Pustka emocjonalna - czegoś mi brakuje...

Aby wypełnić naszą pustkę emocjonalną, nie potrzebujemy rzeczy materialnych ani innych osób. Jedynie jedna rzecz może skutecznie wypełnić tę przestrzeń: jest nią zdrowa, głęboka miłość do samego siebie.

Mam w swoim wnętrzu pustą przestrzeń i nie mam pojęcia, jak ona powstała. Jest to pustka emocjonalna, która sprawia, że czuję się niekompletna, wybrakowana, niewystarczająca… Potrzebuję ją czymś wypełnić, czymkolwiek… Czuję się pusta i wywołuje to we mnie uczucie głębokiego smutku.

Pustka emocjonalna to nieprzyjemne odczucie. Powiedzieć by można wręcz że to doświadczenie, które pojawia się u nas na przykład po śmierci ukochanej osoby, po zerwaniu związku bądź zwyczajnie po tym, jak ktoś poważnie nas zawiódł.

Niezależnie od tego, jak nieprzyjemna by ona była, nasza pustka emocjonalna zasługuje na naszą należytą uwagę. Jeżeli utrzymuje się ona przez dłuższy czas, zaczynamy wypełniać ją osobami i rzeczami.

Zaczynamy nakładać łaty i zaklejać ją “plastrami”, przykrywając tym samym prawdziwą przyczynę, dla której się pojawiła.

Nieskończona pustka emocjonalna

Wiele osób, gdy pojawia się u nich nieznośna pustka emocjonalna, usiłuje zapełnić ją przedmiotami i rzeczami materialnymi. Stąd też pojawiają się kompulsywne zakupy, które niestety później zmieniają się w nieznośne wyrzuty sumienia.

Ludzie tacy wydają duże ilości pieniędzy, aby uniknąć wyjścia naprzeciw swoim autentycznym uczuciom. Chcą chociaż na chwilę zapomnieć o tym drążącym je od środka uczuciu, które powoduje u nich ból. Tak czy inaczej, nie rozwiązuje to w żaden sposób ich problemu.

Z kolei niektóre osoby, aby wypełnić tę pustkę przywiązują się do innych osób, czasem manipulując nimi lub wykorzystując je, byle tylko nie czuć się osamotnionym.

Jest to bardzo poważny błąd, ponieważ w ten sposób rani się nie tylko innych, ale też siebie samego. Ludzie, którzy uciekają się do manipulacji i krzywdzenia drugich, żeby poczuć się lepiej, kończą jeszcze bardziej samotne i nieszczęśliwe. A ich pustka emocjonalna tylko się pogłębia.

Prawda jest taka, że pustka emocjonalna powoduje uczucie desperacji. Przez to chwytamy się czegokolwiek, co mogłoby nam pomóc choć przez chwilę jej nie czuć, nawet jeśli byłoby to dla nas szkodliwe.

W wielu przypadkach, osoby które są nią dotknięte, zaczynają kompulsywnie się objadać bądź uciekają się do samookaleczania się. Jest tak dlatego, że ból jest tak silny i nie do zniesienia, iż starają się w jakikolwiek inny sposób uniknąć problemu.

Pustka emocjonalna – korzenie w dzieciństwie

Jak dobrze wiemy, dzieciństwo jest bardzo ważnym etapem naszego życia. Determinuje ono to, jacy jesteśmy i jak będzie wyglądała nasza dorosłość. To w dzieciństwie właśnie tworzą się nasze myśli, kształtują wierzenia, ale też braki emocjonalne i uczuciowe, które tak bardzo zatruwają nasze późniejsze, dorosłe życie.

Jeżeli wychowywaliśmy się w rozbitej rodzinie, jeżeli nasi rodzice mieli toksyczną więź, prawdopodobnie nie otrzymaliśmy nawet części uczuć i ciepła, jakich potrzebowaliśmy.

