Kara cielesna u dzieci i jej konsekwencje

Kara cielesna to metoda rodzicielska, która jest tak stara, jak i kontrowersyjna, generuje bowiem więcej problemów niż korzyści. Nie powinnaś używać tego typu sankcji na swoje dzieci, aby je wychowywać.

Kara cielesna była stosowana od dziesięcioleci, jako sposób na utrzymanie dyscypliny. Wykazano jednak, że ten rodzaj sankcji nie jest skuteczny. Wręcz przeciwnie, oczywiste są urazy, na które od lat cierpią chłopcy i dziewczynki wychowywane przy użyciu tej metody.

Mimo to wielu rodziców wciąż uważa, że kara cielesna to najlepszy sposób kształcenia lub korygowania zachowań u swoich dzieci. Stosowana według tej filozofii metoda wychowawcza zazwyczaj obejmuje policzkowanie, szczypanie, ciągnięcie za włosy i bicie bez opamiętania. A jeszcze bardziej niepokojące jest to, że zgłaszanych jest coraz więcej przypadków pobicia w wyniku takich praktyk.

Kara cielesna czy fizyczne znęcanie się

Istnieje cienka linia oddzielająca tak zwaną karę fizyczną od nadużycia. Obie sytuacje charakteryzują się niefortunnym gwałtownym zachowaniem wobec dzieci i nastolatków, które rzekomo ma na celu ich zdyscyplinowanie.

Kara cielesna może być zdefiniowana jako zamiar sprowokowania bolesnego doświadczenia u dziecka, ale bez powodowania obrażeń, w celu korygowania jego zachowania. Nadużycie natomiast zazwyczaj obejmuje obrażenia fizyczne, czasami może nawet bez zamiaru wyrządzenia im krzywdy. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być wynikiem nadmiernej lub niekontrolowanej kary.

Jednak ten rodzaj dyscypliny wpływa również na psychikę dziecka, generując szereg problemów związanych ze zdrowiem psychicznym i emocjonalnym młodego człowieka.

Kara cielesna u dzieci i jej konsekwencje

Pomimo licznych kampanii mających na celu wyeliminowanie przemocy, którą ta metoda wychowawcza promuje, kara cielesna jest najczęstszą i akceptowaną formą przemocy wobec dzieci. Chociaż jej obrońcy twierdzą, że dzięki temu osiąga się natychmiastowe posłuszeństwo dziecka, nie jest to skuteczna strategia wychowawcza.

Poniżej przedstawiamy niektóre najbardziej oczywiste konsekwencje tego rodzaju kary stosowanej u dzieci.

• Kara cielesna szkodzi poczuciu własnej wartości dziecka, przez co jest ono podatne na poczucie zagrożenia, strach i wycofanie społeczne.
• Ogranicza autonomię najmłodszych, zmieniając ich w późniejszym czasie w uległych i wpływowych dorosłych.
• Wpływa na rozwój emocjonalny dzieci, popychając je w kierunku udręki, smutku i niepokoju.
• Wprowadza bariery komunikacyjne między rodzicami i dziećmi, które trwają przez całe życie.
• Zwiększa u dzieci poczucie opuszczenia, samotność i brak ciepłych uczuć.
• Zaburza prawidłowy rozwój podstawowych umiejętności społecznych koniecznych do rozwiązywania konfliktów.
• Zaszczepia w dzieciach agresywne i gwałtowne zachowania wobec przyjaciół i kolegów z klasy.
• Wpływa negatywnie na procesy uczenia się dziecka, hamując jego kreatywność, uczucia i inteligencję emocjonalną.
• Uczy postrzegania przemocy jako odpowiedniej metody rozwiązywania konfliktów.
• Pogarsza zdrowie psychiczne i zdolności poznawcze dziecka.
• Promuje pozytywne nastawienie do kar fizycznych w dorosłym życiu i stosowanie tych samych metod wobec własnych dzieci.
• Pobudza rozwój problemów behawioralnych wobec środowiska zewnętrznego (niszczenie własności, kradzież, nieposłuszeństwo obywatelskie, wandalizm).

Jak jeszcze kara cielesna wpływa na dzieci

Chociaż szkoda psychiczna jest zazwyczaj proporcjonalna do rodzaju kary, wykazano, że dzieci będące ofiarami tego rodzaju przemocy często stają się sprawcami przemocy.

Nie dzieje się to bezpośrednio jako tendencja do zadawania bólu innym. Raczej dlatego, że nie znają innego sposobu narzucenia dyscypliny. Podczas swojego rozwoju stają w obliczu konfliktów, które będą rozwiązywać za pomocą jedynego znanego im narzędzia – przemocy.

Podobnie, ustalono, że stosowanie kar cielesnych jako reprymendy jest zazwyczaj jednym z głównych czynników, dla których niektórzy młodzi ludzie zaczynają używać i nadużywać substancji takich jak narkotyki i alkohol.

Inną konsekwencją są zaburzenia osobowości, nastroju i snu. Może to być spowodowane zwiększeniem poziomu kortyzolu (hormonu stresu), który może prowadzić do zaburzenia równowagi neurobiologicznej.

Uwagi końcowe

Podsumowując, rozumiemy, że kara cielesna hamuje a nawet uniemożliwia normalny rozwój emocjonalny i psychiczny naszych dzieci. Z tego powodu musimy unikać tej praktyki i podejmować inne metody, które pomagają nam poprawić relacje z naszymi dziećmi.

Te pozytywne techniki obejmują wzmacnianie pożądanych zachowań oraz ignorowanie tych, które są buntownicze lub niepożądane. Zwracanie uwagi i tłumaczenie natomiast pomogą dziecku w identyfikacji niewłaściwego nastawienia. Stosując takie metody, rodzicie uczą je z miłością i cierpliwością, jak powinno się zachowywać.