Krwotok podtwardówkowy lub podpajęczynówkowy

Opona twarda i opona pajęcza to dwie z trzech opon mózgowych, które ma człowiek. Opony są strukturami, które wyścielają centralny układ nerwowy. Krwotok podtwardówkowy lub podpajęczynówkowy odnosi się do poszczególnego krwotoku, który występuje poniżej każdej z tych dwóch opon.

Opony mózgowo-rdzeniowe

Mózg i rdzeń kręgowy są chronione przez czaszkę i kręgosłup. Ale mają też inny system ochrony złożony z opon mózgowo-rdzeniowych, również zaangażowanych w obwód nerwowy. Mamy trzy opony mózgowo-rdzeniowe chroniące nasz układ centralny. Jeśli wymieniamy je od zewnątrz do wewnątrz są to:

• Zewnętrza, opona twarda.
• Następnie opona pajęcza
• I w końcu opona miękka

Najbardziej zewnętrzna i najgrubsza opona twarda jest oddzielona od kości przestrzenią zewnątrzoponową. W czaszce ta przestrzeń jest wirtualna, to znaczy w rzeczywistości nie istnieje, ponieważ opona ta całkowicie przylega do kości. Istnieje jednak w rdzeniu kręgowym i jest zajęta przez żyły i tłuszcz.

Poniżej opony twardej znajduje się opona pajęcza, oddzielona przestrzenią podtwardówkową. Ta przestrzeń jest również wirtualna i staje się rzeczywista tylko wtedy, gdy pojawia się krwotok i krew oddziela od siebie te dwie opony.

Opona pajęcza wysyła do opony twardej szereg rozszerzeń i połączeń, które przecinają przestrzeń podpajęczynówkową. Przestrzeń podpajęczynówkowa jest zajęta przez płyn mózgowo-rdzeniowy. To właśnie ten płyn jest odpowiedzialny między innymi za amortyzację zmian ciśnienia spowodowanych uderzeniami lub nagłymi ruchami.

Wreszcie, opona twarda jest ściśle związana z tkanką nerwową, towarzysząc jej nawet w bruzdach. Naukowcy są w trakcie badań, czy jest możliwe, aby towarzyszyła jej nawet do wnętrza tkanki.

Krwotok podtwardówkowy lub podpajęczynówkowy

W krwotoku podtwardówkowym lub podpajęczynówkowym pierwszą okolicznością jest odpływ krwi z naczyń krwionośnych. W konsekwencji krew zatrzymuje się i kumuluje przestrzeniach między oponami. Powoduje to następnie uszkodzenie tkanki mózgowej, generując różne objawy kliniczne.

Jednak w zależności od tego, czy krwotok jest podtwardówkowy czy podpajęczynówkowy, różne są zarówno czynniki wyzwalające, przebieg patologii, jak i obraz kliniczny.

Krwotok podtwardówkowy

Krwotok podtwardówkowy definiuje się jako gromadzenie się krwi w wirtualnej przestrzeni między oponą twardą a oponą pajęczą.

Ta krew jest zwykle pochodzenia żylnego i zazwyczaj reaguje na przyczyny traumatyczne. Istnieją jednak trzy rodzaje krwiaka podtwardówkowego, w zależności od czasu, jaki upłynął, zanim został wykryty:

• Ostry krwiak podtwardówkowy.
• Podostry krwiak podtwardówkowy.
• Przewlekły krwiak podtwardówkowy.

Ostry krwiak podtwardówkowy

Jest to ten rodzaj, który objawia się najwcześniej. Zwykle krwiak podtwardówkowy powstaje na skutek intensywnego urazu. Uderzenie rozrywa żyły, które przechodzą z kory mózgowej do opon mózgowych.

Ktokolwiek przeżywa ten rodzaj krwotoku, natychmiast zapada w śpiączkę. Ponadto zwykle pojawiają się objawy ogniskowe danej półkuli. Oznacza to, że jakaś konkretna część mózgu przestaje działać. Oto kilka przykładów objawów ogniskowych:

• Porażenie połowiczne: częściowa porażenie ruchu z powodu urazu obszaru, który reguluje zdolności motoryczne.
• Mydriasis: nieprawidłowe rozszerzenie średnicy źrenicy oka z powodu uszkodzenia obszaru, który kontroluje mięsień tęczówki.

Podostry krwiak podtwardówkowy

W swoim rozwoju powstaje nieco wolniej i zazwyczaj daje nieco mniej dotkliwe objawy. Dzieje się tak, ponieważ ilość wynaczynionej krwi jest mniejsza, dzięki czemu mechanizmy krzepnięcia mogą zatrzymać krwawienie. Jego przyczyna również wynika zwykle z otrzymanego urazu.

Po pierwsze, pacjent zazwyczaj traci przytomność, a następnie ją odzyskuje. Następnie przez kilka dni będzie odczuwał postępujące splątanie, oprócz objawów ogniskowych.

Przewlekły krwiak podtwardówkowy

Jest to konsekwencja wielu drobnych urazów rozłożonych w czasie. Powodują one niewielkie wynaczynienia krwi, które, gdy nie są wchłaniane, powodują powstanie krwiaka podtwardówkowego o znacznych wymiarach. Występuje to stosunkowo często u osób starszych.

Wczesnym objawem jest zwykle ból głowy lub migrena, związane ze zmianami w odczuwaniu i zachowaniu. Pogorszenie samopoczucia i objawów jest postępujące, z tendencją do większej senności, powolnego myślenia i innych.

Krwotok podpajęczynówkowy

Krwotok podpajęczynówkowy definiuje się jako gromadzenie się krwi między oponą pajęczą a oponą twardą. Krew jest zwykle pochodzenia tętniczego i powstaje z różnych przyczyn. Najczęstszą jest pęknięcie tętniaka, ale mogą go również spowodować pewne wady naczyniowe.

Tętniaki mogą objawiać się bólami głowy lub napadami padaczkowymi, zanim nastąpi ich pęknięcie. W jednej trzeciej przypadków czynnikiem wyzwalającym pęknięcie tętniaka jest wysiłek fizyczny połączony ze składnikiem emocjonalnym lub długim wystawieniem na słońce.

Po ich pęknięciu rozpoczyna się krwotok podpajęczynówkowy. Najczęściej występuje u pacjentów w wieku od 40 do 60 lat. Początek tego poważnego stanu klinicznego jest nagły i towarzysza mu następujące objawy:

• Bardzo silny ból głowy.
• Wymioty
• Fotofobia (nietolerancja światła z powodu bólu lub dyskomfortu).
• Splątanie aż do otępienia.

Około 48 godzin później zwykle pojawia się zespół oponowy z powodu podrażnienia opon mózgowo-rdzeniowych. W konsekwencji, oprócz poprzednich objawów na tym etapie pojawia się sztywność szyi. Mogą również pojawić się deficyty ogniskowe, takie jak paraliż ruchów oczu.

Krwotoki podpajęczynówkowe powodują poważne następstwa aż do 60% osób, które ich doświadczają. Ponadto u 40% ocalałych rozwija się pewien rodzaj niepełnosprawności powodującej zależność od osób sprawujących opiekę.

Miniudar – czym jest i jak go rozpoznać?

Miniudar to zdarzenie wywołane niewystarczającym przepływem krwi do mózgu. Może być on jednak ostrzeżeniem przed niebezpiecznymi problemami zdrowotnymi. Przeczytaj więcej »