Szum w uszach: co go powoduje?
Przyczyny szumu w uszach mogą być zróżnicowane. To objaw charakteryzujący się uporczywym słyszeniem dźwięku pojawiającego się bez zewnętrznej przyczyny, która by go wyjaśniała. Odpowiedź na pytanie, co powoduje szum w uszach, jest kluczowa dla leczenia.
Mówiąc o przyczynach szumu w uszach, na wstępnie należy zaznaczyć, że to objaw, a nie choroba sama w sobie. Jest to znak będący wynikiem jakiegoś podstawowego zaburzenia, które go wywołuje.
W kategoriach medycznych szum w uszach określić można jako hałas odbierany przez ucho jako sygnał dźwiękowy lub uporczywe „mruczenie”. Nie pochodzi on z zewnętrznego źródła, więc jego istnienie wywołuje dyskomfort słyszącego, który nie może nadać temu zjawisko wyjaśnienia.
Szumu w uszach: przyczyny
Jak już wspominaliśmy, przyczyny szumu w uszach są zróżnicowane, ponieważ mamy do czynienia z objawem, a nie samą chorobą. Z tego typu uporczywym dźwiękiem mogą związać się zarówno uszkodzenia ucha, jak i stosowanie niektórych leków.
Uszkodzenia ucha
Ucho ma trzy główne części: zewnętrzną, środkową i wewnętrzną. Obszar zewnętrzny stanowi małżowina uszna oraz kanał słuchowy, który prowadzi do błony bębenkowej. Wewnątrz znajduje się przestrzeń mająca kształt pudełka, która stanowi ucho środkowe. Następnie, jeszcze głębiej, mamy połączenia z układem nerwowym, które przynoszą informacje zbierane przez ten narząd do mózgu.
Jeśli ucho środkowe lub ucho wewnętrzne ulegnie zranieniu, z jakiegokolwiek powodu, może to prowadzić do pojawienia się szumu.
Wówczas szumy dzielą się na takie, które wpływają na przewodzenie fal dźwiękowych, takie jak zaburzenie kosteczek słuchowych, lub wpływające na interpretację informacji przesyłanych przez neurony do mózgu.
Kolejną przyczyną mogą być nowotwory – to poważne schorzenia onkologiczne, które należy wcześnie wykryć. Wiele guzów rośnie powoli, ale systematycznie. Czasami odczuwalny szum jest spowodowany uciskiem komórek nowotworowych na nerw słuchowy.
Trudniejsza do wykrycia i atakująca wewnętrzną część ucha jest śmierć komórek neuronalnych w wyniku udaru mózgu. Następstwa udaru obejmują utratę słuchu i szum w uszach. Będzie to zależało, w dużej mierze, od lokalizacji krwawienia lub niedrożności tętnic.
Długotrwałe narażenie na hałas
Ludzie, którzy pracują z hałaśliwymi maszynami lub w innym środowisku narażonym o wysokie decybele przez większą część dnia, mogą słyszeć szum nawet poza godzinami pracy. Dotyczy to na przykład operatorów młotów hydraulicznych.
Uszkodzenia mogą również wystąpić, jeśli słuchasz głośnej muzyki za pomocą słuchawek. W pewnym sensie szum w uszach jest chorobą zawodową DJ-ów.
Wymienione wyżej przyczyny szumów usznych mogą prowadzić do przejściowych lub uporczywych i przewlekłych zaburzeń. Leczenie zawsze polega na ograniczeniu narażenia na hałas lub na całkowitym albo długotrwałym wyeliminowaniu szkodliwego środowiska ze swojego życia.
Leki
Kolejną przyczyną mogą być leki. Niektóre z nich powodują szum w uszach, ponieważ mają działanie ototoksyczne. Leki ototoksyczne to takie, których spożycie może prowadzić na różnych poziomach do uszkodzenia narządu słuchu.
Nie zawsze jest to kwestia dawkowania, jednak przekroczenie zalecanej dawki zwiększa ryzyko wystąpienia tego nieprzyjemnego objawu.
Wśród najczęściej stosowanych leków ototoksycznych możemy wymienić:
- Diuretyki – są to leki na nadciśnienie tętnicze, które można przyjmować samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi;
- chlorochina – powszechnie stosowana na świecie jako lek na malarię;
- gentamicyna – to antybiotyk prawdopodobnie najmocniej związany z ototoksycznością. Stosowany zgodnie z zaleceniami nie jest ryzykowany, ale wykorzystywany poza marginesem bezpieczeństwa może negatywnie wpłynąć na uszy;
- aspiryna – aspiryna może powodować szum w uszach, jeśli przez długie miesiące spożywana się ją niewłaściwie, przekraczając liczbę 10 dawek na dzień.
Zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego
Staw między żuchwą a kością skroniową czaszki umożliwia przeżuwanie. Wraz z tym mechanizmem mięsień żwaczy zapewnia, że usta otwierają się i zamykają wraz z ruchami szczęki.
U osób z bruksizmem, czyli patologicznym nocnym ściskaniem zębów, staw ten przechodzi w stan dysfunkcji. Nie zamyka się tak, jak powinien, otaczające tkanki miękkie ulegają stanom zapalnym, a centralna oś, na której siedzi, zostaje uszkodzona.
Gdy obszar w pobliżu ucha obejmuje stan zapalny, jednocześnie może dojść do zapalenia struktur związanych z uchem zewnętrznym i środkowym. U niektórych pacjentów może to powodować szumy uszne.
To samo dotyczy intensywnych przykurczów szyjki macicy, które przenoszą się w kierunku powierzchni czołowej, wpływając na dolną szczękę. Usytuowane blisko ucho może wówczas objąć stan zapalny, przez co pacjent będzie słyszał dźwięki niemające źródła w świecie zewnętrznym.
Jak uniknąć szumów usznych?
Unikanie przyczyn szumu w uszach nie jest łatwe, ponieważ jego formy i pochodzenie są zróżnicowane. Można jednak podjąć ogólne środki w celu zminimalizowania ewentualnych uszkodzeń i ochrony uszu.
Wśród tych środków jest kontrola narażenia na hałas. Niektóre prace wymagają specjalistycznej ochrony narządu słuchu – ochraniaczy, które zmniejszą ilość decybeli przedostających się do błony bębenkowej.
Z drugiej strony, jeśli objawy są uporczywe i trwale, konieczna jest jak najszybsza konsultacja medyczna. Poważne problemy, takie jak nerwiak nerwu słuchowego, można wykryć dzięki szybkiej reakcji i odpowiednim badaniom.
Jeśli cierpisz na bruksizm, prawdopodobnie wystąpią u ciebie objawy słuchowe, szczególnie jeśli nie wdrożysz leczenia stomatologicznego. Nie pozwól, aby problem rozwinął się. Dentysta może m.in. dopasować ci szynę relaksacyjną na noc, aby zmniejszyć tarcie.
Dyskomfort, jaki wywołuje szum w uszach, wpływa na jakość życia, a u niektórych osób prowadzi nawet do spadku nastroju lub depresji. Dlatego warto szybko podjąć trud ustalenia przyczyny szumu, aby znaleźć odpowiednie rozwiązanie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Stott, Carlos, Nicolás Albertz, and Cristian Aedo. “Neurinoma del acústico (schwanoma vestibular): Revisión y actualización de la literatura.” Revista de otorrinolaringología y cirugía de cabeza y cuello 68.3 (2008): 301-308.
- Martínez-Vila, E., et al. “Ictus isquémico de causa inhabitual. Trombosis venosa cerebral. Infarto cerebral silente.” Medicine-Programa de Formación Médica Continuada Acreditado 12.70 (2019): 4108-4119.
- Merino, Francisco Otárola, Francisco Otárola Zapata, and Andrés Finkelstein Kulka. “Ruido laboral y su impacto en salud.” Ruido Laboral 8.20 (2006): 47.
- Potier, Morgan, et al. “The risks of amplified music for disc-jockeys working in nightclubs.” Ear and Hearing 30.2 (2009): 291-293.
- Figueiredo, Marcelo Cardoso, et al. “Antimaláricos e Ototoxicidade.” Revista Brasileira de Reumatologia 44.3 (2004): 212-214.
- Bates, Duane E., Steve J. Beaumont, and Barry W. Baylis. “Ototoxicity induced by gentamicin and furosemide.” Annals of Pharmacotherapy 36.3 (2002): 446-451.
- Sepúlveda, Rodrigo A., et al. “Intoxicación por ácido acetilsalicílico, fisiopatología y manejo.” Revista médica de Chile 146.11 (2018): 1309-1316.
- Nieto Mena, Sandra, Héctor Tiscareño, and José Luis Castellanos. “Neurofisiología y bruxismo.” Revista ADM 75.4 (2018).
- González, Marisol Corrales, Horacio Tovalín Ahumada, and Marlene Rodríguez Martínez. “Percepción del riesgo sobre protección y pérdida auditiva en trabajadores expuestos a ruido en el trabajo.” Cienc Trab [periódico na internet] (2009): 1-4.
