Hipertermia - dowiedz się, jak wygląda leczenie tej przypadłości!
Leczenie pacjenta, u którego wystąpiła hipertermia będzie zależeć od rodzaju hipertermii, na którą cierpi, oraz od przyczyn wyzwalających ten stan.
Zanim przejdziemy do wyjaśnienia różnych metod leczenia pacjenta z hipertermią, musimy wiedzieć, czym jest hipertermia, a także jakie są jej przyczyny i rodzaje. To pozwoli lepiej dobrać środki i metody leczenia, które należy podjąć, aby pomóc pacjentowi.
Co to jest hipertermia?
Hipertermia to nazwa nadana wszystkim chorobom związanym z wysoką temperaturą ciała spowodowaną czynnikami zewnętrznymi. W szczególności definiuje się hipertermię jako zaburzenie regulacji temperatury ciała charakteryzujące się podwyższeniem temperatury ośrodkowej powyżej 37 ° C.
Taka sytuacja może pojawić się z powodu zaburzenia w funkcjonowaniu systemów odprowadzania ciepła lub obecności jednej lub więcej patologii u pacjenta. Jednak przyczyny hipertermii zostaną wyjaśnione później i bardziej szczegółowo.
Ponadto należy wyraźnie zróżnicować pacjenta z hipertermią od pacjenta z gorączką. Te dwa stany różnią się bowiem od siebie zarówno jeśli chodzi o przyczyny jak i sposobem udzielania pomocy.
Gorączka jest wewnętrzną reakcją systemu odpornościowego organizmu, który podnosi temperaturę ciała do poziomu wyższego niż normalnie. Taka reakcja wynika z odpowiedzi immunologicznej na czynniki zewnętrzne i ma na celu obronę przed chorobą.
Zobacz także: Wysoka gorączka – kiedy staje się groźna?
Czym może być wywołana hipertermia?
Na początek warto wiedzieć, że istnieją dwa podstawowe rodzaje hipertermii: pierwotna i wtórna. Możemy mówić o hipertermii pierwotnej, jeśli wystąpi na skutek ekspozycji na nadmiernie wysokie temperatury. W tym przypadku nie ma ona związku z wcześniej występującą patologią.
Natomiast wtórna hipertermia to taka, która pojawia się u pacjenta na skutek wcześniej istniejącej patologii. Istnieje kilka przyczyn, które mogą wywołać stan hipertermii. Po pierwsze, organizm może wytworzyć nadmierne ciepło, ponieważ mechanizmy termogenezy są rozregulowane.
Stan też może również wystąpić, gdy temperatura otoczenia utrzymuje się przez długi czas na bardzo wysokim poziomie. I chociaż mechanizmy termoregulacyjne, takie jak pot, działają poprawnie, po pewnym czasie ciało nie może już oddawać ciepła do otoczenia.
Inną przyczyną może być również efekt uboczny leczenia niektórymi lekami. Tego typu leki obejmują dwie podstawowe grupy:
- Leki, którzy przyjmują rolę przekaźników związanych z mechanizmami termogenezy, takimi jak kortykosteroidy lub sympatykomimetyki.
- Środki, którzy naruszają lub zmieniają aktywność tkanek związanych z termogenezą, powodując hiperaktywację. Przykładem są środki znieczulające, które mogą powodować złośliwą hipertermię.
Może się również zdarzyć, że hipertermia wystąpi na skutek problemów metabolicznych lub żywieniowych albo uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.
Objawy u pacjenta z hipertermią
Najczęściej hipertermia jest spowodowana dużym wysiłkiem fizycznym w środowisku o bardzo wysokiej temperaturze. Osoba taka obficie się poci, po czym mogą pojawić się skurcze mięśni, bóle w ciele, zawroty głowy, nudności i uczucie zmęczenia.
W przypadku, gdy pacjent hipertermiczny nie wykonał wysiłku fizycznego, może cierpieć z powodu nudności i wymiotów. Częste są również bóle głowy, bóle mięśni i zmiany nastroju.
Ponadto można zaobserwować całą serię znaków rozpoznawczych stanu hipertermii. W wielu przypadkach u pacjenta pojawia się częstoskurcz i niedociśnienie krwi. Skóra, na skutek osłabienia pod wpływem ciepła jest zwykle blada, zimna i spocona.
Jednak jeśli pacjent doznał udaru cieplnego, jego skóra jest czerwona, gorąca i rozpalona. Pomimo tych różnic w obu przypadkach sucha skóra jest na ogół stałym objawem.
Przeczytaj również: Prawidłowa temperatura ciała – co warto wiedzieć
Leczenie pacjenta, u którego wystąpiła hipertermia
Jak wspomniano na początku artykułu, leczenie będzie zależeć od przyczyny hipertermii.
Jeśli hipertermia została wywołana przez udar cieplny, leczenie zostanie podzielone na dwa etapy. W pierwszej kolejności, podejmuje się kroki, aby obniżyć temperaturę ciała. Następnie przechodzi się do leczenia ewentualnych powikłań.
Jeśli chodzi o pierwszy środek, należy wykonywać ciągłe schładzanie ciała poprzez obkładanie zimnymi ręcznikami lub kompresami. Stosuje się również zanurzenie w zimnej wodzie, nawilżanie skóry zimną wodą lub wystawienie na chłodny ruch powietrza.
W przypadku, gdy hipertermia została wywołana przez leki, leczenie obejmuje również kilka działań. Przede wszystkim musi zostać przerwane podawanie leku odpowiedzialnego za stan patologiczny.
Należy również przeprowadzić monitorowanie hemodynamiczne i wykonać dokładne badania analityczne, a także skorygować zmiany hydroelektrolityczne. W przypadkach, w których jest to konieczne, można zastosować tlenoterapię. W innych sytuacjach podaje się dantrolen jako środek zwiotczający mięśnie.
Wreszcie, jeśli hipertermia jest spowodowana nadmiernym wysiłkiem fizycznym, należy go natychmiast przerwać. Niezbędne jest również przeniesienie pacjenta do chłodniejszego miejsca i podawanie płynów doustnych.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Correia, A. de C. (2012). Hipertermia Maligna: Aspectos Moleculares y Clínicos. Revista Brasileira de …. https://doi.org/10.1590/S0034-709420120006000077
- CORVETTO A., M., HEIDER M., R., & CAVALLIERI B., S. (2013). Hipertermia maligna: ¿cómo estar preparados? Malignant Hyperthermia: How to Be Prepared? https://doi.org/10.4067/S0718-40262013000300015
- González G, C., & Ulloa B, P. (2006). Hipertermia maligna: adelantándose a las complicaciones. Revista de Otorrinolaringología y Cirugía de Cabeza y Cuello. https://doi.org/10.4067/S0718-48162006000100009
- Fernández Mas, E., Vilavella Lizana, C., Saúl Gordo, E., Sánchez Tejeda, E., & Balmont Pi, G. (2016). Golpe de calor. FMC Formacion Medica Continuada En Atencion Primaria. https://doi.org/10.1016/j.fmc.2015.11.008