Periimplantitis: przyczyny, objawy i zapobieganie

Implanty dentystyczne są estetycznym i długotrwałym rozwiązaniem braków zębowych w jamie ustnej. Ale mogą mieć komplikacje, takie jak periimplantitis. W tym artykule dowiesz się, co wiąże się z tym stanem.

Przejrzane i zatwierdzone przez: dentysta Vanesa Evangelina Buffa.

Napisany przez Vanesa Evangelina Buffa

Ostatnia aktualizacja: 27 maja, 2022

Stosowanie implantów zębowych jest obecnie jednym z najczęściej stosowanych rozwiązań rehabilitacji jamy ustnej w przypadku utraty jednego lub więcej elementów zębowych. Ale chociaż ta metoda należy do najbardziej skutecznych, estetycznych, trwałych i bezpiecznych, mogą wystąpić powikłania, takie jak periimplantitis.

Periimplantitis to patologiczne zapalenie tkanek miękkich i twardych otaczających implant. Obejmuje zarówno błonę śluzową, jak i kość podtrzymującą, powodując postępujące niszczenie struktury kostnej, która utrzymuje i podtrzymuje implant w miejscu.

W tym artykule szczegółowo opisujemy przyczyny i objawy tego powikłania. Ponadto powiemy Ci, jak można je leczyć. Czytaj dalej i dowiedz się więcej.

Przyczyny periimplantitis

Utrata kości wokół implantu ma wieloczynnikowe podłoże. Można rozważyć dwie główne przyczyny etiologiczne, które powodują periimplantitis:

• Flora bakteryjna: obecność i nagromadzenie bakterii z jamy ustnej na powierzchni implantu.
• Przeciążenie okluzyjne: stres biomechaniczny generowany podczas ruchów żucia może prowadzić do złamań i resorpcji kości wokół implantu. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku nieprawidłowego ustawienia implantu i nierównomiernego rozłożenia sił mechanicznych.

Czynniki ryzyka

Jak wspomnieliśmy, periimplantitis jest wynikiem kolonizacji bakteryjnej i przeciążenia zgryzowego implantu. Istnieją jednak inne przyczyny i czynniki, które sprzyjają pojawieniu się choroby.

Przyzwyczajenia pacjenta, jego uwarunkowania genetyczne lub obecność jakiejkolwiek choroby mogą predysponować do tego stanu. Wszystkie te aspekty musi wziąć pod uwagę dentysta przed założeniem implantu. Dokładna diagnoza i ocena kości i dziąseł przed zabiegiem chirurgicznym ma kluczowe znaczenie, aby zapobiec powikłaniom.

Oto niektóre z czynników ryzyka periimplantitis:

• Palenie tytoniu
• Słaba jakość kości podporowej.
• Choroba przyzębia i przebyte zapalenie dziąseł.
• Choroby ogólnoustrojowe: np. osteoporoza, niektóre nowotwory lub cukrzyca.
• Zła higiena jamy ustnej.
• Zanieczyszczenie bakteryjne podczas wszczepiania implantu.
• Słabe rozłożenie sił zgryzowych, które generują przeciążenie.
• Stres.

Jakie objawy wskazują na periimplantitis?

Objawy periimplantitis są bardzo podobne do objawów choroby przyzębia zębów naturalnych. Jak już powiedzieliśmy, chodzi o zapalenie tkanek otaczających i podtrzymujących implant.

W jamie ustnej występuje płytka bakteryjna i kamień nazębny. Charakterystyczne dla stanu zapalnego jest powiększenie i zaczerwienienie błony śluzowej otaczającej implant. Ponadto może wystąpić krwawienie z okolicy podczas szczotkowania, pocierania i podczas sondowania zębów przez dentystę.

Czasami wokół implantu pojawia się ropa. Kiedy dentysta wykonuje sondę, która mierzy odległość od brzegu dziąsła do dna bruzdy, kieszonka jest większa niż 6 milimetrów.

Ubytek tkanki kostnej można również zobaczyć na zdjęciu rentgenowskim. Ruchliwość implantu jest oznaką zaawansowania stanu chorobowego. Ból nie jest zbyt powszechny, ale niektórzy pacjenci odczuwają dyskomfort podczas naciskania i opukiwania zębów.

Gdy wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, pacjent powinien natychmiast udać się do dentysty. Im szybciej bowiem zostanie rozwiązane to powikłanie, tym lepsze rokowanie.

Jednak ważne są również regularne kontrole po wszczepieniu implantu. Często choroba może pozostać niezauważona przez pacjenta.

