Leptospiroza - czym jest i jaki ma wpływ na zdrowie?

Przenoszenie wirusa z człowieka na człowieka jest rzadkim zjawiskiem. Ogólnie infekcja występuje, gdy dochodzi do kontaktu z moczem zakażonych zwierząt lub z zanieczyszczonym nim środowiskiem. Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, poniżej szczegółowo opisujemy patogen i związane z nim zagrożenia.

Leptospiroza – co ją powoduje?

Przede wszystkim należy poznać mikroorganizm, który powoduje tę chorobę. Bakteria, o której mowa, to Leptospira interrogans należąca do rzędu krętków. Ze względu na wydłużony, kręcony kształt z haczykowatymi wiciami na obu końcach może dawać błędne wrażenie, że jest mikroskopijnym robakiem.

Są to jednak organizmy prokariotyczne, to znaczy mają tylko jedną komórkę, więc ich złożoność strukturalna jest mniejsza niż jakichkolwiek pierścienic.

Złożony cykl biologiczny

Głównym rezerwuarem bakterii Leptospira są dzikie ssaki, takie jak bobry, lisy czy szopy. Transmisja jest prosta, ponieważ wystarczy kontakt przez ranę lub śluzówkę z moczem zakażonego zwierzęcia.

Zatem człowiek staje się przypadkowym żywicielem omawianych bakterii pasożytniczych. Nie znajduje się on w icj cyklu życiowym, ale powoduje obraz kliniczny.

Leptospiroza – co ją powoduje?

Jak już wspominaliśmy istnieje duże prawdopodobieństwo zarażenia się leptospirozą na obszarach zakażonych, ponieważ jest ona przenoszona z moczem i może pozostawać aktywna w wodzie lub na lądzie przez ponad cztery tygodnie.

Według informacji z Narodowej Biblioteki Medycznej Stanów Zjednoczonych ludzie mogą zarazić się chorobą poprzez kontakt z wodą lub glebą zanieczyszczoną moczem. Istnieje również ryzyko związane z bezpośrednim kontaktem z zakażonymi zwierzętami.

Gdy dostanie się do organizmu przez błonę śluzową lub powierzchowne rany namnaża się przejściowo w różnych częściach ciała, aż w końcu osiada w nerkach i wątrobie.

Obraz kliniczny

Okres inkubacji trwa zwykle od tygodnia do 12 dni i w tej pierwszej fazie obserwuje się objawy podobne do objawów przeziębienia. W zależności od ciężkości i serotypu bakterii choroba może się z czasem przedłużać i powodować cięższe objawy. Mogą one być następujące:

• Sztywność karku.
• Niewydolność nerek.
• Żółtaczka.
• Trudności w oddychaniu.

Choroba trwa od kilku dni do kilku tygodni, w zależności od ciężkości każdego przypadku. Chociaż, dla spokoju wszystkich, większość zdiagnozowanych pacjentów nie wychodzi poza pierwszą fazę. Pojawiają się łagodne dolegliwości lub chorzy przechodzą ją bezobjawowe.

Biorąc pod uwagę wszystkie te dane ławo można dojść do wniosku, które grupy są najbardziej podatne na zarażenie chorobą: społeczności w krajach o niskich dochodach żyjące w okolicach zakażonych wód.

• Czynność tak prosta, jak oddanie moczu przez zakażonego dzikiego ssaka do wodopoju jest wystarczającym powodem, aby wywołać endemię (epizody chorobowe zlokalizowane na małych obszarach) z powodu leptospirozy.
• Powodzie również sprzyjają namnażaniu się tej bakterii, ponieważ może ona wytwarzać mieszanki wodne i zwiększać kontakt z zanieczyszczonymi glebami.

Czy należy się martwić tą chorobą?

Nie na początku. Chociaż prawdą jest, że jest to najbardziej rozległa choroba odzwierzęca na świecie i występuje zarówno w krajach rozwiniętych, jak i rozwijających się, częstość jej występowania jest wyższa na obszarach tropikalnych, gdzie kontrola zasobów wodnych jest niewielka.

Na poziomie indywidualnym do grup ryzyka zaliczane są osoby pracujące przy zwierzętach hodowlanych lub dzikich, między innymi rolnicy. Jednak dzięki zastosowaniu szeregu środków ostrożności nie muszą zostać dotknięci chorobą. W końcu bakterie nie dostają się do organizmu, dopóki brudne ręce nie wejdą w kontakt z obszarami śluzowymi lub nie zostanie wypita zanieczyszczona woda.