Tlenoterapia: na czym polega i kiedy ją stosować?

Tlenoterapia jest używana do leczenia chronicznej niewydolności oddechowej. Jednak w ostatnich latach ludzie zaczęli ją również stosować z powodzeniem w świecie kosmetologii.

Tlenoterapia to metoda leczenia przepisywana przez lekarza, która polega na podawaniu pacjentowi tlenu o dużym stężeniu. Dlatego też zazwyczaj stosuje się ją w celu leczenia hipoksji lub niedoborów tlenu we krwi i tkankach.

Poza tym eksperci zalecają taką terapię w celu leczenia chronicznej niewydolności oddechowej. Ale od pewnego czasu jest również wykorzystywana w branży kosmetycznej.

Tlenoterapia – czym ona jest?

Oprócz tego stanowi dobre rozwiązanie w przypadku hipowentylacji związanej z otyłością oraz ostrej astmy.

W dzisiejszych czasach ten rodzaj terapii jest wykorzystywany nawet podczas zabiegów estetycznych, zwłaszcza w celu poprawy suchej, przetłuszczającej się, zmęczonej lub pomarszczonej skóry. Poza tym przynosi dobre rezultaty w zakresie redukcji podkrążonych oczu oraz przebarwień skórnych.

W świecie kosmetologii tlen zapewnia nawodnienie, którego skóra potrzebuje. Oprócz tego stymuluje produkcję kolagenu, co sprawia, że skóra wygląda młodziej. Jednak aby zrozumieć, w jaki sposób działa tlenoterapia, należy dowiedzieć się o niej odrobinę więcej.

Rodzaje

Tlenoterapia odgrywa kluczową rolę w leczeniu niewydolności oddechowej i właśnie wtedy jest przepisywana przez lekarzy. Najczęściej wykorzystywane rodzaje tej terapii to:

Tlenoterapia normobaryczna

Tlenoterapia normobaryczna dostarcza tlen w różnych stężeniach. Zazwyczaj jego stężenie wynosi od 21% do 100%. Najczęściej stosuje się ją wykorzystując wtyczki do nosa lub maski na twarz.

Tlenoterapia hiperbaryczna

Ten rodzaj terapii polega na dostarczaniu tlenu o stężeniu 100%. Podczas tlenoterapii hiperbarycznej pacjent znajduje się w komorze ciśnieniowej. W celu aplikacji używa się kasku lub maseczki.

Cel tej terapii stanowi zwiększenie dopływu tlenu do tkanek poprzez hemoglobinę. Kiedy tlen dostaje się do ciała, wywiera większy nacisk na pęcherzyki płucne, co wywołuje nasycenie hemoglobiny. Dlatego też zwiększa się ciśnienie tlenu w pęcherzykach płucnych, a praca układu oddechowego i serca staje się lżejsza. Tym samym organizm jest w stanie utrzymywać stałe ciśnienie tlenu.

Ewentualne komplikacje

Tlenoterapia, podobnie jak każdy inny sposób leczenia, wiąże się z pewnymi komplikacjami. Zazwyczaj pojawiają się one z powodu niewłaściwego stężenia tlenu. Jednak mogą być również wywoływane przez zbyt długi czas leczenia.

Objawy, które świadczą o ewentualnych komplikacjach, to między innymi:

• Zapalenie tchawicy i zapalenie oskrzeli,
• Upośledzenie klirensu śluzówkowo-rzęskowego,
• Poważne uszkodzenie płuc,
• Dysplazja oskrzelowo-płucna.

Co więcej, w wyniku wdychania zimnych i suchych mieszanek gazów pacjent może doświadczać suchości lub rozdarcia tkanki śluzowej. Poza tym mogą pojawić się upośledzenia transportu śluzówkowo-rzęskowego, zatrzymywanie flegmy oraz zwiększona gęstość flegmy.

Sposoby podania

Kiedy pacjent oddycha w sposób spontaniczny, można stosować tlenoterapię wykorzystując maseczki na twarz i wtyczki do nosa. Oto niektóre z rodzajów maseczek:

• Maska Venturiego. Maseczka Venturiego dostarcza tlen w wybranym stężeniu. Podczas podawania tlenu pacjent nie może jeść ani pić. Poza tym pacjent może doświadczyć uczucia ciepła oraz podrażnienia skóry.
• Zwykła maska na twarz. Miękkie, plastikowe urządzenie, które zakrywa usta i nos. Ma boczne otwarcia, które umożliwiają ujście wydychanego powietrza. Aby uniknąć wycieku tlenu musisz umieścić ją we właściwej pozycji i zabezpieczyć elastyczną gumką przed ześlizgnięciem.

Kolejny sposób podawania tlenu to system niewielkiego przepływu. Ten system nadaje się dla osób, które potrzebują minimalnej dawki tlenu. Poza tym można wykorzystać również system wysokiego przepływu i komorę hiperbaryczną. Jednak pacjenci, którzy nie są w stanie oddychać samodzielnie, muszą być leczeni przy pomocy mechanicznego wentylatora.

Podsumowanie

Chociaż terapia tego rodzaju jest zazwyczaj przepisywany przez lekarza, należy pamiętać, że nie zawsze wykorzystuje się ją w celu rozwiązywania problemów zdrowotnych. W dzisiejszych czasach jest często stosowana podczas zabiegów kosmetycznych.