Na czym polega jaskra otwartego kąta przesączenia?
Jaskra otwartego kąta przesączenia może prowadzić do oślepnięcia, jeśli w odpowiednim momencie nie rozpocznie się jej leczenia. Niestety taka choroba może rozwijać się w sposób niezauważalny, ponieważ nie zawsze daje jakiekolwiek objawy.
Jaskra otwartego kąta przesączenia może prowadzić do oślepnięcia, jeśli w odpowiednim momencie nie rozpocznie się jej leczenia. Niestety taka choroba może rozwijać się w sposób niezauważalny, ponieważ nie zawsze daje jakiekolwiek objawy.
To choroba oka, która może prowadzić do oślepnięcia. Wywołuje uszkodzenia nerwu wzrokowego, co skutkuje utratą widzenia w polu widzenia. W wielu przypadkach prowadzi ona do powstania podwyższonego ciśnienia w gałce ocznej, ale nie zawsze musi być ono zwiększone.
Chociaż istnieje zarówno jaska otwartego kąta przesączenia, jak i zamkniętego kąta przesączenia, to pierwsza z nich pojawia się częściej. Eksperci szacują, że 90% przypadków jaskry to jaskra otwartego kąta. W zależności od regionu specjaliści uznają ją za drugą do czwartej przyczynę ślepoty na świecie.
Jaskrę otwartego kąta przesączenia nazywamy także jaskrą pierwotną lub jaskrą przewlekłą. To postępujące schorzenie, które może nie dawać żadnych objawów, co sprawia, że często pozostaje niezauważone.
Ewentualne przyczyny jaskry otwartego kąta przesączenia
Jaskra otwartego kąta przesączenia pojawia się zazwyczaj, gdy system odprowadzania łez z oka zostaje zablokowany. To prowadzi do zwiększenia ciśnienia w gałce ocznej i uszkodzenia nerwu wzrokowego.
System odprowadzania łez z oka tworzy kąt od tęczówki do rogówki. Z tego miejsca prowadzi na zewnątrz za pomocą kanalików. To schorzenie uniemożliwia właściwe odprowadzanie łez z oka, ponieważ przewody są zatkane lub zbyt wąskie.
Ponieważ płyn nie jest odprowadzany na zewnątrz, ciśnienie w oku zwiększa się, prowadząc do uszkodzenia nerwu wzrokowego. Prowadzi to do wystąpienia zmian w umiejętności widzenia pacjenta.
Niektóre nerwy wzrokowe są bardziej podatne na ciśnienie wewnątrz gałki ocznej. Afrykanie należą do grupy podwyższonego ryzyka rozwoju tej choroby. Podobnie jak osoby, które ukończyły 60. rok życia, zwłaszcza z korzeniami latynoskimi, z historią rodzinną tej choroby, jak również osoby, które cierpią na cukrzycę.
Główne objawy
Jaska otwartego kąta przesączenia rozwija się bardzo powoli i po cichu. W większości przypadków ludzie zaczynają mieć świadomość tego, że coś jest nie tak, kiedy zaczynają tracić wzrok. W tym momencie nerw wzrokowy jest już poważnie uszkodzony.
Pacjenci zazwyczaj tracą na początku widzenie peryferyjne lub boczne. Choroba wpływa jedynie na ostrość wzroku kiedy jest bardzo zaawansowana. Schorzenie to specjaliści zazwyczaj wykrywają podczas rutynowych badań kontrolnych.
Przeczytaj również: Jaskra – domowe sposoby na złagodzenie objawów
Diagnoza jaskry otwartego kąta przesączenia
Jaska otwartego kąta przesączenia powinna zostać wykryta jak najwcześniej, przed rozwojem uszkodzenia nerwu wzrokowego. Regularne badania wzroku to najlepsza metoda diagnostyczna. Osoby należące do grup ryzyka powinny poddawać się regularnym badaniom kontrolnym.
Najlepiej jest zwiększyć ich częstotliwość zgodnie z wiekiem w następujący sposób:
- Przed 40. rokiem życia. Wizyta kontrolna co dwa do czterech lat.
- Od 40. do 54. roku życia. Wizyta kontrolna co rok do trzech lat.
- Od 55. do 64. roku życia Wizyta kontrolna co rok do dwóch lat.
