Łysienie plackowate: choroba Jady Pinkett Smith

Afera na rozdaniu Oskarów dała nam wiele do myślenia. Ale na czym tak naprawdę polega choroba, na którą cierpi Jada Pinkett Smith?

Choroba, na którą cierpi Jada Pinkett Smith, znana jako łysienie plackowate, była ostatnio na ustach wszystkich, niestety z niewłaściwych powodów. Po tym, jak jej mąż spoliczkował gospodarza ceremonii rozdania Oscarów za wyśmiewanie się z jej stanu, wiele osób po raz pierwszy dowiedziało się, że wypadanie włosów może być chorobowe.

Większość z nas zakłada, że mężczyźni w pewnym wieku mogą doświadczać łysienia. Ich włosy często stają się rzadkie na potylicy i przy czole. Co się jednak dzieje, gdy kobieta zauważy, że nadmiernie wypadają jej włosy?

Łysienie plackowate, na które cierpi Jada Pinkett Smith jest autoimmunologiczną postacią choroby. Jej leczenie jest złożone, jak zobaczymy poniżej.

Co to jest łysienie plackowate?

Łysienie plackowate to wypadanie włosów, które ma tendencję do pojawiania się w formie łat lub nierównomiernych placków. Oznacza to, że wypadanie włosów występuje w małych, niepołączonych obszarach na skórze głowy.

Jednak w miarę upływu czasu i postępu choroby, łatki łączą się ze sobą. W takim przypadku bezwłose przestrzenie są coraz bardziej widoczne. W skrajnych przypadkach pojawi się jedna duża łata, która zajmie prawie całą głowę.

Choroba ma charakter autoimmunologiczny. Oznacza to, że własne ciało pacjenta atakuje komórki mieszków włosowych. Dlatego włosy nie rosną ani nie rozwijają się.

Mieszek zaatakowany przez komórki układu odpornościowego nie jest w stanie wytworzyć nowych włosów. Tak więc, gdy włos wypadnie w wyniku naturalnego procesu odnowy, przez który wszyscy przechodzimy, u osób z łysieniem plackowatym nie dochodzi do jego zastąpienia.

Oprócz pochodzenia autoimmunologicznego nie jest jasne, czy początek choroby wywołują  określone czynniki lub okoliczności. Za czynniki ryzyka uznano jednak:

• Posiadanie innych chorób autoimmunologicznych
• Cukrzyca typu 1
• Wcześniejsze przypadki łysienia plackowatego w rodzinie

Rodzaje łysienia plackowatego

Łysienie plackowate, które ma Jada Pinkett Smith, nie zawsze przedstawia się w ten sam sposób. Chociaż nadal nie jest jasne, na jaki typ cierpi aktorka, możemy wymienić najczęstsze warianty:

• Łysienie niejednolite: jest to najczęstsza forma zaburzenia. Kiedy do niej dochodzi, na głowie zaczynają pojawiać się małe, pozbawione włosów łatki, które mogą pozostać w tym stanie, zmieniać się pod względem wielkości, a nawet zlewać się w miarę rozwoju problemu. Jeśli zmiany utrzymują się, osoba może przejść do postaci łysienia całkowitego lub postaci uniwersalnej.
• Łysienie całkowite: łysienie plackowate, które obejmuje całą skórę głowy, nazywa się alopecia totalis.
• Alopecia universalis, czyli łysienie totalne: Osoby z tym schorzeniem cierpią na całkowitą utratę włosów na głowie, ale także na twarzy i innych częściach ciała. Oznacza to, że nie dochodzi do wzrostu i wymiany np. brwi. Możliwe jest również, że włosy na kończynach górnych i dolnych podlegają tej samej patologii.
• Łysienie rozlane: W przeciwieństwie do zwykłej postaci niejednolitej, w przypadku rozlanej, występuje nagła utrata włosów w obszarach skóry głowy, które są przypisywane naturalnemu łysieniu. Wydaje się więc, że ta forma symuluje na przykład związane z wiekiem wypadanie włosów u mężczyzn, chociaż jej pochodzenie jest nadal autoimmunologiczne.
• Alopecia ofphiasis: Jest to prawdopodobnie najrzadszy i najdziwniejszy przypadek łysienia plackowatego. W tym przypadku wypadanie włosów koncentruje się na bokach głowy i dolnej części pleców. Jednak początkowo pozostaje na czubku czaszki.

Czy Jada Pinkett Smith może liczyć na wyleczenie swojej choroby?

Jak wspomnieliśmy wcześniej, leczenie łysienia plackowatego jest złożone, a wyniki zwykle nie są zachęcające. Sama Jada wyraziła na swoich portalach społecznościowych, jak trudno jest jej żyć z chorobą.

W związku z tym zdecydowała się ogolić całą głowę. W celu wsparcia samooceny pacjentom z tą chorobą często oferuje się estetyczne rozwiązania. Stosuje się nawet mikrotatuaż w gabinetach kosmetycznych i dermatologicznych, aby uzyskać wygląd zbliżony do normalnego wzrostu włosów.

Kremy na łysienie

Miejscowe stosowanie niektórych leków w celu stymulacji wzrostu włosów jest dozwolone jako leczenie bez recepty. Oznacza to, że leki nie są specjalnie zatwierdzone do tego leczenia, ale lekarze mogą przepisywać je swoim pacjentom.

Do takich alternatyw należą minoksydyl, antralina, klobetazol i difencipron. Leczenie polega na nakładaniu ich w postaci maści na plastry około dwa razy dziennie.

Kortykosteroidy do wstrzykiwań

Wstrzyknięcie kortykosteroidów w okolice z łysieniem ma na celu stymulację wzrostu poprzez zmniejszenie stanu zapalnego, który ma być związany z reakcją autoimmunologiczną. Aplikację należy powtarzać mniej więcej co dwa miesiące.

Tabletki doustne

Istnieją również doustne metody leczenia łysienia plackowatego. Kortykosteroidy, na przykład, mają przeciwdziałać wpływowi układu odpornościowego na skórę głowy.

Z drugiej strony eksperymentuje się również z lekami immunosupresyjnymi. Niektóre z nich to klasyczne leki przepisywane pacjentom z chorobami autoimmunologicznymi, takie jak metotreksat.

Chodzi o powstrzymanie nadmiernej reakcji układu odpornościowego. Jednak działania niepożądane mogą być poważne i konieczne jest stałe monitorowanie najważniejszych parametrów.

Światłolecznictwo

Zgodnie z zasadami leczenia niektórych chorób skóry, które mają składnik autoimmunologiczny, zaproponowano również radioterapię ultrafioletową (UV). Zwykle łączy się ją z psoralenami, czyli lekami stosowanymi u pacjentów z łuszczycą.

Jada Pinkett Smith pomogła zwrócić społeczną uwagę łysienie plackowate

Jada Pinkett Smith sprawiła, że jej łysienie plackowate stało się publiczne. Teraz wiadomość o jej chorobie jeszcze bardziej się rozpowszechniła z powodu skandalu podczas rozdania Oscarów. Nie powinno to jednak przyćmić problemu, przez który przechodzi wiele kobiet takich jak ona.

Osoby cierpiące na tę chorobę mogą cierpieć z powodu dyskryminacji, kpin i niskiej samooceny, ponieważ nie czują się dobrze ze swoim ciałem. Rolą społeczeństwa jest ich wspieranie bez osądzania.