Biopsja tarczycy: wszystko, co musisz wiedzieć na jej temat

Biopsja tarczycy jest badaniem pomagającym wykluczyć i zdiagnozować różne rodzaje nowotworów, które mogą wystąpić w tym gruczole. W naszym dzisiejszym artykule wyjaśnimy Ci bliżej, na czym one polegają i jak się je wykonuje.

Biopsja tarczycy to zabieg, który jest obecnie bardzo często stosowany. Umożliwia ona specjalistom pobieranie próbek gruczołu i analizowanie ich w laboratorium. Za pomocą tej procedury lekarze mogą zdiagnozować lub wykluczyć wiele chorób, takich jak rak.

Biopsja tarczycy jest badaniem pomagającym wykluczyć i zdiagnozować różne rodzaje nowotworów, które mogą wystąpić w tym gruczole. W naszym dzisiejszym artykule wyjaśnimy Ci bliżej, na czym one polegają i jak się je wykonuje.

Istnieją różne metody biopsji. Najczęściej stosuje się wkłucie cienkoigłowe, choć gdy nie można postawić jednoznacznej diagnozy, stosowane są wtedy  inne metody.

B iopsj a  tarczycy pozwala lekarz om  ustalić konkretne leczenie w zależności od danej choroby. Dlatego w tym artykule wyjaśnimy wszystko, co trzeba wiedzieć o tym badaniu, jak się je wykonuje i do czego służy.

Co obejmuje procedura określana ogólnie jako biopsja tarczycy?

Biopsja tarczycy jest zabiegiem stosowanym w diagnostyce różnych chorób tego gruczołu. Tarczyca jest narządem znajdującym się w przedniej części szyi, przed tchawicą. Jest ona odpowiedzialna za produkcję hormonów, które odgrywają podstawową rolę w kontroli metabolizmu.

Biopsja tarczycy polega na pobraniu próbki tkanki tarczycy. Następnie specjaliści badają tę próbkę w laboratorium i analizują ją pod mikroskopem.

Jak zaznaczyliśmy we wstępie, istnieją różne sposoby jej pobierania. Najczęstszym z nich jest biopsja tarczycy aspiracyjna cienkoigłowa. W takich przypadkach odbywa się ona zazwyczaj w warunkach ambulatoryjnych z zastosowaniem jedynie znieczulenia miejscowego.

Inne techniki wymagają jednak znieczulenia ogólnego i są nieco bardziej skomplikowane. Chodzi o to, aby uzyskać część tkanki z guzków, które się pojawiły na powierzchni tego narządu. Ogólnie rzecz biorąc, próbki pobiera się z tych  zmian , które można wyczuć przez skórę.

Jak podaje publikacja w Radiology   Info, guzki, z których uzyskuje się próbkę, są zwykle nieco większe niż 1 centymetr. Aby móc wykonać to badanie w sposób bezpieczniejszy lub bardziej szczegółowy, lekarze wykonują jednocześnie badanie ultrasonograficzne. Dzięki temu łatwiej jest zlokalizować dokładne położenie guzków, zwłaszcza jeśli są one niewielkie.

Guzki tarczycy są częstym wskazaniem do wykonania biopsji w celu wykluczenia obecności nowotworu złośliwego.

Rodzaje biopsji tarczycy

Istnieją różne sposoby wykonywania biopsji tarczycy. Ogólnie rzecz biorąc, wyróżniamy dwa główne rodzaje. Są to biopsje punkcyjne i biopsje otwarte. W dalszej części naszego artykułu wyjaśnimy Ci nieco bliżej, na czym polega każdy z nich.

1. Punkcyjna biopsja tarczycy

Do biopsji igłowej używa się igieł o różnej średnicy. W tej grupie znajdują się między innymi biopsja aspiracyjna cienkoigłowa. Jest ona najbardziej powszechn ie stosowaną odmianą tej procedury . Według specjalistów z Mayo Clinic, lekarze używają cienkiej, wydrążonej igły do pobierania komórek badanego organu.

Zazwyczaj jest ona połączona z jednoczesnym działaniem ultradźwięków w celu skierowania igły do konkretnego punktu. Technika ta odbywa się w szpitalu lub w gabinecie lekarskim. Trwa około 10 minut i nie wymaga znieczulenia ogólnego , ponieważ jest to badanie mało inwazyjne.

Aby wykonać taką biopsję, pacjent musi położyć się na plecach, naciągając szyję. Musi też pozostać nieruchomy i spokojny podczas całego procesu, ponieważ każdy ruch może zakłócić kierunek igły.

Biopsja igłowa może być również wykonywana przy użyciu grubej igły. Pozwala to na pobranie próbek wielkości ziarenka ryżu. Ważne jest, aby pobrać próbki z różnych guzków w gruczole.

Po zakończeniu procesu, obszar jest czyszczony i dezynfekowany, a na punktach, gdzie igła została wprowadzona, lekarz umieszcza opatrunek. Normalnym zjawiskiem jest, że po zabiegu pacjent odczuwa lekki dyskomfort w miejscu nakłucia.

