Skręcenia - stopnie i rodzaje oraz czynniki ryzyka
Zasadniczo istnieją trzy stopnie i rodzaje skręceń, ale wszystkie mają coś wspólnego: zajęcie stawu. Skręcenia to uszkodzenia więzadła, ponieważ główną dotkniętą strukturą jest więzadło lub kilka więzadeł jednocześnie.
Wspomniane więzadła należą do jakiegoś stawu. I tak na przykład skręceniu może ulec kostka, nadgarstek, kolano, ramię. Jednak zdecydowanie najczęstsze są skręcenia, które dotyczą kostki.
Więzadła składają się z włókien, które mają pewną elastyczność. Ten fizjologicznie dopuszczalny zakres rozciągania zapewnia ruchomość stawów. Problem polega jednak na tym, że ta elastyczność ma swoje granice. Kiedy ruch przekracza możliwości więzadła, następuje uraz.
Można więc powiedzieć, że skręcenie to naciągnięcie więzadła stawowego ponad jego możliwości, nawet z możliwością rozerwania. W pewnym sensie jest to również zwichnięcie, ponieważ staw traci swoją linię stabilności i normalną formę połączenia między tworzącymi go kośćmi.
Dwie grupy osób, u których najczęściej występują skręcenia to sportowcy i osoby starsze. Pierwsza grupa z powodu częstego narażenia na urazy związane z wysiłkiem fizycznym, druga z powodu braku elastyczności, który pojawia się wraz z wiekiem.
Skręcenia – czynniki ryzyka
Przed omówieniem istniejących stopni i rodzajów skręceń warto również wspomnieć, jakie są czynniki ryzyka predysponujące do kontuzji. Skręcenie stawu praktycznie może wystąpić u każdego. Jednak niektórzy są bardziej narażeni ze względu na swoją kondycję fizyczną lub wykonywane czynności.
Najczęstsze czynniki ryzyka to:
- Uprawianie sportu: stawy pracują zbyt ciężko w niektórych dyscyplinach sportowych. Ćwiczenia obciążają więzadła i na skutek przeciążenia może dojść do zwichnięcia. Może się to również zdarzyć nagle z powodu urazu podczas treningu lub złego postawienia stopy.
- Wiek: im starszy wiek, tym mniejsza elastyczność. Więzadła z czasem sztywnieją, a stawy tracą swoją zdolność ruchową. Oczywiście na sztywne stawy wpływa również stopień aktywności fizycznej, jaką dana osoba wykonywała w ciągu swojego życia.
- Nadwaga: jeśli nasze ciało ma większy ciężar, stawy muszą znosić większe obciążenie. Nawet jeśli nie uprawiasz sportów kontaktowych lub intensywnych, w otyłym ciele może dojść do skręcenia stawu podczas chodzenia po płaskim podłożu. Najbardziej narażone są stawy kończyn dolnych.
- Siedzący tryb życia: brak aktywności fizycznej również pogarsza stan stawów. Może to doprowadzić do kontuzji podczas próby wykonywania ćwiczeń, do których nie jesteśmy przyzwyczajeni, lub kiedy nagle zaczynamy uprawiać jakiś sport.
Przeczytaj również ten praktyczny materiał: Zwichnięta kostka: domowe sposoby na jej wyleczenie
Objawy skręceń
Podstawowym objawem skręcenia jest ból. Dotknięty staw i otaczające go tkanki bolą. Już samo cierpienie może ograniczać funkcjonalność i wykonywanie ruchów. Osoby, u których dochodzi do skręcenia, zgłaszają niezdolność poruszania się.
We wszystkich stopniach i rodzajach skręcenia wraz z bólem występuje również stan zapalny. Uszkodzony staw puchnie, a obrzęk to kolejny element ograniczający funkcjonalność.
Kolejnym znakiem jest zmiana ubarwienia uszkodzonego obszaru. Nadciągnięciu więzadła towarzyszy pęknięcie otaczających je małych żył i tętnic. Powoduje to powstanie siniaka na skórze wokół stawu. Krwiak zmienia kolor wraz z upływem czasu, zgodnie z rozkładem hemoglobiny zawartej w wynaczynionych krwinkach czerwonych.
Wreszcie przy skręceniu odnotowuje się również wzrost temperatury z powodu stanu zapalnego. Tkanki miękkie są wyczuwalnie cieplejsze wokół uszkodzonego stawu z powodu ruchu komórek zapalnych, które migrują do tego obszaru.
Dowiedz się więcej również na ten temat: Skręcenie kolana: przyczyny, objawy i zalecenia
Stopnie i rodzaje skręceń
Jak już wspomnieliśmy wcześniej, skręcenia klasyfikuje się na 3 stopnie i rodzaje skręceń. Poniżej zobaczmy cechy każdego z nich.
Pierwszy stopień skręcenia
Więzadło nadciągnęło się, ale nie doszło do zerwania. Boli jak wszystkie skręcenia, ale ból jest do zniesienia. Występuje również stan zapalny, ale funkcjonalne upośledzenie stawu może nie być tak ekstremalne. pacjent na ogól jest w stanie wykonywać normalne ruchy.
Wskazania medyczne w tych przypadkach maja raczej łagodzący charakter. Niezbędny jest pewien odpoczynek, ale można go ograniczyć do kilku dni. Jest nawet możliwość obycia się bez żadnego środka przeciwzapalnego.
Drugi stopień skręcenia
Więzadła w tym przypadku są nie tylko nadciągnięte, ale pojawiają się małe rozdarcia włókien więzadłowych. Ból jest silniejszy niż przy skręceniu pierwszego stopnia, a ruchy są dość ograniczone.
Leczenie polega na unieruchomieniu stawu na pewien czas za pomocą bandaży lub szyn. Wskazane jest również przyjmowanie środków przeciwzapalnych, miejscowe okłady z lodu i uniesienie kończyny.
Trzeci stopień skręcenia
Jest to najpoważniejsza forma skręcenia. Więzadło rozciąga się, zrywa i traci kontakt z niektórymi kośćmi, z którymi było połączone. W tym przypadku naprawa uszkodzonej tkanki będzie wymagała leczenia chirurgicznego. Również powrót do zdrowia będzie powolny i będzie wymagał obszernej rehabilitacji i odpoczynku.
Podsumowując
Istnieją różne stopnie i rodzaje skręcenia. Uprawiając sport o określonej intensywności jesteśmy bardziej narażeni na doznanie tego typu kontuzji. Ważne jest, aby zawsze podejmować odpowiednie środki ostrożności, aby zapobiec uszkodzeniu naszych więzadeł.
Jeśli doznasz skręcenia, ważne jest, aby jak najszybciej skonsultować się z chirurgiem ortopedą. Określi rozmiar urazu i zaleci najlepszą formę leczenia. Konieczne może być przeprowadzenie uzupełniającego badania, aby zdiagnozować stopień skręcenia, któremu uległa Twoja kończyna.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Rojas, José Emigdio Alberto Pérez, et al. “Guía clínica para la atención del paciente con esguince de tobillo.” Revista Médica del Instituto Mexicano del Seguro Social 42.5 (2004): 437-444.
- Peralta, Albert J. Macías, et al. “Consideraciones frente la gravedad de problemas de esguince en el paciente.” Polo del Conocimiento: Revista científico-profesional 4.5 (2019): 398-410.
- Novo Fernández, Elia. “Revisión sistemática: Estudio de la eficacia de los tratamientos del esguince de tobillo.” (2013).