- Po 65. roku życia. Wizyta kontrolna co sześć miesięcy do roku.
Eksperci mogą zalecić przeprowadzenie różnych badań, aby określić, czy dana osoba cierpi z powodu jaskry otwartego kąta przesączenia. Najczęściej zleca się wykonanie następujących testów:
- Tonometria. To badanie mierzy ciśnienie wewnątrzgałkowe lub wewnątrz gałki ocznej.
- Oftalmoskopia. Lekarze wykorzystują ją do przyglądania się tylnej ścianie oka i badania nerwu wzrokowego, aby ustalić ewentualne uszkodzenia.
- Perymetria. Badanie pola widzenia. Pozwala lekarzom ustalić czy i do jakiego stopnia jaskra otwartego kąta przesączenia wpływa na pole widzenia pacjenta.
- Gonioskopia. Ustala czy kąt widzenia między tęczówką a rogówką jest otwarty i szeroki lub wąski i zamknięty.
- Pachymetria. To badanie mierzy grubość rogówki oka.
Okuliści mogą poprosić o wykonanie wszystkich tych badań lub tylko kilku z nich. Jaskra otwartego kąta przesączenia nie zawsze jest łatwa do zdiagnozowania.
Przeczytaj również: Jaskra – naturalne sposoby na jej zapobieganie
Sposoby leczenia
Leczenie jaskry otwartego kąta przesączenia koncentruje się na zmniejszaniu ciśnienia wewnątrz gałki ocznej. Nie ma sposobu na naprawę zniszczenia nerwu wzrokowego. Właśnie dlatego tak ważną rolę odgrywa wczesne postawienie diagnozy i rozpoczęcie leczenia.
Istnieją trzy strategie terapeutyczne:
- Stosowanie leków, zazwyczaj w formie kropli. Sprawiają, że oko wytwarza mniej płynów lub zwiększają odprowadzanie płynów z oka.
- Operacja za pomocą lasera. Ten rodzaj operacji pomaga oku lepiej odprowadzać płyny lub zmniejsza ich produkcję w oku. To zabieg wykonywany w warunkach ambulatoryjnych, który zazwyczaj pomaga zmniejszyć ciśnienie wewnątrz gałko ocznej.
- Tradycyjna operacja. W tym przypadku chirurg przekierowuje płyn, aby uniknąć wystąpienia zaburzeń w systemie odprowadzania łez. Chirurg może również stworzyć nowe drogi odprowadzania łez.
Jaskra otwartego kąta przesączenia nie zawsze jest leczona w taki sam sposób
Dobór leczenia zależy od stanu nerwu wzrokowego oraz ogólnego stanu pacjenta. Okulista poinformuje pacjenta o zaletach każdej z opcji leczenia i zaleci najlepszą z nich, dostosowaną do przypadku pacjenta.
W wielu przypadkach pacjenci, którzy poddadzą się operacji tradycyjnej i laserowej mogą być zmuszeni używać w przyszłości leków. Korzyści płynące z operacji mogą również z czasem zaniknąć.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Rueda, Juan C., et al. “Valores de paquimetría en personas sanas y con glaucoma en una población colombiana.” MedUNAB 10.2 (2007): 81-85.
- Gainza, M. (2018). El nervio óptico. eLibros Editorial, Laguna Libros.
- Junyent, L. Q., & Fortó, J. S. (2007). Visión periférica: propuesta de entrenamiento. Apunts. Educación física y deportes, 2(88), 75-80.
- Bindel, M. B., Urquidí, O. G., De la Fuente Torres, M. A., Montes, G. A., Zepeda, M. B., Ordóñez, T. H., & Dávila, J. G. (2001). Glaucoma primario de ángulo abierto. Revista del Hospital General Dr. Manuel Gea González, 4(3), 61-68.
- Gilbert-Lucido, María Eugenia, et al. “Estudio epidemiológico de glaucoma en población mexicana.” Revista Mexicana de Oftalmología 84.2 (2010): 86-90.
- Díez, Rafael Castaneda, Jesús Jiménez Román, and María José Iriarte Barbosa. “Concepto de sospecha de glaucoma de ángulo abierto: definición, diagnóstico y tratamiento.” Revista Mexicana de Oftalmología 88.4 (2014): 153-160.