Rzecz w tym, że jako dzieci do wszystkiego się przyzwyczajamy i uznajemy to za normalne. Dlatego też, niezależnie od tego, co by to było, nie będzie nas druzgotało dopóki jesteśmy mali.

Okazuje się, że wszystko to wraca do nas ze zwielokrotnionym impaktem, gdy stajemy się dorośli. To, co kiedyś przeżyliśmy i czego byliśmy zmuszeni doświadczać, pojawia się w naszym dorosłym życiu silniej niż kiedykolwiek przedtem.

Wtedy właśnie uświadamiamy sobie, jak wielką krzywdę nam wyrządzono i jak bardzo wpływa to na nas obecnie.

Bywa, że nie pamiętamy wcale, co tak naprawdę stało się w naszym dzieciństwie i co sprawia, że teraz odczuwamy ból i towarzyszy nam pustka emocjonalna. W takich wypadkach konieczne bywa skorzystanie z pomocy specjalisty.

Dzięki psychoterapii uda nam się odkryć ukryte korzenie problemu. Terapeuta będzie w stanie dostarczyć nam niezbędnych narzędzi potrzebnych do tego, by zacząć wędrować ścieżką zadowolenia i dobrego samopoczucia.

Pustka wywołuje jeszcze większą pustkę

Nieważne, jak bardzo staralibyśmy się poszukiwać rozwiązania, o ile sięgamy do zewnątrz (ludzie, przedmioty, ubrania, czynności, jedzenie), pustka emocjonalna utrzyma się niezmiennie.

Możemy być związani z drugim człowiekiem, któremu powierzyliśmy odpowiedzialność za nasze szczęście, a mimo wszystko czuć się nieszczęśliwi i niekompletni. Możemy kupować całe mnóstwo niepotrzebnych rzeczy, a po wszystkim uświadamiać sobie, że wcale nas one nie wypełniły.

Te “łaty” nakładane na odczuwaną przez nas pustkę na nic się nam nie przydadzą. Co gorsza, mogą zmienić się w błędne koło uzależnienia, przez które będziemy się czuć jeszcze gorzej i jeszcze bardziej nieszczęśliwi.

Bardzo często boimy się poprosić o pomoc, podczas gdy właśnie to jest zazwyczaj najlepszym rozwiązaniem całej sytuacji.

Nawet jeśli rozumiemy, co się z nami dzieje i dostrzegamy rządzące nami mechanizmy, nie zawsze dysponujemy potrzebnymi narzędziami pomocnymi w opuszczeniu starych, silnie utartych błędnych szlaków myślowych.

Pustka emocjonalna – jak się uleczyć?

Czas przestać usiłować zapełnić doskwierającą nam pustkę emocjonalną przedmiotami i pustymi czynnościami. Nie warto też winić za nią wszystkich dookoła nas. Nie cofniemy przeszłości, nie odzyskamy straconego dzieciństwa, nie jesteśmy w stanie wymazać krzywd, jakie nam wyrządzono.

Możemy jednak zacząć postępować inaczej względem nas samych. Odpowiedzialność za nasze własne szczęście spoczywa bowiem na nas samych. Zadbajmy więc o nie, a jeśli nie jesteśmy w stanie, poprośmy o pomoc specjalistę.

Czasami, aby zacząć iść do przodu, potrzeba nam tylko jakiegoś zachęcającego bodźca. Zaledwie jednego: “uda Ci się”, “nie jesteś sam”. Bowiem fakt, że na chwilę się zgubiliśmy i straciliśmy samych siebie nie oznacza wcale, że nie możemy się na nowo odnaleźć.

My jako istoty ludzkie jesteśmy bardzo silni. Wykazujemy niezwykłe zdolności regeneracyjne – nie tylko pod względem fizycznym, ale i emocjonalnym. Nie można tego nie doceniać, ani o tym zapominać, gdyż stanowi to naszą wielką siłę.

Pustka emocjonalna będzie Cię drążyć od środka, jeśli nie zaczniesz wypełniać jej szczerą, głęboką miłością do samego siebie.