Blok odnogi pęczka Hisa: na czym polega ta choroba serca?
Serce ma wyspecjalizowaną tkankę zdolną do przesyłania impulsów elektrycznych. Dzieli się ją na dwie gałęzie (jedną prawą i jedną lewą), które obejmują obie strony narządu. Dlatego blok odnogi pęczka Hisa jest chorobą, w której jedna z tych struktur nie funkcjonuje prawidłowo.
Skutkuje to niezdolnością serca do kurczenia się w normalnym rytmie, co zwiększa możliwość powikłań sercowo-naczyniowych. Czy chcesz dowiedzieć się więcej na temat tego, czym jest blok odnogi pęczka Hisa? A zatem czytaj dalej!
Co powoduje blok odnogi pęczka Hisa?
Stany, które najczęściej powodują blok odnogi pęczka Hisa, obejmują:
- Zawał mięśnia sercowego.
- Nadciśnienie tętnicze.
- Zapalenie mięśnia sercowego.
- Kardiomiopatie.
W większości przypadków dopływ krwi do tkanki odpowiedzialnej za przekazywanie impulsów elektrycznych w sercu jest słaby, jak w przypadku zawału serca. W tym przypadku pęknięcie jakiejś blaszki miażdżycowej może utrudniać przepływ krwi w tętnicach wieńcowych, które przenoszą tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego.
Taka sytuacja powoduje postępującą degradację tkanki, która w wielu przypadkach jest nieodwracalna. Z tego powodu blok odnogi pęczka Hisa jest częstym powikłaniem niektórych incydentów sercowo-naczyniowych.
Z drugiej strony zapalenie mięśnia sercowego to stan zapalny mięśnia sercowego, które występuje w wyniku infekcji. Jednym z mikroorganizmów odpowiedzialnych za tego typu infekcje jest Trypanosoma cruzi, pasożyt wywołujący chorobę Chagasa.
Dowiedz się więcej również na ten temat: Problemy z sercem — jak je rozpoznać?
Objawy bloku odnogi pęczka Hisa
Istnieją różne rodzaje bloku odnogi pęczka Hisa, w zależności od wynikających z nich cech charakterystycznych rytmu serca. Na szczęście większość pacjentów cierpi na łagodną blokadę i nie ma objawów. W takich przypadkach do diagnozy często dochodzi w ramach rutynowej oceny lekarskiej.
Jednak osoby, u których wystąpią oczywiste objawy, mogą mieć kołatanie serca i omdlenia (omdlenia). Zwykle mają też inne powiązane choroby sercowo-naczyniowe lub metaboliczne, takie jak wysokie ciśnienie krwi lub cukrzyca.
W zależności od stopnia zajęcia różnych narządów (takich jak nerki) może wystąpić więcej objawów. W ciężkich przypadkach serce nie jest w stanie prawidłowo wykonywać swojej funkcji, co powoduje niestabilność hemodynamiczną.
Taki stan obejmuje postępujący spadek ciśnienia krwi, który, jeśli nie zostanie skorygowany, może spowodować wstrząs.
Jak można zdiagnozować blok odnogi pęczka Hisa?
Lekarz może postawić diagnozę, łącząc elementy kliniczne i badania uzupełniające. Dokładne badanie fizykalne również może wykryć zaburzenia rytmu serca, o ile są one znaczące.
W każdym przypadku potwierdzenia dokonuje się za pomocą elektrokardiogramu. Polega on na dokonaniu pomiaru aktywności elektrycznej serca, który obejmuje częstotliwość, z jaką odbywa się bicie serca. Ten parametr ulega bowiem zmianom u pacjentów cierpiących na blok odnogi pęczka Hisa.
Możliwe jest również wykonanie echokardiogramu, który jest droższą techniką obrazowania i może być wykonany tylko przez specjalistę. Zaletą tego badania jest jednak to, że pozwala na określenie zmian strukturalnych wyjaśniających pochodzenie choroby.
Przeczytaj również ten ciekawy materiał: Sztuczne serce: nadzieja dla pacjentów bez dawców
Metody leczenia stosowane na blok odnogi pęczka Hisa
Istnieje kilka metod terapeutycznych, w zależności od nasilenia klinicznego i ryzyka wystąpienia arytmii prowadzących do zgonu. Poniżej omówimy ogólnie najważniejsze z nich.
Leki
Jak powiedzieliśmy wcześniej, większość przypadków dotyczy pacjentów bezobjawowych. Z tego powodu lekarz zwykle nie przepisuje czegoś konkretnego na blok odnogi pęczka Hisa. Konieczne jest jednak zalecenie leków przeciwko przyczynie choroby.
Na przykład u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym często przepisuje się leki przeciwnadciśnieniowe i moczopędne. Tworzą one dużą grupę leków a różnice między nimi tkwią w mechanizmach działania.
Niektóre z najczęściej stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych to losartan, amlodypina i enalapryl. W grupie diuretyków natomiast wyróżniają się hydrochlorotiazyd i furosemid.
Rozrusznik serca
Jest to urządzenie zdolne do dostosowania czynności elektrycznej serca do normalnego rytmu. Chociaż pierwotnie była to kosztowna i problematyczna metoda leczenia, które miała różne skutki uboczne, dziś jest uważana za bezpieczną i łatwą w utrzymaniu.
Według publikacji Hiszpańskiej Fundacji Serca istnieją dwa rodzaje rozruszników serca: tymczasowe i stałe. Te ostatnie wymagają implantacji podskórnej, w przypadku której lekarz musi również wprowadzić przewód przez jedną z żył odpływających po prawej stronie serca.
Terapia resynchronizacji serca
Ten rodzaj leczenia jest zarezerwowany dla cięższych przypadków, w których występuje niewielka koordynacja czynności lewej i prawej strony serca. Według publikacji Kliniki Mayo urządzenie używane w tej metodzie jest również znane jako rozrusznik dwukomorowy.
Korzyści są tak duże, że niektóre modele zawierają wszczepialny kardiowerter-defibrylator. Oznacza to, że w nagłych przypadkach, w których rytm serca ulega znaczącej zmianie, urządzenie jest w stanie wyemitować impuls zdolny do defibrylacji.
Zawsze można zapobiec powikłaniom
Ze względu na możliwość wystąpienia śmiertelnych incydentów sercowo-naczyniowych zaleca się rutynową konsultację lekarską u pacjentów z czynnikami ryzyka. Zwykle wystarcza rutynowa kontrola u lekarza rodzinnego lub internisty. W niektórych przypadkach mogą skierować Cię jednak do kardiologa.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Burri H, Lerch R. Echocardiography and patient selection for cardiac resynchronization therapy: a critical appraisal. Heart Rhythm 2006; 3: 474-9.
- Garillo R, et al. Terapia de resincronización cardíaca. Cruzando la frontera de las indefiniciones. Rev Urug Cardiol 2011;26:71-76.
- Geiter H. Los bloqueos de rama cardíacos. Nursing 2004;22(1):21-24.
- Lozano J. Arritmias cardíacas y su tratamiento. OFFARM 2001;20(11):11-153.
- Ostabal M, et al. Los marcapasos cardíacos. Med Integral 2003;41(3):151-61.
- Vogler J. Bradiarritmias y bloqueos de la conducción. Rev Esp Cardiol 2012;65(7):656-667.
