Czy mononukleoza to choroba zakaźna?

Mononukleoza ma cechy typowej choroby wirusowej. Czy da się uniknąć zarażenia się nią? Profilaktyka polega na unikaniu kontaktu ze śliną chorych.

Napisane i zweryfikowane przez lekarz Leonardo Biolatto.

Ostatnia aktualizacja: 27 maja, 2022

Czy mononukleoza jest zakaźna?Nazywa się ją także chorobą pocałunków . Nazwy te odnoszą się do jej rozprzestrzeniania się.

Jedna z nazw sugeruje, że mononukleozą można zarazić się od pocałunku, jednak nie jest to do końca prawda. Podobnie jak w przypadku innych chorób tego rodzaju, wirus przenoszony jest przez ślinę, więc niebezpieczny jest kontakt z osobą kichającą, kaszlącą lub z przedmiotami, na których pozostały kropelki śliny.

Co to jest mononukleoza?

Mononukleoza to stosunkowo częsta choroba wirusowa, która w większości przypadków przechodzi sama z siebie. Jej konsekwencje są dość nietypowe – nie ma żadnych następstw.

Może pojawić się w każdym wieku i o każdej porze roku. Najczęściej jednak występuje u młodzieży i młodych dorosłych. Z czasem nabywa się na nią odporności.

Znana jest ona także pod nazwą choroby pocałunków, co niewiele ma wspólnego z prawdą. Chociaż mononukleoza jest zakaźna, nie rozprzestrzenia się szybciej niż inne choroby wirusowe. Epidemia jest niemożliwa ze względu na niski stopień przenoszenia.

Głównym środkiem profilaktycznym jest unikanie kontaktu ze śliną chorych osób. Tego zalecenia powinny przestrzegać przede wszystkim kobiety w ciąży, osoby o obniżonej odporności i pacjenci po przeszczepach.

Mononukleoza jest zakaźna

W większości przypadków, choroba ta jest powodowana przez wirus Epsteina-Barra. Wirus ten pozostaje w ciele zarażonej osoby do końca jej życia. Mononukleozą można się od niej jednak zarazić tylko w konkretnych sytuacjach.

Czas inkubacji choroby to od czterech do siedmiu tygodniu. W tym okresie pojawiają się symptomy utrzymujące się przez prawie miesiąc. Wówczas mononukleoza jest zakaźna, dlatego zaleca się prewencyjną izolację pacjenta.

U niektórych dzieci i dorosłych choroba ta nie daje objawów. Pojawia się najwyżej zmęczenie i osłabienie, które często przypisywane jest przepracowaniu czy niewyspaniu. Tacy pacjenci przenoszą chorobę nie zdając sobie z tego sprawy. Nie jest ona wykrywana, gdyż nie udają się do lekarza.

Nie wiadomo dokładnie, ile czasu musi minąć, by choroba uległa dezaktywacji. Najczęściej mówi się o 12 miesiącach po ustąpieniu objawów. Możliwe jednak, że czas ten to nawet 18 miesięcy.

Objawy choroby

Typowe objawy choroby to gorączka i zmęczenie. To one pojawiają się jako pierwsze i jako pierwsze znikają. Zwykle występuje też ból gardła, zapalenie migdałków, węzłów limfatycznych i śledziony oraz ból głowy.

Komplikacje są trudne do przewidzenia. Jeśli się pojawią, wymagają leczenia. Do problemów pochodnych należą między innymi:

• Powiększenie śledziony: w drastycznych przypadkach może dojść do jej pęknięcia.
• Zaburzenia pracy wątroby: zapalenie wątroby i żółtaczka.
• Zaburzenia neurologiczne: zapalenie opon mózgowych, mózgowo-rdzeniowych i zespół Guillaina-Barrego.

Jak leczyć mononukleozę?

Obecnie nie istnieje lekarstwo na mononukleozę zakaźną. Zaleca się odpoczynek i nawadnianie organizmu, szczególnie w ostrej fazie. Można przyjmować leki przeciwzapalne i przeciwbólowe przepisane przez lekarza.

Należy unikać wysiłku fizycznego i sportów kontaktowych przez cały okres trwania choroby. Istnieje bowiem ryzyko, że w wyniku uderzenia dojdzie do pęknięcia śledziony. Warto ograniczyć kontakt z innymi w celu zapobiegnięcia rozprzestrzenianiu się choroby.

Jako że mononukleoza jest zakaźna, nie powinno się dzielić z nikim przedmiotów codziennego użytku ani jedzenia czy picia. Okres ostrożności jest długi, ale to od niego zależy czy uda się zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby.