Autonomiczna hiperrefleksja - co to jest?

Autonomiczna hiperrefleksja jest zaburzeniem, które, jeśli nie jest dobrze leczone, może prowadzić do śmierci. Uszkodzenia szpiku kostnego są najczęstszymi przyczynami pojawienia się tej choroby.
Autonomiczna hiperrefleksja - co to jest?
Alejandro Duarte

Przejrzane i zatwierdzone przez: biotechnolog Alejandro Duarte.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 16 czerwca, 2023

Hiperrefleksja autonomiczna lub autonomiczna dysrefleksja (AD) jest powikłaniem występującym u pacjentów, u których występuje uszkodzenie rdzenia kręgowego w fazie przewlekłej. Występuje u 85% pacjentów z ciężkim uszkodzeniem rdzenia kręgowego powyżej siódmego kręgu piersiowego, T7.

Jest to nieprawidłowa i przesadna reakcja mimowolnego lub autonomicznego układu nerwowego na stymulację przez bodźce zewnętrzne. Autonomiczna hiperrefleksja może obejmować w szczególności zmiany częstości akcji serca, nadmierne pocenie się i wysokie ciśnienie krwi pośród innych objawów, które zobaczymy bardziej szczegółowo w całym artykule.

Jakie są przyczyny hiperrefleksji autonomicznej?

Najczęstszą przyczyną jest<href=”https://pieknoumyslu.com/rdzen-kregowy-anatomia-fizjologia/” target=”_blank” rel=”noopener noreferrer”>uszkodzenie rdzenia kręgowego, jak wspomniano na początku artykułu. Pacjent cierpiący na ten stan wykazuje nadmierną reakcję na te rodzaje bodźców, które nie przeszkadzają zdrowym ludziom.

Istnieją jednak inne przyczyny, które mogą powodować chorobę. Na przykład, zespół Guillain-Barre. Jest to zaburzenie, w którym układ odpornościowy naszego ciała błędnie atakuje część układu nerwowego.

Hiperrefleksja autonomiczna
Autonomiczna hiperrefleksja powoduje nienormalną stymulację układu nerwowego na podstawowe funkcje niezależne od woli pacjenta.

Pewne działania niepożądane niektórych leków, jak również ciężki uraz głowy i inne uszkodzenia mózgu, takie jak krwotok podpajęczynówkowy, mogą być również przyczynami tej sytuacji. Wreszcie, spożycie nielegalnych środków pobudzających, takich jak kokaina i amfetamina, jest dość często inną przyczyną odpowiedzialną za autonomiczną hiperrefleksję.

Jakie objawy daje hiperrefleksja autonomiczna

W obszarze ciała poniżej uszkodzenia rdzenia kręgowego najczęściej pojawia się bladość na skórze a także mimowolne skurcze mięśni. Przeciwnie, w regionach, które znajdują się powyżej zmiany, można zaobserwować zaczerwienienie, znaczne pocenie się i rozszerzenie źrenicy lub mydriasis.

Mimowolna reakcja
Aktywowane są mimowolne odruchy, takie jak reakcja pilomotoryczna czyli tak zwana „gęsia skórka”.

Pacjent zwykle cierpi również na ból głowy, uczucie duszności, niewyraźne widzenie, niepokój i ból w klatce piersiowej. Ponadto mogą wystąpić poważniejsze powikłania, takie jak utrata przytomności, drgawki i krwotoki mózgowe. W takich przypadkach autonomiczna hiperrefleksja jest uważana za zaburzenie wymagające natychmiastowej pomocy pogotowia ratunkowego.

Oprócz wymienionych powyżej mogą pojawić się również inne objawy, takie jak:

  • Problemy z jelitami
  • Gorączka
  • Zator w nosie
  • Gęsia skórka

Pomimo wielu opisanych symptomów, są jednak sytuacje, w których ta choroba nie wykazuje żadnych widocznych objawów. Może tak być nawet gdy występuje niebezpieczny wzrost ciśnienia krwi.

Jak możemy zapobiec niebezpiecznym powikłaniom?

Aby temu zapobiec, należy unikać stosowania leków, które ze względu na ich niekorzystne skutki mogą powodować lub nasilać hiperrefleksję autonomiczną. Ludzie, którzy już doznali urazu szpiku kostnego w rdzeniu kręgowym, powinni postępować zgodnie z serią wskazówek, aby jak najlepiej zapobiec autonomicznej dysrefleksji.

Przede wszystkim powinni unikać sytuacji, kiedy pęcherz moczowy jest nadmiernie napełniony. W praktyce oznacza to więc więc, że dobrze jest często oddawać mocz.

Ponadto osoby zagrożone powinny zwracać szczególną uwagę na utrzymanie kontroli nad odczuwanym bólem. Z drugiej strony ważne jest również, aby unikać zatrzymywania kału. Należy również zadbaj o prawidłową higienę i pielęgnację ciała, aby uniknąć owrzodzeń i infekcji skóry.

Rokowanie i możliwe powikłania

Rokowanie tej choroby zależy od przyczyny odpowiedzialnej za jej wywołanie. Jeśli hiperrefleksja autonomiczna jest spowodowana efektami ubocznymi niektórych terapii lekowych, pacjenci zwykle wracają do zdrowia po zatrzymaniu podawania leków odpowiedzialnych za zaburzenie.

Jednak jeśli istnieją inne przyczyny, powrót do zdrowia zależy od tego, jak dobrze będzie leczona i kontrolowana ta choroba. Natomiast jeśli chodzi o możliwe powikłania, mogą wystąpić z powodu skutków ubocznych stosowanych leków. Ciężkie i długotrwałe nadciśnienie może powodować:

Jakiego leczenia wymaga autonomiczna hiperrefleksja

Autonomiczna hiperrefleksja to choroba, która zagraża życiu. Dlatego bardzo ważne jest szybkie zidentyfikowanie i rozwiązanie problemu. Leczenie będzie zależało od przyczyny wyzwalającej chorobę. Dlatego jeśli hiperrefleksja jest spowodowana przez leki, należy je jak najszybciej wycofać, aby zapobiec pogorszeniu stanu pacjenta.

Tabletki
Po odstawieniu leków wyzwalających zazwyczaj przywracane są normalna funkcja organizmu.

W przypadku, gdy objawy dotyczą zaburzenia rytmu serca, można stosować leki antycholinergiczne, takie jak atropina. Z drugiej strony konieczne jest szybkie leczenie bardzo wysokiego ciśnienia krwi.

Ale trzeba to robić ostrożnie, ponieważ organizm może zareagować z kolei gwałtownym zmniejszeniem ciśnienia. Wreszcie, jeśli tętno jest niestabilne, pacjent może wymagać zastosowania rozrusznika serca.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Cheshire WP. Autonomic disorders and their management. In: Goldman L, Schafer AI, eds. Goldman-Cecil Medicine. 25th ed. Philadelphia, PA: Elsevier Saunders; 2016:chap 418.
  • Cowan H. Autonomic dysreflexia in spinal cord injury. Nurs Times. 2015;111(44):22-24. PMID: 26665385 www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26665385.
  • McDonagh DL, Barden CB. Autonomic dysreflexia. In: Fleisher LA, Rosenbaum SH, eds. Complications in Anesthesia. 3rd ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2018:chap 131.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.