Kryzys w związku po pierwszym dziecku - jak sobie z nim poradzić?

Kryzys w związku po urodzeniu pierwszego dziecka może oznaczać ciągłe konflikty i chłód emocjonalny. Co można zrobić, aby go zażegnać?
Kryzys w związku po pierwszym dziecku - jak sobie z nim poradzić?
Elena Sanz

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Elena Sanz.

Ostatnia aktualizacja: 02 marca, 2023

Nie dzieje się tak we wszystkich przypadkach, ale jest duży odsetek par, które po raz pierwszy zostają rodzicami, przeżywają kryzys w związku. Czasami przybiera on postać ciągłych kłótni, a w innych przypadkach prowadzi to do dużego emocjonalnego dystansu. Jeśli więc przechodzisz przez taką sytuację, dowiedz się więcej o kryzysie w związku po pierwszym dziecku.

Dla wielu z tych par wyjście z kryzysu jest skomplikowane, trwa latami i wiąże się z wielkim cierpieniem. Inni po prostu nie mogą przystosować się do zmian i ostatecznie rozstają się na dobre. Nie musi jednak do tego dojść. Dzięki zrozumieniu etapu życia, w którym się znajdujesz i wprowadzeniu pewnych zmian, możliwe jest nawet umocnienie związku na etapie rodzicielstwa.

Kryzys w związku po pierwszym dziecku – dlaczego powstaje?

Kłócąca się para. Kryzys w związku po pierwszym dziecku
Brak snu i zmiany emocjonalne są częstą przyczyną problemów par po urodzeniu dziecka.

To nie przypadek, że tak wiele związków rozpada się właśnie w tym czasie. Posiadanie dziecka niesie ze sobą wielkie i głębokie przemiany, którymi rodzice nie zawsze dobrze zarządzają.

Od momentu narodzin zmieniają się priorytety, harmonogram i codzienna rutyna. Nie jest was już dwoje, ale troje, a w centrum wydarzeń nieodłącznie znajduje się dziecko. Z tego samego powodu czas spędzony razem drastycznie się skraca. Chwile, w których można się cieszyć, wspólnie spędzać czas lub rozmawiać o czymś innym niż dziecko, praktycznie nie istnieją. Zmniejsza się zarówno intymność emocjonalna, jak i seksualna. Na tym etapie związek zaczyna cierpieć.

Z drugiej strony oboje doświadczają intensywnych emocji na poziomie indywidualnym. Jeśli partnerzy się nimi wzajemnie nie dzielą, może to prowadzić do nieporozumień, konfliktów i niechęci. Matka może czuć się samotna i przytłoczona swoją rolą, ponieważ ma do czynienia z dużą odpowiedzialnością za opiekę nad dzieckiem. Jednocześnie przechodzi znaczne zmiany fizyczne i emocjonalne.

Ojciec z kolei może czuć się wyobcowany i wysiedlony, nie odnajdując się w nowej roli. Jego żona skupia teraz całą swoją uwagę na dziecku i nie może poświęcić mu uwagi. Mężczyzna może też czuć, że ta bliska relacja matka-dziecko nie pozwala mu być tak zaangażowanym w wychowanie dziecka, jak by chciał.

Wszystkie te czynniki są potęgowane przez rozciągający się w czasie brak snu. W pierwszych miesiącach życia dziecka rodzice doświadczają niedostatecznego i fragmentarycznego snu (zwłaszcza matka), co może głęboko wpłynąć na ich nastrój. Fizyczne i psychiczne wyczerpanie, drażliwość i uczucie przytłoczenia mogą prowadzić do pogorszenia więzi romantycznej.

Kryzys w związku – co można zrobić?

Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc poradzić sobie z tym złożonym problemem i zapobiec pogorszeniu się relacji.

Rodzina
Empatia jest niezbędna do rozwiązywania konfliktów w parach i tworzenia szczęśliwej rodziny.

Zapobieganie jest kluczowe

O ile to możliwe, ważne jest, aby zapobiec wystąpieniu kryzysu, a w tym celu bardzo pozytywne jest omówienie kilku podstawowych kwestii przed przyjściem dziecka na świat. Nie ukrywaj się za zwrotami typu „nam się to nie przydarzy”. Porozmawiaj z partnerem o tym, co może się wydarzyć, jak oboje możecie się czuć i jak sobie z tym poradzić, gdy do tego dojdzie.

Niezbędne jest przygotowanie się na zmiany emocjonalne. W ten sposób nie dasz się zaskoczyć i będziesz w stanie odpowiednio je zinterpretować i podjąć dobre decyzje. Jeśli się ich nie spodziewasz, możesz wyolbrzymiać sytuacje i nie reagować w najlepszy sposób.

