Hiperfosfatemia: zaburzenie równowagi fosforanowej w organizmie
Hiperfosfatemia występuje wtedy, gdy poziom fosforu we krwi jest wyższy od wartości standardowych (mowa tutaj o fosforze nieorganicznym). Zwykle normalne wartości tego pierwiastka we krwi wynoszą od 2,5 do 4,5 mg / dl. Lekarz zwykle postawi diagnozę o treści „hiperfosfatemia”, gdy badanie krwi wykaże wartości większe niż 4,5 mg / dL.
Fosfor spełnia wiele ważnych funkcji w ludzkim ciele. W rzeczywistości jest to makrominerał, którego ciało ludzkie potrzebuje do wykonywania pewnych funkcji metabolicznych. Bez jego udziału te procesy w innym wypadku nie mogłyby zostać zrealizowane.
Większość fosforu w naszym ciele jest zawarta w układzie kostnym. Reszta znajduje się w komórkach tkankowych i służy między innymi do wytwarzania energii.
Jak możesz sobie wyobrazić, kości i zęby są najbardziej narażone na różnego rodzaju problemy, gdy występuje niedobór lub nadmierne nagromadzenie fosforu w naszym organizmie. Ponadto fosfor wspomaga przetwarzanie wapnia. A hiperfostatemia prowadzi w efekcie tego do patologicznych zmian w nerkach.
Ogólnie rzecz biorąc, ludzie uzyskują fosfor z pożywienia, zwłaszcza gdy przestrzegamy zróżnicowanej diety. W normalnych warunkach nadmiar fosforu, którego organizm nie potrzebuje, wydostaje się z moczem i kałem.
Najlepszymi źródłami tego pierwiastka jeśli chodzi o typowe produkty spożywcze, są czerwone i białe mięso oraz orzechy, takie jak na przykład migdały. Innym doskonałym źródłem są produkty mleczne, takie jak mleko, jogurt lub ser. W niektórych krajach obowiązują nawet przepisy dotyczące żywności, które zmuszają przemysł do wzbogacania niektórych produktów tym minerałem.
Poświęć kilka minut na przeczytanie dzisiejszego artykułu, ponieważ zamierzamy Ci w nim opowiedzieć bliżej o przyczynach i najczęstszych sposobach leczenia hiperfosfatemii.
Hiperfosfatemia i jej najbardziej typowe przyczyny
Hiperfosfatemia to ogólnie rzecz biorąc wartość wzrostu zawartości fosforu we krwi. To rzadka sytuacja, która zwykle objawia się innymi chorobami.
Z biegiem lat hiperfosfatemia staje się coraz częstsza, ponieważ niewydolność nerek jest główną przyczyną, dla której ta choroba występuje znacznie częściej u osób starszych niż u młodszych. Istnieją jednak także inne przyczyny wywołujące hiperfosfatemię:
- Niedoczynność przytarczyc. Występuje oma wtedy, gdy hormon przytarczycy reguluje metabolizm fosforu i wapnia. W przypadku niedoczynności przytarczyc produkcja tego hormonu jest niska lub zerowa, co może powodować obniżenie wapnia i wywołany przez niego wzrost fosforu we krwi.
- Hiperwitaminoza witaminy D. W tym scenariuszu istnieje ścisły związek między witaminą D a procesami regulującymi poziom wapnia i fosforu w ludzkim organizmie. Jest to spowodowane tym, że dysfunkcja przytarczyc zmienia sposób wykorzystywania witaminy D lub jej poziom we krwi jest wysoki z innej przyczyny. W ten sposób może ona także zwiększyć poziom fosforu we krwi.
- Wysokie spożycie fosforu. Ten rodzaj hiperfosfatemii jest bardzo rzadko spotykany. Gdy ludzkie ciało funkcjonuje prawidłowo, eliminuje w naturalny sposób nadmiar tego pierwiastka za pośrednictwem moczu i kału, aby jego zapasy się nie kumulowały w organizmie.
- Długotrwałe ćwiczenia fizyczne. Forsowne i długotrwałe rodzaje aktywności uszkadzające mięśnie uwalniają fosfor z komórek mięśniowych do krwi.
