Perlak - charakterystyka, przyczyny i leczenie

Perlak to bardzo rzadka choroba ucha. Jej leczenie jest skomplikowane, a objawy dokuczliwe, jeśli nie podejmie się wobec nich działań.
Perlak - charakterystyka, przyczyny i leczenie

Ostatnia aktualizacja: 19 listopada, 2020

Perlak to szkodliwa zmiana w obrębie śluzówki ucha środkowego, która zaczyna produkować martwe, skłonne do infekcji komórki. Innymi słowy, wskutek odwarstwienia się nabłonka powstaje struktura w formie cysty. Jest to zmiana niezłośliwa.

Według badań klinicznych patologia ta prowadzi do nieodwracalnej utraty słuchu, niszczenia struktur kostnych i poważnych komplikacji ze względu na swoją ekspansywną naturę. Chociaż to bardzo rzadka choroba, wczesne wykrycie objawów jest kluczem do skutecznego leczenia. Dowiedz się więcej na temat perlaka.

Występowanie

Istnieje wiele zaburzeń powodujących zaburzenia słuchu i dlatego warto wiedzieć, kto znajduje się w grupie ryzyka. Perlak to jedna z możliwych przyczyn, ale nie jedyna.

Badania dostarczają nam danych na temat występowania tej choroby na świecie. Oto niektóre z nich:

  • Zasadniczo jest to rzadka choroba. Dotyka osoby pomiędzy 3 i 70 rokiem życia, średnio w wieku 41 lat.
  • Choruje średnio 3 na 100 000 dzieci i 9 na 100 000 dorosłych.
  • W 10 do 20 % przypadków dochodzi do nawrotu choroby.

Jak widać, mowa o rzadkiej i trudnej do wyleczenia chorobie. Kluczowe jest wczesne jej wykrycie, gdyż z upływem czasu cysta rośnie i powoduje problemy ze słuchem oraz obniżenie jakości życia.

Perlak to choroba zewnętrznego przewodu słuchowego.

Perlak i jego przyczyny

Jak już wspomnieliśmy, choroba ta polega na odwarstwieniu się nabłonka i wytworzeniu cysty. Może umiejscowić się w przedsionku ucha, na młoteczkach lub w jamie ucha środkowego. Według literatury naukowej wyróżnia się trzy typy perlaka:

  • Wrodzony: resztki komórek macierzystych skóry przy zdrowym bębenku.
  • Nabyty pierwotny: zaczyna się od kieszonek retrakcyjnych bębenka, czyli charakterystycznych.
  • Nabyty wtórny: przyczyną jest perforacja bębenka w wyniku infekcji, zwykle w przebytej w dzieciństwie. Nieprawidłowo zagojony uraz powoduje pojawienie się cysty.

Typy nabyte uważa się za odmianę przewlekłego zapalenia ucha środkowego. Typ nabyty pierwotny występuje najczęściej. Perlaka można klasyfikować zależnie od dotkniętego nim miejsca w uchu.

Objawy

Narodowa Biblioteka Medyczna w USA podaje, że objawy perlaka bywają różnorodne. Oto najczęstsze z nich:

  • Zawroty głowy.
  • Ropna wydzielina z wnętrza ucha. Do tego dochodzi uczenie pełności i ucisku wewnątrz czaszki.
  • Uszkodzenie słuchu wskutek zakłóceń transmisji dźwięku zatkanym cystą przewodem słuchowym.
  • Paraliż nerwu twarzowego wskutek ucisku struktur znajdujących się w jego pobliżu.
  • Ropień mózgu lub zapalenie opon mózgowych.

Jak widać, mowa o chorobie o poważnych objawach. Są one wynikiem powiększania się cysty, co prowadzi do komplikacji tak ciężkich jak nawet złamanie kości ucha środkowego i innych struktur słuchowych. Warto wspomnieć, że u niektórych pacjentów choroba przebiega bezobjawowo.

Leczenie perlaka

Leczenie tej choroby jest złożone, gdyż usunięcie całości cysty jest trudne. Dlatego też w 10 do 20 % przypadków choroba nawraca. Konieczne są więc regularne badania.

Perlaka leczy się wyłącznie chirurgicznie – trzeba usunąć cystę. Czasami konieczne okazuje się także wycięcie kosteczek ucha środkowego. Czasami uszkodzone kości muszą zostać zastąpione syntetycznymi strukturami.

Leczenie perlaka wymaga zabiegu chirurgicznego.

Perlak to rzadka choroba

Perlak to choroba występująca bardzo rzadko. W przypadku pogorszenia się słuchu lub pojawienia się bólu ucha można zacząć się martwić.

Konieczne jest natychmiastowe działanie. W przeciwnym wypadku może dojść do uszkodzenia aparatu słuchowego. W razie problemów ze słuchem należy natychmiast udać się do lekarza.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Quintero Noa, J. L., Macías Abraham, C., Hernández Cordero, M. D. C., & Meléndez Quintero, L. L. (2011). Etiología del colesteatoma ótico. Revista Cubana de Pediatría83(4), 393-404.
  • Stott, C., Ortega, G., Bravo, G., & Délano, P. H. (2013). Cirugía del colesteatoma y audición. Revista de otorrinolaringología y cirugía de cabeza y cuello73(3), 243-248.
  • Ladeira, António Diogo Casanova Dias. Colesteatoma congénito. Diss. 2019.
  • Readi, R., Zelada, Ú., & Ortúzar, E. (2015). Clasificación de los bolsillos de retracción timpánica del Hospital Barros Luco-Trudeau. Revista de otorrinolaringología y cirugía de cabeza y cuello75(1), 21-26.
  • Colesteatoma, medlineplus.gov. Recogido a 5 de septiembre en https://medlineplus.gov/spanish/ency/article/001050.htm
  • Medina, Rafael Ortiz. “Colesteatoma del conducto auditivo externo.” Revista Cubana de Otorrinolaringología y Cirugía de Cabeza y Cuello 3.2 (2019).
  • Viveros-díez, Patricia, et al. “Colesteatoma de conducto auditivo externo: estudio de una serie de casos.” (2019).
  • Truy, E., et al. “Colesteatoma del oído medio: técnicas quirúrgicas.” EMC-Cirugía Otorrinolaringológica y Cervicofacial 21.1 (2020): 1-18.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.