Jak diagnozuje się periimplantitis?

Jak już wspomnieliśmy, niezbędne są regularne wizyty u stomatologa w celu oceny tkanek otaczających implant oraz poziomu płytki bakteryjnej w jamie ustnej. W takim wypadku, jeśli pojawi się periimplantitis, można wcześnie rozpocząć leczenie, aby w porę zatrzymać postęp choroby.

Diagnoza patologii skupia się na wykryciu zmian, które pojawiają się w tkankach miękkich oraz w kości otaczającej implant. Badanie kliniczne i pomiar głębokości przy pomocy sondy pozwalają ocenić obecność kieszonek, stan zapalny dziąseł, krwawienie lub ropienie oraz ruchomość implantu.

Zdjęcia rentgenowskie również pomagają w precyzyjnej diagnozie. Pozwalają na analizę gęstości kości oraz resorpcji wokół wszczepionego elementu.

Możliwości leczenia periimplantitis

Leczenie periimplantitis ma na celu kontrolowanie infekcji, aby zatrzymać uszkodzenie i zanikanie kości. W zależności od powagi sytuacji dentysta wybierze najbardziej odpowiednią alternatywę terapeutyczną.

W leczeniu infekcji stosuje się antybiotyki. Można je zalecić doustnie lub miejscowo, umieszczając specjalne urządzenia uwalniające je wewnątrz kieszonki.

Dodatkowo wykonuje się zabieg zwany oczyszczeniem poddziąsłowym lub skrobaniem. Polega na oddzieleniu tkanki dziąsła metodami ręcznymi w celu wyeliminowania stanu zapalnego i ułatwienia jego regeneracji.

Gdy periimplantitis spowodowało znaczne zniszczenie kości, konieczne będzie leczenie chirurgiczne. Istnieją różne techniki, które zwykle łączy się w celu rozwiązania potrzeb każdego przypadku:

• Operacja z dostępu przedniego: polega na otwarciu płatka dziąsła w celu usunięcia uszkodzonej tkanki oraz oczyszczeniu i zdezynfekowaniu powierzchni implantu.
• Chirurgia resekcyjna: oprócz powyższego, w tym wariancie modyfikuje się właściwości kości i tkanki miękkiej, aby uniknąć tworzenia nowych kieszonek.
• Zabiegi regeneracyjne: polegają na umieszczeniu przeszczepów lub błon barierowych w celu odzyskania utraconej kości.

W ramach przeprowadza się również dopasowanie części protetycznej implantu. Zapobiega to przeciążeniu zgryzu.

Ponadto terapia obejmuje poprawę nawyków higienicznych pacjenta. Dentysta musi wydać instrukcje dotyczące środków niezbędnych do kontrolowania czystości jamy ustnej. Ponadto lekarz może zalecić stosowanie płukanek antyseptycznych, takich jak diglukonian chloroheksydyny, w celu zmniejszenia wzrostu bakterii.

Niezbędna pielęgnacja implant

Istnieje kilka czynników, które mogą prowadzić do periimplantitis, których nie można kontrolować. Jednak pielęgnacja implantu po jego wszczepieniu to niezbędny czynnik, aby zmniejszyć ryzyko powikłań.

Higiena jamy ustnej ma podstawowe znaczenie. Mycie zębów co najmniej trzy razy dziennie oraz po każdym posiłku zapobiega gromadzeniu się bakterii, które mogą powodować problemy na implancie.

Szczególną uwagę należy zwrócić na dotarcie do najbardziej niedostępnych miejsc i oczyszczenie wszystkich powierzchni zębów i przyczepów znajdujących się w jamie ustnej. Często bardzo pomocne jest uzupełnianie higieny używając nici dentystycznych, irygatorów jamy ustnej i płynów do płukania ust.

Natomiast unikanie palenia tytoniu ma zasadnicze znaczenie dla zmniejszenia ryzyka periimplantitis. Ten nawyk może prowadzić do zapalenia błony śluzowej i utraty masy kostnej.

W przypadku bruksizmu lub zaciskania zębów pod wpływem stresu, koniecznie trzeba wyleczyć te szkodliwe nawyki. Zastosowanie płytki relaksacyjnej pomoże, aby uniknąć przeciążenia zgryzowego implantów. Jak już wspomnieliśmy, regularne wizyty kontrolne u dentysty to również podstawowy sposób, aby wcześnie wykryć wszelkie problemy.

Wiesz już, że im wcześniej zdiagnozuje się i wyleczy powikłania, tym lepsze rokowanie będzie miał implant w jamie ustnej.