Czym jest motywacja zewnętrzna i jak może wpływać na zachowanie?

Różnica między motywacją zewnętrzną a wewnętrzną ma związek z pochodzeniem: kiedy szuka się wzmocnienia zewnętrznego, jest to zewnętrzne.

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog Maria Fatima Seppi Vinuales.

Napisany przez Maria Fatima Seppi Vinuales

Ostatnia aktualizacja: 07 stycznia, 2023

Motywacja jest siłą napędową naszych działań. To ona powoduje, że odczuwamy entuzjazm do realizowania projektów lub inicjowania działań. Jako konstrukt psychologiczny motywację definiuje się jako „zestaw procesów związanych z aktywacją, ukierunkowaniem i trwałością zachowania”.

Jednak nie zawsze ma ona to samo pochodzenie. Można więc wyróżnić motywację zewnętrzną i wewnętrzną. Różnica polega zasadniczo na tym, co skłania osobę do działania. Koniecznie dowiedz się więcej na ten temat.

Czym jest motywacja zewnętrzna?

Jeśli myślisz o zidentyfikowaniu różnic między motywacją wewnętrzną i zewnętrzną, możesz zadać sobie pytanie o jej pochodzenie.

W przypadku motywacji zewnętrznej fakt podjęcia określonej czynności lub realizacji projektu wiąże się z uznaniem zewnętrznym, czyli uzyskaniem jakiejś zewnętrznej nagrody lub wzmocnienia.

Natomiast motywacja wewnętrzna ma związek z tymi rzeczami, które poruszają nas wewnętrznie. Mogą to być na przykład samozadowolenie i potrzeba samorealizacji.

W swoich badaniach Ryan i Deci (1997) wiążą trzy determinujące czynniki osobiste z motywacją wewnętrzną: poczucie autonomii, postrzeganie kompetencji oraz potrzebę wsparcia emocjonalnego i relacji międzyludzkich. Osoba „aktywuje się” wtedy, kiedy tego chce. Co więcej, pozostaje to pod jej kontrolą. Ma też zdolność do samowzmacniania.

Nie tak jednak działa motywacja zewnętrzna. Ten rodzaj motywacji jest aktywowany przez wewnętrzne bodźce. Zależy natomiast od innej osoby lub od otoczenia. Innymi słowy, nie jest to coś, co dana osoba może kontrolować.

Motywacja zewnętrzna jest również związana z technikami modyfikacji zachowania, takimi jak warunkowanie instrumentalne. W tym przypadku celem jest skłonienie osoby do wykonania (lub zaprzestania wykonywania) określonych zachowań poprzez wzmocnienie lub nagrodę.

Ważne jest również, aby wziąć pod uwagę, że motywacja nie jest czymś stałym lub zawsze pozostaje taka sama, ale może się zmieniać w czasie. Czynniki kontekstowe, społeczne, kulturowe i ekonomiczne wpływają na oba typy, być może z większym naciskiem na motywację zewnętrzną.

Co jest cenione, co nagradzane, a co ciekawe? Za każdym razem, gdy jakieś działanie jest wzmacniane, wysyłamy ukryte (i nie takie ukryte) wiadomości dotyczące tych pytań.

Motywacja zewnętrzna – przykłady

Mechanizm motywacji zewnętrznej jest obecny w różnych obszarach życia, zarówno pracy, jak i nauki i relacji między innymi. Rzućmy okiem na kilka przykładów:

• Wynagrodzenie jest motywacją zewnętrzną par excellence. Pracujemy za wynagrodzeniem, aby móc żyć, płacić rachunki i dogadzać sobie.
• Motywacja zewnętrzna jest również wykorzystywana w programach lojalnościowych klientów. Na przykład klient, który kupuje najwięcej, klient premium, czy ten, który ma platynową kartę, ma między innymi dostęp do większych rabatów, korzyści w lokalach handlowych, natychmiastowej obsługi.
• W miejscu pracy oprócz wynagrodzenia odnajdujemy motywację zewnętrzną w przypadku możliwości rozwoju i awansu. Pewne korzyści są również zachętą do przyciągania lub zatrzymywania talentów w organizacjach.

Jak skuteczna jest motywacja zewnętrzna?

Motywacja zewnętrzna jest pozytywna, jeśli jest odpowiednio stosowana. W tym sensie nie chodzi o ciągłe wzmacnianie zachowania lub robienie tego w jakikolwiek sposób, ale o wybór, kiedy i jak to robić.