Wyraź siebie jasno i otwórz się emocjonalnie

Komunikacja jest teraz bardziej potrzebna niż kiedykolwiek. Musi być regularny, płynny i uczciwy. Bez względu na to, jak bardzo jesteś zajęty, każdego dnia musisz znaleźć chwilę, aby podzielić się z partnerem tym, jak się czujesz.

Jeśli pojawia się stres, strach, udręka, smutek lub uraza, najlepszym rozwiązaniem jest otwarta rozmowa. Czasami to zawstydzające mieć te uczucia w tak pozornie idyllicznym momencie, jak początek rodzicielstwa. Trzeba się jednak wykazać odwagą i je wyrazić.

Dzięki temu druga osoba będzie mogła lepiej zrozumieć Twoje reakcje, zaoferować wsparcie i wprowadzić zmiany. Nie bój się wyrażać swoich potrzeb. Jeśli chcesz, aby partner bardziej współpracował z dzieckiem lub był bardziej czuły wobec Ciebie, wyraź tę potrzebę, zanim brak, który odczuwasz, zamieni się w urazę.

Empatia i tolerancja

Tak jak ty stoisz przed wielkimi wyzwaniami i przechodzisz poważne przemiany, tak samo Twój partner stawia czoła nowej sytuacji. Staraj się nie skupiać tylko na sobie i spróbuj zrozumieć wyzwania, przed którymi stoi druga osoba. Okazuj tolerancję w stosunku do jej działań i reakcji oraz nie bierz niczego zbyt osobiście. Słuchaj i wspieraj swojego partnera.

Praca w zespole

Jesteście teraz rodzicami, ale nadal jesteście parą i zespołem. Stres może prowadzić do postrzegania drugiej osoby jak wroga, ponieważ nie spełnia on wszystkich Twoich oczekiwań. Pamiętaj jednak, że tak naprawdę jesteście sojusznikami. Unikaj walki o władzę i robienia wyrzutów. Stawiaj na współpracę i negocjacje.

Podnieś partnera na duchu, gdy tego potrzebuje i poproś o wsparcie, gdy Ty go potrzebujesz. Rozmawiajcie otwarcie o organizacji zadań i dochodźcie do jasnych uzgodnień. Zapobiegnie to wzajemnemu przeciążaniu się obowiązkami i wbijaniu między Was emocjonalnego klina.

Zapytaj o pomoc

Wychowywanie dziecka jest złożonym i wyczerpującym zadaniem. Nie byłoby rozsądne oczekiwanie, że poradzisz z tym sobie w pojedynkę. Uzasadnione jest proszenie o pomoc nie tylko partnera, ale także innych członków rodziny czy bliskich przyjaciół. Posiadanie tego zewnętrznego wsparcia pozwoli Ci znaleźć chwile na relaks w samotności i spędzanie czasu z partnerem, co pomoże pielęgnować więź, która Was łączy.

Niektórzy rodzice czują się samolubni, delegując lub zostawiając dziecko pod opieką innych na kilka godzin. Może to jednak być doskonała decyzja. Dziecko potrzebuje przede wszystkim, aby jego rodzice czuli się dobrze jako jednostki i jako para. Tylko rodzice zjednoczeni zgodą będą w stanie zapewnić im najlepszą opiekę.

Kryzys w związku po pierwszym dziecku nie będzie trwał wiecznie

Przede wszystkim należy pamiętać, że jest to tylko etap przejściowy i nie będzie trwał wiecznie. Za kilka miesięcy rytm snu dziecka się ustabilizuje. Również Ty będziesz mogła lepiej odpoczywać. Oboje dostosujecie się do nowej rutyny i znajdziecie sposób na funkcjonowanie jako rodzina.

Gdy maluch dorośnie, będziecie mogli ponownie cieszyć się wspólnym czasem jako para, a konflikty, które teraz wydają się nie do pokonania, po prostu znikną. Pamiętaj, że nagłe stawienie czoła tak wielu fizycznym, emocjonalnym i społecznym zmianom nie jest łatwe dla nikogo. Bądź więc cierpliwa, empatyczna i pamiętaj o miłości, która was jednoczy.

Jeśli sytuacja powoduje duży dyskomfort i nie można dojść do porozumienia, ważne jest, aby zwrócić się o profesjonalną pomoc. Terapia dla par może być w tym czasie bardzo przydatna do nauki komunikacji, organizowania się i wspólnej pracy. Dlatego nigdy nie wahaj się szukać wsparcia.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Valencia, D. L., & Ospina, M. (2016). Crisis en el ciclo vital de la pareja y sus principales implicaciones en los niños y adolescentes. Revista Páginas, 145-156.
  • Richter, D., Krämer, M. D., Tang, N. K., Montgomery-Downs, H. E., & Lemola, S. (2019). Long-term effects of pregnancy and childbirth on sleep satisfaction and duration of first-time and experienced mothers and fathers. Sleep42(4).

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.