Betahistyna - wskazania i środki ostrożności

Podczas podawania tego leku należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową i (lub) chorobą wrzodową żołądka w wywiadzie.

Betahistyna jest lekiem regulującym poziom histaminy, stosowanym w leczeniu zawrotów głowy od około 40 lat. Co więcej, zbadano również inne wskazania, takie jak leczenie zespołu Meniera i łagodnych napadowych zawrotów głowy położeniowych (BPPV).

Chociaż mechanizm jego działania w zespole Meniera i BPPV nie jest do końca jasny, według kilku autorów zapobiega rozwojowi tego zespołu i postępującej utracie słuchu. W BPPV betahistyna jest stosowana jako terapia wspomagająca w kompensacji przedsionkowej w nawracających przypadkach dolegliwości. Dlatego warto się bliżej przyjrzeć tej substancji.

W krajach kontynentu europejskiego betahistyna jest najczęściej używana w leczeniu zawrotów głowy.

Z drugiej strony etiologia zespołu Meniera, BPPV lub innych typów obwodowych zawrotów głowy jest nadal nieznana. Z tego powodu dokładny mechanizm działania betahistyny ​​i innych leków leczących te patologie nie jest znany.

Czym są zawroty głowy i jakie znaczenie ma betahistyna?

Zawroty głowy to nie choroba, to objaw. Pacjenci, którzy na to cierpią, odczuwają fałszywe wrażenie ruchu. Zwykle występuje często i może zakłócać codzienne czynności pacjentów.

Jak wspomnieliśmy, w dzisiejszych czasach nie jest do końca wiadomo, dlaczego pojawia się jest ten objaw. Uważa się, że ten rodzaj zawrotów głowy pochodzi z wewnętrznego błędnika akustycznego, a nie z odpowiadających im połączeń nerwowych.

Leczenie zawrotów głowy wymaga multidyscyplinarnego podejścia, które zwykle obejmuje elementy takie jak:

• Farmakoterapia.
• Sesje fizjoterapeutyczne.
• Zmiany w stylu życia.

Czym jest zespół Meniera?

Ta choroba jest zespołem, który dotyka ucha wewnętrznego pacjenta. Występuje z epizodami zawrotów głowy i czasami nawet z utratą słuchu. Zwykle dotyczy tylko jednego ucha, a nie obu.

Patofizjologia tej choroby wskazuje na brak równowagi płynów, który z kolei prowadzi do zmian ciśnienia limfatycznego w okolicy ucha wewnętrznego. Dlatego warto działać u podstaw dolegliwości.

Z drugiej strony warto wspomnieć, że zespół Meniera może rozwinąć się w każdym wieku. Jednak dane statystyczne wskazują, że najwyższy współczynnik zapadalności występuje między wczesną dorosłością a wiekiem średnim.

Chociaż jest uważana za chorobę przewlekłą, obecnie istnieją terapie, które łagodzą objawy i poprawiają jakość życia w dłuższej perspektywie. Dlatego warto się przyjrzeć tej kwestii. Uważa się, że betahistyna reguluje naczynia włosowate w uchu wewnętrznym.

W ten sposób lek ten pomaga obniżyć ciśnienie w przestrzeni endolimfatycznej, a także ułatwia reabsorpcję płynu endolimfatycznego.

Główne objawy

Ta choroba ma szereg oznak i objawów. Wśród nich możemy wymienić:

• Zawroty głowy: mogą powodować nudności.
• Utrata słuchu: może pojawiać się i znikać, szczególnie na początku. Z biegiem czasu pacjenci często trwale tracą słuch.
• Szum w uszach: czasami przyjmuje formę dzwonienia lub brzęczenia w uchu.
• Uczucie zablokowanego ucha lub przytłumionego słyszenia.

Jednak po pojedynczym epizodzie objawy zwykle znikają całkowicie przynajmniej na jakiś czas. Ponadto epizody te mają tendencję do zmniejszania swojej intensywności z czasem. Mimo wszystko mogą być uciążliwe.

Jak betahistyna oddziałuje na organizm?

Betahistyna swoją skuteczność zawdzięcza zdolności do regulacji układu histaminergicznego organizmu. Wykazuje działanie antagonistyczne na receptory histaminowe H3 i działanie agonistyczne na receptory H1. Jednak co ciekawe nie wykazuje prawie żadnej aktywności wobec receptorów H2.

Po podaniu dociera do ucha wewnętrznego i tam zwiększa uwalnianie neuroprzekaźników z zakończeń nerwowych. W wyniku interakcji z receptorami H1 wywołuje silne działanie rozszerzające naczynia krwionośne ucha wewnętrznego. W ten sposób poprawia się obraz kliniczny obwodowych zawrotów głowy.

Środki ostrożności i działania niepożądane betahistyny

Podczas podawania tego leku należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową i (lub) chorobą wrzodową żołądka w wywiadzie.

Ponadto kobiety w ciąży lub karmiące piersią nie powinny przyjmować betahistyny. Zaleca się to, ponieważ nie ma wyników badań dotyczących działania leku w takich sytuacjach. Dlatego przed użyciem leku należy wykonać test ciążowy.

W odniesieniu do działań niepożądanych wywoływanych przez ten lek należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
• Różnego rodzaju zaburzenia układu nerwowego.
• Zaburzenia układu immunologicznego.
• Problemy ze skórą i tkanką podskórną.

Podsumowanie

Betahistyna to lek od dawna stosowany w leczeniu zawrotów głowy. Jak wszystkie leki, nie jest pozbawiony skutków ubocznych. Dlatego zawsze należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza i nie stosować go bez specjalistycznej konsultacji.