Głuchota przedjęzykowa: leczenie za pomocą terapii genowej
Terapia genowa ma na celu zapewnienie genów, które korygują lub zastępują działanie innych genów z defektami, z powodu których rozwija się głuchota przedjęzykowa.
Głuchota przedjęzykowa to poważne schorzenie. Jednak okazuje się, że w walce z nim można wykorzystać terapię genową, która miałaby zastąpić używanie implantów ślimakowych. Na skuteczność takiego rozwiązania wskazują wyniki niektórych badań przeprowadzonych na zwierzętach.
Czy słyszałaś kiedyś o terapii genowej? A o głuchocie przedjęzykowej? Aby zrozumieć nowy sposób leczenia tej choroby, musisz poznać oba te aspekty. W takim razie dowiedzmy się na czym polegają.
Terapia genowa to nowa dziedzina medycyny
Terapie oparte na ludzkim genomie zyskują coraz większą popularność w leczeniu określonych chorób, na przykład nowotworów. Taka terapia polega na wprowadzeniu do organizmu genów w celu poprawienia wszelkich zmian w genomie, które mogą wywoływać choroby.
Gen stanowi część DNA, która zawiera informacje niezbędne do syntezy określonych białek w organizmie. W takich cząsteczkach DNA mogą zachodzić zmiany, czyli mutacje, które prowadzą do kodowania wadliwych białek. Takich, które prowadzą do rozwoju różnych chorób. Terapia genowa stara się poprawić takie defekty.
Jednak chociaż badania nad terapią genową rozwijają się z zawrotną prędkością, nadal musimy poznać odpowiedzi na liczne pytania związane z tym sposobem leczenia. Na przykład naukowcy zastanawiają się, czy geny wprowadzane podczas tej terapii same w sobie nie wywołują chorób. Poza tym rozważają również ograniczenia natury etycznej.
Na czym polega głuchota przedjęzykowa?
Pojawia się, gdy utrata słuchu (całkowita lub częściowa), czyli brak możliwości słyszenia dźwięków, jest obecna już podczas narodzin. To schorzenie wrodzone, które może być dziedziczne.
Taki rodzaj uszkodzenia słuchu jest często tak dotkliwy, że dziecko nie jest w stanie przetwarzać informacji językowych za pomocą uch, bez względu na to, czy dźwięki są w jakiś sposób wzmacniane, czy też nie.
W 80% przypadków głuchota u dzieci jest obecna podczas narodzin. Co ciekawe, większość głuchych dzieci rodzi się w rodzinach, których członkowie nie mają problemów ze słuchem.
Może Cię również zainteresować: Problemy ze słuchem? – Pomogą rośliny lecznicze
Jak obecnie leczy się głuchotę przedjęzykową?
W dzisiejszych czasach dzieci cierpiące na tego rodzaju głuchotę muszą używać aparatów słuchowych. Jednak takie rozwiązanie nie zawsze się sprawdza, a niektóre osoby muszą poddać się operacji.
Takie urządzenia, gdy zostaną włożone do ucha, przekształcają fale elektryczne w fale dźwiękowe. Okrągły i regulowany pasek na głowę ułatwia ich mocowanie do uszu, aby poprawić odbiór dźwięków.
Ludzie powinni zaczynać nosić aparaty słuchowe od razu po postawieniu diagnozy. Kiedy wspomniane wyżej metody nie przyniosą rezultatów, niezbędne może okazać się wszczepienie implantu ślimakowego.
Przeczytaj również: Hałas – poznaj 5 konsekwencji dla zdrowia
Terapia genowa i głuchota przedjęzykowa
Liczne postępy w medycynie zmuszają wielu naukowców do zastanowienia się, czy nie można byłoby zastosować terapii genami w celu leczenia głuchoty z całkowicie nowej perspektywy. Takiej, która pozwoliłaby całkowicie wyeliminować konieczność użycia implantów ślimakowych czy aparatów słuchowych. Jednak takie techniki są nadal w fazie badań na zwierzętach.
Opublikowano wyniki dwóch badań, w których zastosowano ten rodzaj terapii genami. Wygląda na to, że badaczom udało się uzyskać ciekawe wyniki w zakresie leczenia problemów ze słuchem.
Obecnie przeprowadza się badania dotyczące chorób słuchu wyłącznie pochodzenia genetycznego. Takie zmiany chorobowe dotykają obecnie ponad 125 milionów ludzi na całym świecie.
Trudna część takiej terapii wynika z faktu, że wykorzystują wirusy, aby wprowadzać zdrowe geny do organizmów. Jednak takie mikroorganizmy mogą nie być w stanie dostać się do komórek ucha.
Jeden z opublikowanych artykułów tłumaczy w jaki sposób gen, który wytwarza białka fluorescyncji, został wprowadzony do komórek ucha myszy za pomocą syntetycznej odmiany wirusa. Kolejny pozytywny rezultat to fakt, że terapia tego rodzaju nie przynosi żadnych skutków ubocznych.
Dziękujemy za przeczytanie dzisiejszego artykułu.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Lastra, O. L. V. (2006). Terapia génica. Medicina Interna de Mexico.
- Rozalén, J., Ceña, V., & Jordán Joaquín. (2003). Terapia génica. Vectores de expresión. Ambito Farmaceutico.
- Izquierdo, M. (1999). Terapia genica. Revisiones En Cancer.