Przeszczep rogówki: jak o siebie zadbać?

Przeszczep rogówki to zabieg, po którym musisz w odpowiedni sposób zadbać o swoje oko. Dzięki temu proces dochodzenia do siebie, który i tak jest zazwyczaj długi, nie będzie ciągnął się w nieskończoność.

Przeczep rogówki, znany również jako wszczepianie rogówki, to zabieg chirurgiczny, podczas którego lekarz zastępuje zniszczoną lub chorą rogówkę rogówką pochodzącą od dawcy.

Główny cel przeszczepu rogówki to poprawa widzenia u pacjenta. Co więcej, ten zabieg może przywrócić morfologię rogówki i pozwala usunąć tkanki objęte stanem zapalnym, które nie reagują na leczenie farmakologiczne.

Przeczep rogówki to jedyny możliwy sposób leczenia dla osób, których rogówka znajduje się w bardzo złym stanie. Jednak pacjenci powinni się poddawać tej operacji jedynie jeśli wnętrze ich oka, czyli siatkówka i nerw wzrokowy, działają poprawnie. Oto niektóre schorzenia, które mogą niszczyć rogówkę:

• Jaskra,
• Schorzenia nerwu wzrokowego,
• Odklejanie się siatkówki,
• Stan zapalny rozwijający się we wnętrzu gałki ocznej,
• Poważne infekcje we wnętrzu gałki ocznej.

Zanim opiszemy jak wygląda ten zabieg chirurgiczny oraz wyjaśnimy, w jaki sposób należy o siebie dbać po jego przejściu, musisz w pełni zrozumieć czym jest część oka, której dotyczy: rogówka.

Czym jest rogówka?

W oku mieści się wiele złożonych struktur. Zaliczamy do nich między innymi rogówkę. Ta struktura oka umożliwia przechodzenie światła z zewnątrz do wnętrza oka. Dzięki temu chroni źrenicę i soczewkę (kolejne dwie struktury oka).

Rogówka ma właściwości refrakcyjne, transparentną strukturę oraz charakterystyczne zakrzywienie, które umożliwia jej wykonywanie jej funkcji:

• Ochronę oka –  dzieli tą funkcję z powieką, oczodołem, łzami i twardówką.
• Kontrola natężenia i przechodzenia światła do oka.

Przeszczep rogówki i jego rodzaje

Istnieją dwa główne rodzaje przeszczepu rogówki:

• Tradycyjny przeszczep rogówki pełnej grubości (znany również jako keratoplastyka drążąca)
• Przeszczep warstwowy tylny rogówki (znany również jako keratoplastyka śródbłonkowa)

Ten drugi rodzaj zyskuje od jakiegoś czasu coraz większą popularność, ponieważ lekarze preferują tę metodę aniżeli tradycyjny przeszczep pełnej grubości. Poniżej omówimy obie te metody w sposób bardziej szczegółowy.

1. Tradycyjny przeszczep rogówki pełnej grubości

To jedyna alternatywa w przypadku, gdy jakieś schorzenie dotyka wszystkich warstw rogówki. Ma bardzo istotną wadę: przeszczepiany śródbłonek stanowi główną przyczynę odrzutów.

Dbanie o siebie po tradycyjnym przeszczepie rogówki pełnej grubości

Ten zabieg chirurgiczny cechuje dość powolny proces wracania do zdrowia. Może trwać nawet do 12 miesięcy. Jednak większość osób zaczyna zauważać poprawę już w kilka dni po operacji.

Pod koniec pierwszego roku po operacji lekarz usunie szwy. Końcowy rezultat i całkowita poprawa widzenia nie będą znane, póki szwy nie zostaną usunięte. Pacjent musi przyjść na minimum 10 pooperacyjnych wizyt kontrolnych.

Co więcej, 15% pacjentów będzie musiało używać soczewek kontaktowych. Poza tym około 10% z nich będzie potrzebowało operacji korygującej pozostały astygmatyzm.

2. Przeszczep warstwowy tylny rogówki

Ten proces można podzielić na dwa rodzaje operacji:

• Przednia. Wykorzystywana w przypadku chorób rogówki, które nie dotykają śródbłonka. Niektóre z nich to okaleczenie stożka rogówki i rogówki. Takie choroby wpływają na rogówkę, ale nie na śródbłonek.
• Przeszczep śródbłonka. W tym przypadku zniszczona część rogówki jest zastępowana zdrowymi tkankami pochodzącymi od dawcy. Aby przeprowadzić operację, lekarz używa o wiele mniejszych nacięć, które nie wymagają zakładania szwów.

Inne zalecenia

Oto kilka innych podpowiedzi, które powinnaś zastosować, aby upewnić się, że proces rekonwalescencji przebiega jak najsprawniej:

1. Nie dotykaj oka ani go nie trzyj.
2. Nie prowadź samochodu, nie obsługuj ciężkich maszyn, nie pij alkoholu anie nie podejmuj żadnych ważnych decyzji w ciągu 24 godzin po operacji.
3. Powinnaś ograniczyć wykonywanie aktywności, które mogą wywoływać spadek lub wzrost ciśnienia w gałce ocznej, na przykład unikaj czynności, które wymagają kontaktu fizycznego.
4. Chroń się przed kurzem i brudem.
5. Uważnie przestrzegaj leczenia, które zalecił lekarz.
6. Udawaj się na wszystkie wizyty kontrolne.