Manidypina w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego

Przejrzane i zatwierdzone przez: farmaceuta Franciele Rohor de Souza.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 18 kwietnia, 2023

Manidypina jest często przepisywana przez lekarzy w celu leczenia nadciśnienia, a pacjenci muszą stosować się do ich wytycznych dotyczących jej stosowania. Zazwyczaj dawka początkowa wynosi 10 mg dziennie. Następnie, po 2-4 tygodniach, jeśli nie udało się uzyskać oczekiwanych rezultatów, można ją zwiększyć do 20 mg raz dziennie.

Manidypina to środek stosowany do leczenia wysokiego ciśnienia tętniczego. Należy do grupy leków nazywanych antagonistami kanału wapniowego. Ich sposób działania polega na blokowaniu takich kanałów, aby rozluźnić mięśnie gładkie naczyń, a tym samym zmniejszyć opór naczyniowy.

Dzięki temu manidypina wspiera wazolidację, a tym samym zmniejsza nadciśnienie tętnicze. Lek ten jest zalecany do leczenia łagodnego do średniego nadciśnienia.

Czym jest nadciśnienie tętnicze?

Wysokie ciśnienie krwi to ciśnienie skurczowe wynoszące 140 mm Hg lub więcej i rozkurczowe ciśnienie wynoszące 90 mm Hg lub więcej.

Jednak należy odróżnić nadciśnienie tętnicze od nadciśnienia wtórnego. Nadciśnienie wtórne pojawia się w wyniku chorób organicznych, zazwyczaj schorzeń nerek lub hormonalnych.

Nadciśnienie tętnicze to choroba, która w dzisiejszych czasach dotyka największą liczbę mieszkańców krajów rozwiniętych. Wiele osób uznaje ją za czynnik ryzyka zwiększający prawdopodobieństwo rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego. Wszystko dlatego, że często wywołuje:

• Niewydolność serca
• Choroby nerek
• Choroby mózgu
• Problemy z widzeniem

Zanim zaczniesz stosować manidypinę

Nie powinnaś przyjmować manidypiny, jeśli jesteś na nią uczulona lub masz uczulenie na inne antagonisty kanału wapniowego. Poza tym nie przyjmuj tego leku jeśli cierpisz na ciężkie schorzenia nerek, problemy z sercem, niestabilną chorobę niedokrwienną serca lub chorobę wątroby.

Manidypina nie może być stosowana u osób, które nie ukończyły 18. roku życia.

Przeciwwskazania

Przed rozpoczęciem terapii manidypiną lekarz zapyta Cię czy masz jakiekolwiek problemy z sercem. Jeśli jesteś w ciąży lub próbujesz w nią zajść, również musisz poinformować o tym swojego lekarza. Poza tym powiedz mu jeśli akurat karmisz piersią, ponieważ manidypiny nie można przyjmować w żadnej z powyższych sytuacji.

Bardzo ważne, aby lekarz wiedział, czy przyjmujesz którekolwiek z poniższych leków:

• Diuretyki i betablokery, ponieważ te leki mogą zwiększać działanie manidypiny.
• Digoksynę, lek używany w leczeniu schorzeń serca.
• Inne leki, takie jak cymetydynę, antybiotyki typu klarytromycyna i erytromycyna, leki przeciwgrzybiczne jak itrakonazol i ketokonazol, oraz amiodaron i chinidyna, czyli leki przeciwarytmiczne.

W takim przypadku Twój lekarz może podjąć decyzję o przepisaniu innego leku hipotensyjny lub po prostu dostosować dawkę zarówno manidypiny, jak i innych leków. Pamiętaj również, że spożywanie alkoholu może zwiększać działanie tego leku.

Manidypina: jak ją stosować?

Używając manidypiny musisz stosować się do zaleceń swojego lekarza. Zazwyczaj dawaka początkowa wynosi 10 mg dziennie, a jeśli po 2-4 tygodniach nie uda się osiągnąć oczekiwanych rezultatów, lekarz może ją zwiększyć do 20 mg raz dziennie.

Lekarz może również zmniejszyć dawkę, jeśli pacjent jest starszy lub cierpi na schorzenia nerek albo wątroby.

Nie przyjmuj tego leku rano po śniadaniu, ale bierz go każdego dnia o tej samej porze. Poza tym jeśli pominiesz jakąś dawkę, nie przyjmuj podwójnej. Zamiast tego weź kolejną zgodnie z zaleceniami lekarza.

Ewentualne działania niepożądane

Manidypina może wywoływać skutki uboczne, ale większość z nich nie pojawi się u każdej osoby i są one zazwyczaj łagodne oraz przejściowe.

Jednak istnieją poważne działania niepożądane, które wymagają interwencji lekarskiej. W zależności od częstotliwości ich występowania, klasyfikujemy je w następujący sposób:

• Często występujące skutki uboczne, takie jak retencja płynów, mogą wywoływać obrzęki, uderzenia gorąca, zawroty głowy, bóle głowy i palpitacje.
• Rzadko występujące skutki uboczne to między innymi drżenie, podniesione tętno, niedociśnienie, niewydolność oddechowa, suchość w ustach, mdłości, wymioty, wysypka, stan zapalny i świąd. Poza tym w badaniach krwi mogą pojawić się przejściowe zmiany.
• Do rzadko występujących skutków ubocznych zaliczamy uczucie rozdrażnienie, zaczerwienienie skóry, świąd, ból brzucha i żołądka, ospałość, ból w klatce piersiowe, biegunkę, spadek apetytu oraz niestandardowe wyniki badań krwi.
• Do nietypowych skutków ubocznych zalicza się niedokrwienie mięśnia sercowego oraz zwiększenie częstotliwości, trwania lub natężenia ataków u pacjentów z istniejącą już wcześniej chorobą niedokrwienną serca.

Podsumowanie

Bazując na dostępnych badaniach manidypiny i innych leków na nadciśnienie, wykazuje ona podobny stopień działania bez znaczącego wpływu na tętno.

Dziękujemy za lekturę.