Rak sromu: przyczyny, objawy i leczenie

Nieprawidłowości związane z wirusem brodawczaka ludzkiego i komórkami sromu są związane ze zwiększonym ryzykiem raka sromu. Co najważniejsze, obu można zapobiec.

Przejrzane i zatwierdzone przez: lekarz Mariel Mendoza.

Napisany przez Mariel Mendoza

Ostatnia aktualizacja: 04 listopada, 2022

Rak sromu atakuje zewnętrzną powierzchnię zewnętrznych żeńskich narządów płciowych, zwaną „sromem”. Guz ten zwykle postępuje powoli, ale progresywnie i może zaatakować dowolny narząd sromu.

Zwykle diagnozuje się go u kobiet po menopauzie i wiąże się z zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego. Ponieważ zwykle przebiega bezobjawowo, zazwyczaj pozostaje niezauważony, dopóki nie zacznie postępować.

Aby zdiagnozować raka sromu, konieczne jest wykonanie biopsji zaistniałej zmiany. Jednak jego rokowanie zależy od wielkości, rodzaju i tego, czy jest rozsiany, czy nie. W każdym przypadku ważna jest wczesna diagnoza.

Czym jest srom?

Srom reprezentuje zewnętrzne żeńskie narządy płciowe: wargi sromowe większe, wargi sromowe mniejsze, łechtaczkę, gruczoły Bartholina i zewnętrzny otwór cewki moczowej. Rak sromu występuje najczęściej na wewnętrznych krawędziach warg sromowych mniejszych sromu.

Rak sromu: rzadki i o nieznanej przyczynie

Rak sromu jest bardzo rzadki i stanowi zaledwie 3-5% nowotworów żeńskich narządów płciowych. Co więcej, jego dokładna przyczyna jest nieznana.

Ogólnie rzecz biorąc, rak jest spowodowany mutacjami w DNA komórkowym, które powodują nienormalny wzrost komórek i ich szybki podział. W ten sposób komórki gromadzą się, tworząc guz. Mają również zdolność do inwazji na pobliskie tkanki lub rozprzestrzeniania się na odległe części ciała. Jednak niektóre czynniki zwiększają ryzyko rozwoju:

• Starość (kobiety po menopauzie, zwłaszcza po 65 roku życia)
• Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego
• Długotrwałe używanie tytoniu
• Jakiekolwiek zaburzenie z immunosupresją
• Historia zmian przedrakowych sromu (takich jak śródnabłonkowa neoplazja sromu)
• Inne nowotwory żeńskich narządów płciowych
• Choroby skóry sromu (liszaj twardzinowy)

Objawy raka sromu

Rak sromu jest zwykle bezobjawowy. Jednakże, gdy objawy się pojawią, zwykle obejmują świąd (swędzenie), pojawienie się nieprawidłowych guzów na sromie związanych z bólem i tkliwością lub obecność nie gojących się wrzodów.

Może również wystąpić krwawienie, które nie jest związane z miesiączką lub zmianami w zabarwieniu skóry sromu. Zabarwienie może być czerwonawe, białawe lub niebieskawe (związane z czerniakiem).

Częściej diagnozuje się go w starszym wieku, ponieważ jest to nowotwór wolno postępujący, zwykle jest diagnozowany w zaawansowanym stadium. Ponadto może rozprzestrzeniać się do sąsiednich tkanek, poprzez układ limfatyczny lub krew (w tym przypadku dotyczy to głównie płuc, wątroby i kości).

Diagnoza wymaga starannej oceny

Rak sromu jest zwykle diagnozowany między 70 a 75 rokiem życia. Diagnoza wymaga dokładnego badania fizykalnego zmian obecnych na sromie. Wszelkie nieprawidłowości należy zbadać za pomocą lupy lub dwuokularowej soczewki powiększającej (kolposkopu).

Po określeniu obszaru nieprawidłowej skóry należy pobrać i zbadać próbkę (biopsja). Jeśli zmian nie można zidentyfikować, na zmienione miejsca nakłada się plamy, aby określić, gdzie należy wykonać biopsję – można zastosować 5% kwas octowy lub 1% błękit toluidynowy, który następnie przemywa się 3% rozcieńczonym kwasem octowym.

Po wykonaniu biopsji tkanki podejrzanej o wystąpienie raka sromu wykonuje się badanie histologiczne. Aż 90% to rak płaskonabłonkowy (rozwija się w najbardziej zewnętrznej warstwie skóry). Pozostałe 10% waha się między czerniakiem (z komórek wytwarzających pigment skóry), gruczolakorakiem (pochodzącym z komórek gruczołowych) lub rzadziej, rakiem podstawnokomórkowym lub rakiem gruczołu Bartholina.

Leczenie raka sromu zależy od jego cech

Zarówno rokowanie, jak i leczenie raka sromu zależą od jego wielkości, rodzaju i tego, czy się rozprzestrzenił. Jednak leczenie opiera się na interwencji chirurgicznej. Sięga od szerokiego usunięcia zmiany do radykalnej resekcji sromu i opróżnienia pobliskich węzłów chłonnych. W przypadku wykazania rozsiewu przed zabiegiem chirurgicznym należy zastosować radioterapię lub chemioterapię, aby zmniejszyć rozmiar guza.

Rakowi sromu można zapobiec

Jedną z metod zapobiegania rakowi sromu jest zmniejszenie ryzyka zarażenia się chorobami przenoszonymi drogą płciową. Dlatego konieczne jest używanie prezerwatyw podczas stosunku płciowego i szczepienie przeciwko zakażeniu wirusem brodawczaka ludzkiego.