Jak wygląda życie chorego na demencję?

Życie chorego na demencję nie jest proste ani dla niego, ani dla jego rodziny. Dzisiaj odkryjemy, jakie problemy ma osoba z demencją, i jak możemy poprawić jakość jej życia.

Pacjent chory na demencję może cierpieć na różne choroby: Alzheimera, Parkinsona, Binswangera… Ich cechą wspólną jest demencja, czyli utrata lub osłabienie zdolności umysłowych, które pojawiają się stopniowo.

Dzisiaj odkryjemy, jakie aspekty musimy wziąć pod uwagę, gdy mamy do czynienia z chorym na demencję. Dzięki niektórym poradom możemy znacznie poprawić jakość jego życia.

Chorzy na demencję i depresja

Depresja jest chorobą, która zwykle dotyka ludzi cierpiących na demencję. Z powodu niezrozumienia tego, co się z nim dzieje, utraty pamięci, która go dezorientuje, a także braku taktu ludzi z jego otoczenia odczuwa zniechęcenie i melancholię.

Wiele rodzin nie wie, jak radzić sobie z pacjentem chorym na demencję. Właśnie wtedy popełniają błędy, które przedstawiamy poniżej:

• Traktują go jak dziecko: rozmawiają w jego towarzystwie, jakby go nie było i i jakby nic nie rozumiał. Nie prowadzą też z nim rozmowy, jak z dorosłym.
• Krzyczą na niego i źle go traktują: krzyczenie na osobę z demencją, ponieważ robi coś, czego nawet ona nie rozumie sprawi, że poczuje się ona winna i nie pomoże jej zrozumieć, co się z nią dzieje.
• Ignorują go: nie rozmawianie z nim, jak z dorosłym, krzyczenie na niego i ignorowanie rzeczy, które mówi – sprawią, że pacjent poczuje się samotny. Ta samotność może prowadzić do depresji.

Pacjent z demencją musi czuć się bezpieczny i otoczony uczuciem. Rodzina musi spróbować postawić się na miejscu osoby z demencją i zrozumieć, że okoliczności są trudne dla wszystkich.

Potrzebują czuć się niezależni

Osobie z demencją może pomóc uczucie niezależności. Ponieważ demencja nie oznacza, że osoba, która na nią cierpi potrzebuje naszej opieki w każdym aspekcie życia. Jest wiele rzeczy, które może zrobić sama, ale musimy jej w tym pomóc.

Na przykład, jeśli ma problemy z zapinaniem guzików koszuli, spróbuj kupić mu ubrania bez guzików. Jeśli nie jest w stanie zawiązać sznurówek, buty bez nich będą idealne.

W przypadku, gdy dana osoba zaczyna mieć poważne utraty pamięci możemy zareagować. Na przykład wskazać, gdzie jest łazienka bez konieczności pokazywania jej napisu “łazienka” na drzwiach toalety.

Osoba z demencją może czuć się zdezorientowana utratą pamięci i nagłą niezdolnością do zrobienia czegoś tak prostego, jak zawiązanie butów. Dlatego zapewnienie tego rodzaju pomocy sprawi, że poczuje się znacznie lepiej i sprawniej.

Wychodzenie z domu jest ważne

Wiele razy krewni boją się, że osoba z demencją wyjdzie na ulicę sama i się zgubi. Jednak rozwiązaniem nie jest trzymanie takiej osoby w domu, ciągłe obserwowanie i niepozwolenie na robienie czegokolwiek. Doprowadzi to do depresji.

Jeśli nikt nie może długo opiekować się chorym pacjentem można zatrudnić kogoś, kto to zrobi. Osoba z demencją może łatwo się zgubić, a jeśli zostanie sama w domu, wyjść z jakiegokolwiek powodu i nie wiedzieć, jak wrócić.

Ważne jest jednak, aby osoba z demencją cieszyła się dobrej jakości czasem spędzonym w towarzystwie rodziny. Chodzenie na spacery, do parku lub odpoczynek w ogrodzie to zajęcia, które sprawią jej wiele radości.

Dla osoby z demencją ważne jest, aby czuła, że ma wsparcie bliskich i widzieć ich blisko. Pomoże to zapobiec izolacji i uczuciu samotności.

Bardzo dobrą opcją jest zaprowadzenie osoby chorej na zajęcia, w której pacjenci są stymulowani w obliczu tego problemu, a przez to spowalniają się procesy utraty pamięci i poprawiają się zaburzenia zachowania.

Życie chorego na demencję nie jest łatwe. Cierpi na wiele ograniczeń, których nie może kontrolować, a tym bardziej zrozumieć. Z tego powodu niezbędne będzie udzielenie pełnego wsparcia i zrobienie wszystkiego, co w naszej mocy, aby im pomóc.