Ważne jest również, aby pamiętać, że wzmocnienia nie muszą być materialne (w rzeczywistości są one zwykle najmniej zalecane). Mogą być również społeczne lub symboliczne, takie jak uznanie lub doświadczenie.

Używając wzmocnienia lub nagrody, dobrze jest wziąć pod uwagę jego czasowość i natychmiastowość, zwłaszcza w przypadku dzieci. W ten sposób możliwe jest ustalenie związku między tym, co się robi, a nagrodą.

Ważne jest, aby wiedzieć, że nie jest konieczne nagradzanie każdego działania innych osób. W tym przypadku wzmocnienie przestaje być „wyjątkowością” i staje się codziennością, przez co traci część swojego znaczenia.

Możliwe wady motywacji zewnętrznej

Motywacja zewnętrzna, oparta na wzmocnieniach, może w pewnych sytuacjach przynieść efekt przeciwny do zamierzonego. Jednym z obszarów, w których jej przydatność jest najbardziej kwestionowana, jest rodzicielstwo.

Na przykład często mówi się, że kiedy dorośli opiekunowie nagradzają dzieci, które dobrze się zachowują, mogą zachęcać do pewnej zależności lub zaabsorbowania nagrodą, a nie cechą, którą starają się promować (okazywanie szacunku, dobre zachowanie itp.).

Jednak ważne jest również, aby nie tracić z oczu faktu, że wzmocnienia muszą być stosowane we właściwej mierze i we właściwym czasie. Popadanie w skrajności nigdy nie było pomocne. Również w tym przypadku problemem nie jest sam wzmacniacz, ale jego nadmiar.

Z drugiej strony wspomniano również, że motywacja zewnętrzna może mieć przeciwny wpływ na motywację wewnętrzną, zmniejszając ją. Osoba zmotywowana „potrzebą” zewnętrznej nagrody lub wzmocnienia może nawet przestać wykonywać swoje działania lub przestać słuchać własnej intuicji i wewnętrznego kompasu.

Oznacza to, że kompas, który prowadzi osobę do zrobienia czegoś lub nie, pochodzi z zewnątrz, a nie z wewnętrznego samozadowolenia lub własnego interesu. Ponownie, powinno być jasne, że nie chodzi o demonizowanie motywacji zewnętrznej, ale o nauczenie się, jak dobrze ją wykorzystać.

Etapy motywacji zewnętrznej

Deci i Ryan w swoich badaniach rozwinęli różne etapy motywacji zewnętrznej, rozumiejąc, że motywacja zewnętrzna jest dynamiczna i zmienna. W ten sposób może nastąpić przejście od motywacji zewnętrznej do wewnętrznej.

Dlatego ktoś, kto podjął działania motywowany czynnikami zewnętrznymi, może później rozwinąć motywację wewnętrzną. Proponowane etapy to:

1. Motywacja zewnętrzna: Osoba jest motywowana tym, czego oczekuje od swojego otoczenia lub z zewnątrz.
2. Motywacja introjektowana: Na tym etapie, chociaż nadal istnieje zainteresowanie otrzymaniem czegoś, zaczynasz odczuwać wewnętrzną satysfakcję. Nawet na tym etapie nie masz nad tym kontroli.
3. Motywacja regulowana identyfikacją: Tutaj osoba kontynuuje wykonywanie określonej czynności, koncentrując się na nagrodzie. Zaczyna jednak mieć nad nim większą kontrolę i większą autonomię w podejmowaniu decyzji.
4. Motywacja przez integrację. Jest to ostatni etap, w którym dominuje motywacja wewnętrzna, choć nie można jej w pełni za taką uznać. Tutaj zainteresowanie wykonaniem określonej czynności można określić jako własne, czyli jest ona pochodzenia wewnętrznego.

Motywacja jest podstawą do korzystania z autonomii

Na koniec można zatem stwierdzić, że praca nad motywacją zewnętrzną może być dobrym narzędziem zachęcania ludzi do wykonywania określonych czynności. Niezależnie od tego, czy jest to motywacja wewnętrzna, czy zewnętrzna, motywacja ma moc poruszania ludzi.

Jednak, jak już wyjaśniliśmy, jest to kwestia wiedzy, jak zrobić z tego dobry użytek. Chodzi też o zapewnienie równowagi między motywacją zewnętrzną i wewnętrzną. Ważne jest, aby nie tracić z oczu faktu, że jednym z celów motywacji jest umożliwienie danej osobie korzystania ze swojej autonomii.

Dlatego też, gdy wykryjemy, że ostatecznym celem działania jest tylko uzyskanie nagrody, być może będziemy musieli przemyśleć sposób, w jaki motywujemy siebie lub innych.