany jest odpoczynek w oczekiwaniu na operację.
- Unieruchomienie: stosowanie bandaża może przyczynić się do ponownego wchłonięcia płynów, które zostały wynaczynione, a także do podtrzymania kolana w celu złagodzenia bólu. W poważniejszych przypadkach wybiera się sztywny odlew lub jakiś system z zewnętrznymi prowadnicami, aby zapewnić stabilność. Elastyczne ortezy kolana są niedrogą opcją przy urazach pierwszego stopnia.
- Operacja chirurgiczna: Skręcenie kolana III stopnia wymaga operacji. Zerwane więzadła należy naprawić za pomocą interwencji chirurgicznej. Chirurg urazowy zadecyduje o wyborze najlepszej techniki sprzyjającej późniejszemu wyzdrowieniu. Ponieważ mamy do czynienia ze skomplikowanym wariantem, zakłada się, że powrót do zdrowia będzie powolny.
Dowiedz się więcej również na ten temat: Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego – poznaj 3 skuteczne ćwiczenia
Powrót do zdrowia i sprawności
Proces rekonwalescencji po skręceniu kolana przebiega na różnych etapach. Pierwszy to odpoczynek, prawie obowiązkowy dla każdego. Pacjenci powinni to uszanować, aby wesprzeć proces gojenia, który przywróci im jakość życia.
W każdym razie należy wziąć pod uwagę dość długi czas powrotu do pełnej sprawności. Zwykle trwa jeden miesiąc, ale jeśli osoba przeszła operację, okres ten może być dwa razy dłuższy. Rekonwalescencja trwa znacznie dłużej, jeśli mówimy o wznowieniu wymagających zajęć sportowych. Uwzględnia ona plan rehabilitacji, który może trwać od 3 do 6 miesięcy.
Jeśli chodzi o fizjoterapię, niezbędne zabiegi powinien ustalić kinezjolog. Można wykonywać zabiegi mechaniczne i ręczne lub wykorzystywać ultradźwięki i magnetyzm. Rehabilitacja powinna obejmować co najmniej 10 sesji.
Skręcenie kolana – czy można mu zapobiec?
Zapobieganie urazom związanym z uprawianiem sportu to temat, który został szeroko opisany w literaturze fachowej. Prawda jest taka, że możesz zapobiec skręceniu kolana, jeśli podejmiesz środki ostrożności podczas ćwiczeń i rozgrzewki. Należy również zawsze brać pod uwagę wyczerpanie mięśni.
W każdym razie zdarzają się wypadki, których, jak sama nazwa wskazuje, czasami trudno uniknąć. Jeżeli będziemy mieć odpowiednie obuwie można zmniejszyć ryzyko źle postawionego kroku, ale to nie znaczy, że unikniemy na przykład zderzenia czołowego z innym zawodnikiem.
Dobra sprawność fizyczna jest również czynnikiem ochronnym. Osoby o silnych mięśniach kończyn dolnych są mniej podatne na skręcenia, ponieważ te tkanki działają jako stabilizatory stawu.
Jeśli pojawi się ból lub zapalenie kolana zaleca się konsultację u lekarza specjalisty. Możliwe, że nie zauważyliśmy od razu skręcenia pierwszego stopnia i rozwija się ono powoli. Jak najszybsza konsultacja to kolejny sposób, aby zapobiec rozwojowi kontuzji i nie uszkodzić więzadła bardziej niż spowodowało je samo skręcenie kolana.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Olivera, G., M. S. Holgado, and J. Cabello. “Lesiones deportivas frecuentes en atención primaria.” FMC-Formación Médica Continuada en Atención Primaria 8.5 (2001): 307-320.
- Monsalve, Francisco J. “Enfoque del esguince de rodilla.” Enfoque del trauma ortopédico: Primera edición.
- Lustig, S., et al. “Lesiones ligamentosas recientes de la rodilla del adulto.” EMC-Aparato Locomotor 46.2 (2013): 1-19.
- Lucendo Marañés, L., et al. “Lesiones de la rodilla.” Canarias médica y quirúrgica (2012).
- Mazières, B. “Diagnóstico de la rodilla dolorosa no traumática del adulto.” EMC-Aparato Locomotor 47.4 (2014): 1-15.
- Peralta, Albert J. Macías, et al. “Consideraciones frente la gravedad de problemas de esguince en el paciente.” Polo del Conocimiento: Revista científico-profesional 4.5 (2019): 398-410.
- Casero Seguido, Elisabet Wendy. “Vendaje Funcional VS Vendaje Neuromuscular en deportistas que han sufrido un esguince del LLI de la rodilla de grado I.” (2017).
- Pelfort-López, X., et al. “Cirugía de revisión del ligamento cruzado anterior.¿ Uno o dos tiempos?.” Rev Esp Artrosc Cir Articul 27.3 (2020): 233-43.
- Gaibor León, Ivonne Alexandra. Reeducación Funcional Postquirúrgica del Ligamento Cruzado anterior en la Rodilla Derecha. BS thesis. Universidad Técnica de Ambato-Facultad de Ciencias de la Salud-Carrera Terapia Física, 2016.
- Cárdenas Sandoval, Rosy Paola. Modelo computacional y experimental del comportamiento mecánico y biológico de fibroblastos aislados del ligamento colateral de la rodilla expuestos a estímulos biofísicos del ultrasonido. Diss. Universidad Nacional de Colombia-Sede Bogotá, 2019.
- del Valle Soto, Miguel, et al. “Lesiones deportivas” versus” accidentes deportivos. Documento de consenso. Grupo de prevención en el deporte de la Sociedad Española de Medicina del Deporte (SEMED-FEMEDE).” Archivos de medicina del deporte: revista de la Federación Española de Medicina del Deporte y de la Confederación Iberoamericana de Medicina del Deporte 35.1 (2018): 6-16.
- Cardoso, Pedro Gil Guimarães. “Prevenção e Reabilitação de Lesões dos Músculos Isquiotibiais e do Ligamento Cruzado Anterior em Contexto Desportivo.” (2018).
