Dlaczego niemowlęta często zasypiają tylko wtedy, gdy są blisko matki
“Dlaczego moje dziecko zasypia tylko wtedy, gdy jestem obok?” – pyta płaczliwie nowo upieczona matka, zmęczona po kilku nieprzespanych nocach. Odpowiedź jest prosta: ponieważ jest to naturalne, że niemowlęta zasypiają tylko wtedy, gdy są blisko matki.
Niemowlęta pojawiają się na świecie po spędzeniu dziewięciu miesięcy w naszym ciele, gdzie przytulone i podtrzymywane, zasypiały i budziły się, słuchając serca matki, bijącego bardzo blisko. Naprawdę należałoby się dobrze zastanowić: jak możemy oczekiwać, że po narodzeniu będzie inaczej?
To jest normalne lub powinno być
Dzieci potrzebują i szukają kontaktu fizycznego, aby mogły się czuć spokojne i bezpieczne. Tak samo było w łonie matki. Potrzebują go, gdy są przebudzone, gdy zasypiają, gdy śpią i gdy budzą się ponownie.
Tak było w trakcie dziewięciu miesięcy ciąży i pozostanie tak jeszcze przez jakiś czas. Po pierwsze dlatego, że niemowlęta muszą przeżyć pierwsze dziewięć miesięcy poza łonem matki. Po drugie, ponieważ wzorce ich snu nie będą regularne, dopóki nie osiągną 5 lub 6 lat.
Jednak niektórzy uważają, że od momentu narodzenia niemowlęta powinny spać we własnych łóżeczkach i we własnych pokojach. Inni przyjmują, że do 4 lub 5 miesięcy mogą zasypiać w swoim łóżeczku w pokoju rodziców, ale nie więcej, potem muszą być przeniesione do swojego pokoju.
Zupełnie tak, jakby dziecko mogło zrozumieć te wyznaczone terminy, albo to, że rodzice muszą spać, bo idą do pracy lub potrzebują prywatności. Dzieci nie mają o tym pojęcia. Śpią tylko wtedy, gdy są blisko matki, bo to jedyna rzecz, którą znają.
Wspólne łóżko to częsta opcja
Sen dzieci jest jednym z najczęstszych problemów wśród debiutujących mam. Podczas gdy szukają one “magicznych sposobów”, aby niemowlęta spały dłużej lub zasypiały same, kiedy się obudzą, nie widzą najłatwiejszego rozwiązania: wspólnego łóżka.
Od pokoleń dzieci spały z rodzicami, a rodzice z dziadkami. Czasami spały dzieląc ten sam pokój, ale przez większość czasu dzieląc to samo łóżko. Wspólne łóżko jest nadal praktykowane przez wielu rodziców, niezależnie od klasy społecznej, zwyczajów kulturowych lub kraju pochodzenia.
W latach 1980-1990 pojawiły się teorie Ferbera i Lozoffa, które przerywały spokojny sen niemowląt z matką. Wielu lekarzy, psychiatrów i specjalistów popierało tendencję do pozostawiania śpiącego dziecka samego w pokoju. Niestety zapominali oni, że ludzkie dzieci są ssakami.
Podobnie jak każda istota karmiona piersią matki, niemowlęta zasypiają tylko wtedy, gdy są blisko matki. Kiedy matka podaje dziecku pierś, tuli je, a niemowlę słucha jej serca, czuje zapach jej skóry i zasypia.
Niemowlęta a zasypianie w pobliżu matki
Najsłynniejsze podręczniki do usypiania dzieci odważają się twierdzić, że w życiu płodowym śpią one w macicy same, bez czyjejkolwiek pomocy! Winę za to, że niemowlęta mają problemy ze snem zrzucają na rodziców. Tłumaczą, że “nosząc lub kołysząc dzieci” rodzice oduczają je “tego, co już robiły wcześniej w sposób naturalny”.
Czy dla Ciebie to brzmi logicznie? Naprawdę wierzysz, że dziecko jest samo w łonie matki? Czy zdajesz sobie sprawę, że dzieci w łonie matki są zawsze kołysane, noszone i słyszą serce matki?
Kobiety w ciąży maszerują, wchodzą po schodach i z nich schodzą, jeżdżą samochodem, tańczą, uprawiają seks i ćwiczą. Nawet w ciążach ze wskazaniami całkowitego odpoczynku, dziecko słyszy i czuje swoją matkę.
Cały ten ruch, wszystkie te dźwięki towarzyszą niemowlętom podczas snu w łonie matki. Wcale nie wygląda to jak spanie w statycznym łóżeczku w cichym pokoju.
Jeśli jeszcze masz jakieś wątpliwości
Nie chodzi tu tylko o niektóre niemowlęta. Wszystkie dzieci zasypiają, jeśli są blisko matki, bo to naturalne. Ale my ciągle próbujemy zostawiać je same w kołysce. Płaczą i źle śpią, rodzice tak samo, kiedy tak łatwo byłoby pozostawić je blisko matki.
Chociaż wielu naszych rodziców lub dziadków spało z nami, zamiast robić to samo, my angażujemy się w poszukiwanie nowych badań naukowych, które potwierdzą, że niemowlęta mogą powrócić do snu w pobliżu mamy i taty. Czy nie lepiej po prostu zaufać temu, czego domaga się nasze serce i nasze dziecko?
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Rocío Sánchez-Carpintero Abad. (2008). Trastornos del sueño en la niñez. Protocolos de Neurología.
- Velayos Jorge, J. L., Moleres, F. J., Irujo, A. M., Yllanes, D., & Paternain, B. (2007). Bases anatómicas del sueño. Anales Del Sistema Sanitario de Navarra.
- Izzedin-Bouquet, R. (2009). El método de observación de bebés de Esther Bick. Perinatol Reprod Hum.
- VV.AA. (2017). El colecho en nuestro medio: estudio de casos y controles en las consultas pediátricas de Atención Primaria. http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1139-76322017000100003