- Chemioterapia. Gdy pacjent przechodzi chemioterapię jako leczenie formę leczenia przeciwnowotworowego, szybko umierające komórki uwalniają również zawarty w nich fosfor do krwi. Efekt może także doprowadzić do hiperfosfatemii. Nazywamy to zespołem rozpadu guza. Towarzyszą mu jednocześnie także liczne inne objawy, które są również wynikiem chemioterapii.
Jednak powinieneś zapamiętać, że hiperfosfatemia jest przede wszystkim spowodowana przez niewydolność nerek.
Hiperfosfatemia i jej typowe objawy
Kiedy lekarze stwierdzają podwyższony poziom fosforanów we krwi, często zdarza się to bardziej jako przypadek, niż z powodu konkretnych objawów dawanych przez ten problem. Dane takie pojawiają się w przeważającej większości przypadków jako efekt tego, że lekarz zlecił ogólne badanie krwi w celu oceny innych warunków chorobowych u danej osoby.
Ludzie z hiperfosfatemią rzadko dostrzegają u siebie jakiekolwiek objawy z powodu podwyższenia poziomu fosforu we krwi. Często jednak konsultują się z lekarzem z powodu problemów z nerkami lub mięśniami wynikających bezpośrednio z hiperfosfatemii.
Zwykle poziom wapnia zmniejsza się, gdy fosfor zwiększa swoje stężenie we krwi. Efektem tego może być hipokalcemia. W takim przypadku mięśnie często kurczą się i u danej osoby mogą nawet wystąpić skurcze.
Zmiana stanu ścian tętnic jest kolejną długoterminową konsekwencją podwyższonego poziomu fosforu. W ściankach naczyń krwionośnych może występować nadmiar tego minerału w połączeniu z wapniem, co przyczynia się do rozwoju miażdżycy. A ta choroba z kolei znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia poważnych problemów sercowo-naczyniowych.
Przeczytaj również: Oczyść nerki naparem z tej rośliny
Hiperfosfatemia i metody jej leczenia
Kiedy podstawowa choroba, taka jak niewydolność nerek lub niedoczynność przytarczyc, jest przyczyną hiperfosfatemii, lekarz przystąpi do zaordynowania odpowiedniego sposobu leczenia, aby spróbować wyeliminować ten stan u pacjenta. Istnieją również trzy alternatywne sposoby leczenia nadmiaru fosforu w organizmie. Są to kolejno:
- Dieta o niskiej zawartości fosforanów. Jest to dieta, która nie przekracza granicy 1000 miligramów fosforu dziennie. Należy ją jednak stosować przestrzegać pod nadzorem profesjonalnego dietetyka.
- Dializa. Sztuczne filtrowanie krwi uzupełnia funkcję nerek, gdy organy te nie pracują w pełni wydajnie.
- Chelaty. Istnieją na rynku leki zdolne do wiązania się z fosforem, który dostaje się do organizmu wraz z jedzeniem. Ma to na celu powstrzymanie jego wchłaniania z jelit. W ten sposób fosfor zostanie wyeliminowany z ludzkiego organizmu bez przenikania do układu krwionośnego.
Oczywiście tylko lekarz może ustalić, które metody leczenia należy zalecić w konkretnym przypadku. Ekstremalne środki zwykle nie są konieczne, więc nie przejmuj się, jeśli Twoje wyniki badania krwi wskazują na hiperfosfatemię. Zawsze należy skonsultować się z profesjonalistą, który może wskazać najbardziej odpowiednie środki do zredukowania tego problemu.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Sellares, V. Lorenzo. “El reto del control de la hiperfosfatemia en la enfermedad renal crónica.” Nefrología 28 (2008): 3-6.
- Ospina, Camila Andrea Garcia, et al. “Importancia de la hiperfosfatemia en la enfermedad renal crónica, como evitarla y tratarla por medidas nutricionales.” Revista Colombiana de Nefrología 4.1 (2017): 38-56.
- Martín, Antonia García, et al. “Trastornos del fosfato y actitud clínica ante situaciones de hipofosfatemia e hiperfosfatemia.” Endocrinología, Diabetes y Nutrición (2019).