2. Otwarta biopsja tarczycy

Biopsja tarczycy może również odbywać się chirurgicznie. W takich przypadkach jest to tzw. biopsja otwarta. Polega ona na wykonaniu niewielkiego nacięcia na szyi i usunięciu guzka lub pobraniu mniejszej jego próbki w celu przesłania jej do laboratorium.

W niektórych przypadkach lekarze usuwają dużą część gruczołu. Eksperci zalecają tę technikę, gdy biopsja igłowa nie pozwoliła na postawienie dokładnej diagnozy.

Do tej operacji konieczne jest znieczulenie ogólne, więc musi ona zostać przeprowadzona na sali operacyjnej. Jest to zabieg mniej powszechny, ponieważ wiąże się z większym ryzykiem. Na przykład zwiększa możliwość wystąpienia infekcji, krwawienia i problemów z powstawaniem widocznej blizny .

Dlaczego wykonuje się biopsję tarczycy?

Celem biopsji tarczycy jest ustalenie przyczyny guzka, który pojawia się w gruczole. W większości przypadków lekarze wykrywają go wcześniej na podstawie badania manualnego. Specjalista mógł go również zaobserwować za pomocą badania ultrasonograficznego lub scyntygraficznego.

Dzięki temu badaniu można zaobserwować komórki, z których zbudowany jest guzek. Umożliwia to sprawdzenie, czy jest on złośliwy oraz  czy ma charakter nowotworowy .

Biopsj a  tarczycy jest również przydatn a  do badania niektórych przypadków wola. Wole to powiększenie tego organu.

Jak się przygotować do biopsji tarczycy?

Przed wykonaniem biopsji tarczycy, lekarz musi poznać historię choroby pacjenta. Musi wiedzieć, czy pacjent przyjmuje jakieś leki lub czy ma jakieś inne choroby. Konieczne jest również przeprowadzenie wstępnego badania w celu zlokalizowania guzków.

Przed biopsją przeprowadza się pewne badania uzupełniające. Na przykład mogą to być badanie krwi i ultrasonograficzne.

Do biopsji igłowej nie jest wymagane żadne szczególne przygotowanie. Ponieważ jest to badanie ambulatoryjne, bez znieczulenia ogólnego, nie ma potrzeby wcześniejszego poszczenia.

Jeśli biopsja tarczycy będzie mieć charakter otwarty, konieczne będzie znieczulenie ogólne. Ponieważ jest to bardziej skomplikowana procedura, lekarze przekażą uprzednio zestaw konkretnych instrukcji dla pacjenta. W takim przypadku pacjent nie powinien jeść ani pić przed zabiegiem. Ponadto będzie musiał odpocząć przez kilka godzin po biopsji w szpitalu.

Możliwe wyniki biopsji tarczycy

Analiza anatomiczno-patologiczna materiału biopsyjnego pozwala na określenie złośliwości komórek.

Biopsja tarczycy dostarcza wielu informacji na temat stanu gruczołu. Po przeanalizowaniu próbki w laboratorium, lekarze tworzą obszerny raport opisujący różne parametry.

Przede wszystkim opisują kolor, konsystencję i ogólny wygląd tkanki. Następnie opisują komórki wchodzące w jego skład, zarówno pod względem liczby, jak i morfologii. W ten sposób, jak wyjaśnia American Thyroid Association, wyniki biopsji tarczycy mogą być następujące:

• Zmiana łagodna. Większość biopsji daje taki wynik. Są to guzki, które składają się z komórek zróżnicowanych, bez atypii. Okresowa kontrola odbywa się zwykle w kolejnych miesiącach, a dalsza interwencja medyczna nie jest konieczna.
• Podejrzenie złośliwości. Ten typ oznacza, że pewne cechy wskazują na rozpoznanie złośliwości, ale uzyskane wyniki nie są rozstrzygające.
• Zmiana złośliwa. Występuje wtedy, gdy w próbce obecne są możliwe do zaobserwowania komórki nowotworowe. Najczęstszym rakiem tarczycy jest rak brodawkowaty tarczycy. Leczenie zazwyczaj obejmuje operację chirurgiczną.
• Atypia o nieokreślonym znaczeniu. Jest to kategoria podobna do kategorii podejrzenia złośliwości. Jednakże, chociaż istnieją cechy niepokojące, istnieją również cechy sugerujące coś łagodnego. W razie wątpliwości najlepiej powtórzyć biopsję.
• Stan uniemożliwiający diagnostykę. Występuje on wtedy, gdy liczba komórek jest niewystarczająca do postawienia dokładnej diagnozy.

Biopsja jest podstawowym badaniem w kierunku obecności nowotworu

Podsumowując, należy pamiętać, że obecnie biopsja tarczycy jest podstawowym badaniem w diagnostyce raka tego gruczołu. W rzeczywistości tego typu badanie nie tylko ujawnia obecność komórek złośliwych, ale również pozwala na określenie konkretnego typu nowotworu.

W ten sposób możliwe jest ustalenie odpowiedniego protokołu leczenia w zależności od rodzaju choroby. Co więcej, jest to badanie, które zwykle odbywa się w warunkach ambulatoryjnych i obarczone jest niewielkim ryzykiem powikłań.