Infekcja dróg moczowych i leczenie antybiotykami

Naukowcom nadal nie udało się odkryć idealnych antybiotyków, które sprawią, że infekcja dróg moczowych zniknie. Każdy z leków dostępnych na rynku ma krótko-, średnio- i długoterminowe skutki uboczne. Poza tym bakterie mają tendencję do uodporniania się na ich działanie. Na szczęście w zależności od rodzaju infekcji istnieje wiele różnych sposobów leczenia.

Infekcja dróg moczowych to dość częsta przypadłość. Dotyka częściej kobiety, które mają krótszy układ moczowo-płciowy. Wylicza się, że aż jedna na pięć kobiet w którymś momencie swojego życia będzie musiała zmagać się z infekcjami układu moczowego.

Takie infekcje mogą pojawić się w każdej części układu moczowego. Oznacza to, że mogą znajdować się w pęcherzu moczowym, nerkach, moczowodach lub w cewce moczowej. Jednak szacuje się, że 80% infekcji obejmuje dolne drogi moczowe, czyli pęcherz moczowy i cewkę moczową.

Najczęstsza forma w jakiej występuje infekcja układu moczowego to zapalenie pęcherza u kobiet oraz zapalenie gruczołu krokowego u mężczyzn. U osób w starszym wieku schorzenie to występuje z taką samą częstotliwością u przedstawicieli obu płci.

Wydaje się, że nie mają na nie wpływu warunki sezonowe ani geograficzne. W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej przyczynom infekcji układu moczowego oraz zobaczymy, w jaki sposób antybiotyki mogą wspomóc ich leczenie.

Infekcja dróg moczowych

Infekcje dróg moczowych wywołują bakterie. Od 70% do 90% przypadków jest wywoływanych przez bakterie Escherichia coli. Inne bakterie, które rzadziej biorą udział w tej chorobie, to Proteus mirabilis, Staphylococcus coagulase, Klebsiella pneumoniae i Enterococcus faecalis.

Niektóre osoby są bardziej podatne na wystąpienie infekcji układu moczowego, na przykład pacjenci cierpiący na cukrzycę, immunosupresję lub będący w zaawansowanym wieku. Większe ryzyko zachorowania odnotowuje się również u osób z pęcherzem neurogennym, z założonym cennikiem i osób, które nie opróżniają pęcherza.

Użycie antybiotyków

Lekarze w celu wyleczenia infekcji dróg moczowych zazwyczaj sięgają po antybiotyki. Najczęściej należą one do następujących grup:

• Chinolony. Lekarze używają tych antybiotyków, aby leczyć infekcje dolnych dróg oddechowych. Zazwyczaj te antybiotyki są podawane w pierwszej linii dożylnie a potem doustnie, ponieważ cechuje je dobry poziom absorpcji z układu pokarmowego. Mogą przyjmować je kobiety w ciąży w trzecim trymestrze.
• Aminoglikozydy. To leki bakteriobójcze, wykorzystywane zwłaszcza jeśli infekcja dróg moczowych została wykonana przez bakterie gram-ujemne. Pacjenci mogą używać ich jedynie krótkoterminowo, ponieważ mają działanie toksyczne.
• Cefalosporyny. Eksperci nie zalecają używać cefalosporyn pierwszej generacji. Zamiast tego polecają cefalosporyny drugiej generacji do leczenia infekcji o średnim natężeniu oraz cefalosporyn trzeciej generacji w przypadku poważnych infekcji.
• Aminopenicyliny / antybiotyki beta-laktamowe. Działają najlepiej w przypadku infekcji o średnim natężeniu i u kobiet w ciąży, bo nie wywierają wpływu na płód. Jednak wiele bakterii jest na nich odpornych.
• Trimetoprim / sulfametoksazol (TMP/SMX). Lekarze używają tych antybiotyków jedynie jeśli zidentyfikują bakterie, które wywołują infekcje i są one podatne na działanie tych leków. W każdym innym wypadku ich stosowanie nie jest zalecane.
• Nitrofurantoina. Lekarze wykorzystują je głównie do zapobiegania nawrotom infekcji. Jednak nie są polecane dla kobiet w pierwszym trymestrze ciąży.
• Fosfomycyna. Ten antybiotyk zwalcza bakterie gram-dodatnie i gram-ujemne. Pacjenci muszą przyjąć go w jednej dawce. To jeden z najczęściej używanych i najskuteczniejszych antybiotyków.

Dane, które warto wziąć pod uwagę

Antybiotyki dobiera się w taki sposób, aby dana ich grupa zwalczała specyficzne czynniki wywołujące infekcję dróg moczowych. Jednak, biorąc pod uwagę fakt, że takie infekcje są w większości wywoływane przez bakterie szczepu Escherichia coli, najlepiej jest rozpocząć terapię lekami zwalczającymi te bakterie, a następnie ewentualnie ją skorygować po otrzymaniu szczegółowych wyników posiewu z laboratorium.

Antybiotyki, podobnie jak inne leki, mają skutki uboczne. Niektóre z nich są natychmiastowe i pojawiają się od razu po rozpoczęciu przyjmowania antybiotyków. Zaliczamy do nich gorączkę, mdłości, biegunkę, wymioty, bóle głowy, wysypkę, problemy ze ścięgnami oraz uszkodzenia układu nerwowego. Inne skutki uboczne mogą pojawić się przy dłuższym stosowaniu stosowaniu leków.

Dzieje się tak, ponieważ większość antybiotyków zmienia florę bakteryjną pochwy i jelit. Tym samym zwiększają prawdopodobieństwo namnażania bakterii i grzybów w układzie rozrodczym i przewodzie pokarmowym. Właśnie dlatego wielu lekarzy często zaleca stosowanie odpowiednich probiotyków podczas kuracji antybiotykami.

Naukowcy spodziewają się, że w najbliższych latach bakterie będą rozwijały coraz większą odporność na wiele antybiotyków. Zaliczamy do nich m. in. norfloksacynę, cyprofloksacynę, amoksycylinę i ampicylinę.

Póki co wydaje się, że jedynie fosfomycyna jest na tyle silna, by zwalczyć te skutki. Na szczęście naukowcy nieprzerwanie pracują, aby zapewnić nam skuteczne sposoby leczenia.