Choroba Willisa-Ekboma - czyli niespokojne nogi
Jeśli odczuwasz szereg dolegliwości w nogach i tylko ruch, np. chodzenie przynosi Ci ulgę – to może być objaw syndromu RLS (ang. restless legs syndrome). Choroba Willisa-Ekboma może być niezmiernie uciążliwa.
Objawia się szczególnie przed snem, kiedy odczuwamy nieustanną potrzebę potrząsania nogami. Być może na początku wydaje Ci się to chwilowym i niegroźnym schorzeniem. Upewnij się jednak, że nie dopadła Cię choroba Willisa-Ekboma, czyli tzw. zespół niespokojnych nóg.
Największym problemem jest fakt, iż pochodzenie choroby wciąż jest nieznane. Wskazuje się na neurologiczne podłoże choroby, ale opinie są wciąż mieszane. Co ważne, 3 % światowej populacji może cierpieć na tę dolegliwość.
Choroba Willisa-Ekboma – co wiemy o zespole niespokojnych nóg?
Statystyki wskazują, iż prawie 10 % światowej populacji wykazuje pewne objawy związane z danym schorzeniem. Dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn, w każdym wieku. Objawy jednak najczęściej ujawniają się po czterdziestym roku życia.
Nie zidentyfikowano jeszcze ani jednoznacznego pochodzenia, ani konkretnych przyczyn schorzenia. Wymienia się jednak: cukrzycę, niedokrwistość, niewydolność nerek i skutki niektórych leków (np. antydepresantów). U kobiet do jej występowania schorzenia często dochodzi po ciąży.
Obecnie uważa się, że choroba Willisa-Ekboma związana jest z aktywnośćią dopaminy. Niepokój w nogach i niezbędny ruch uzależnione są od tego neuroprzekaźnika i jego koordynacji w centralnym układzie nerwowym.
Podzielono chorobę na dwa typy. Choroba Willisa-Ekboma dzieli się więc na formę pierwotną (dziedziczną) i wtórną. W pierwszym przypadku pochodzenie choroby jest nieznane, jednak wskazuje się na występowanie jej w rodzinie.
Ustalono, że chorobę tę dziedziczy się w sposób autosomalny dominujący lub rzadziej autosomalny recesywny. W drugim zaś przypadku (rodzaj wtórny) uznaje się ją za konsekwencję, objaw innych dolegliwości neurologicznych.
Nieoczywista symptomatologia – objawy zespołu niespokojnych nóg
Największym problemem w leczeniu schorzenia jest problem zdiagnozowania choroby. Objawy są mylące, zróżnicowane i trudne do określenia. W niektórych przypadkach choroba Willisa-Ekboma, na początku objawia się tylko i wyłącznie potrzebą ruszania nogami.
Nie zmienia to faktu, że chorobie bardzo często towarzyszą inne uciążliwe objawy.
Niektórzy pacjenci skarżą się na dyskomfort i uczucie ciężkości w nogach. Czasami zamienia się w skurcze i mrowienie. Wiele z tych objawów spotyka nas w nocy, stąd często powodują one bezsenność i chroniczne problemy z zasypianiem.
Oczywiście skutkuje to zmęczeniem i sennością w ciągu dnia. Ponadto potrzeba nieustannego ruchu wskazuje rytmiczną tendencję. To oznacza wzrost natężenia objawów między popołudniem a porą spania. Choroba Willisa-Ekboma ma znamiona schorzenia przewlekłego i postępującego z czasem.
Przeczytaj również: Opuchnięte nogi – 8 wskazówek przynoszących ulgę
Choroba Willisa-Ekboma – rozpoznanie i diagnoza
Należało ustalić szereg powszechnych objawów, które pozwolą na skuteczną identyfikację choroby. Poniżej przedstawiamy najczęściej wymieniane symptomy:
- Niepokój i przymus ruchu występuje w spoczynku: nie należy mylić tej choroby z odruchami i nadpobudliwością. Przymus ruchu i niepokój występują zawsze kiedy odpoczywamy.
- Objawy manifestują się w nocy: to najbardziej charakterystyczna cecha tego schorzenia. Większość pacjentów zdiagnozowanych syndromem RLS nie odczuwa przymusu poruszania kończynami dolnymi w ciągu dnia.
- Nocne skurcze: to jeden z objawów bezpośrednio powiązanych z chorobą. Skurcze bardzo często dotykają pacjentów w nocy, podczas snu. Jednakże nie powinny być jedynym symptomem. Jeśli zauważamy tylko ten objaw, może wskazywać to na braki elektrolitów bądź zwyczajne przemęczenie.
- Ulga, która nadchodzi tylko w ruchu: w przypadku tej choroby ulga nadchodzi, kiedy spełniamy oczekiwania naszego organizmu, tj. poruszamy nogami. Ruch załagodzi zarówno mrowienie, ból jak i wszelki dyskomfort.
Nie przegap: Bezsenność – 3 najlepsze naturalne leki
Możliwe leczenie zespołu niespokojnych nóg
Przede wszystkim pamiętaj, że w przypadku opisanych dolegliwości, właściwe będzie poruszanie się. Należy wtedy wstać z łóżka i rozchodzić problem przez kilka minut.
Naturalnie jedną z najcięższych konsekwencji jest pogarszająca się jakość życia. Wszystko to spowodowane jest trudnością w zasypianiu i przewlekłym zmęczeniem.
Wskazane jest podjęcie pewnych działań, rozpoczęcie terapii i zabiegów, które pozytywnie wpływają na jakość naszego życia. Istnieją też pewne psychologiczne podejścia, które mogą przynieść ulgę w chorobie. Niektórzy specjaliści zalecają terapię poznawczo-behawioralną. Bardzo często zespół niespokojnych nóg ma bowiem podłoże psychologiczne i emocjonalne.
Czasami wyrównuje się poziom dopaminy u pacjenta, podając przed snem leki działające na zespół niespokojnych nóg. Najczęściej są one prekursorami dopaminy i działają bezpośrednio na receptory dopaminowe.
Jeśli przypuszczasz, że Twoje dolegliwości odpowiadają właśnie chorobie Willisa-Ekbona – udaj się do specjalisty, aby postawić odpowiednią diagnozę. Być może szereg symptomów i charakterystyka choroby wydaje Ci się błaha.
Niestety objawy jej pogarszają się z wiekiem. Co istotne, nie istnieje nawet dokładny test diagnostyczny, ale wciąż jedynym rozwiązaniem jest współpraca z lekarzem.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Sociedad española del sueño. Síndrome de las piernas inquietas. Extraído de: http://www.ses.org.es/docs/guias-spi.pdf
- Francisco Aguilar Rebolledo. Medigraphic. 2007. Síndrome de las piernas inquietas: clínica, manejo y estudio polisomnográfico. Extraído de: http://www.medigraphic.com/pdfs/plasticidad/prn-2007/prn071_2d.pdf