Jak wykryć narcyza w swoim życiu?

Czy wiesz, jak wykryć narcyza? Chcesz wiedzieć, jacy są, co myślą, jak się zachowują i jak sobie z nimi radzić? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, na czym polega to zaburzenie osobowości.

Ważne jest, aby wiedzieć, jak wykryć narcyza. To osoba z ogromnym poczuciem ważności własnej osoby, potrzebą uznania i specjalnego traktowania. Ponadto cechuje ją brak empatii, egocentryzm i zaostrzony egoizm. Jak we wszystkich wzorcach osobowości, zjawisko to może występować w różnym stopniu.

Na przykład istnieją subkliniczne osobowości narcystyczne: osoby z jakąś cechą narcystyczną, które nie spełniają wszystkich kryteriów diagnostycznych. Podobnie, inne osoby lepiej pasują do kryteriów ze względu na swoje wyraźne cechy.

W każdym razie łatwo jest wykryć narcyza, ponieważ ci ludzie mają wiele problemów w swoich relacjach zawodowych i osobistych. Jednak, jakkolwiek paradoksalne może się to wydawać, zwykle nie konsultują się dobrowolnie z psychologiem lub psychiatrą. Dzieje się tak, ponieważ są przekonani, że inni są źródłem ich problemów.

Co więcej, osoby, które konsultują się z profesjonalistą, najprawdopodobniej robią to, aby szukać pomocy w przypadku wtórnych objawów (takich jak stres, problemy ekonomiczne i problemy zawodowe).

Jak wykryć narcyza

Musimy powiedzieć, że zaburzenia osobowości są skorelowane z anosognozją. Jest to niezdolność osoby do rozpoznania swoich objawów. Dlatego nie konsultują się w sprawie podstawowego problemu, ale z drugorzędnych powodów, które musi ocenić specjalista zdrowia psychicznego.

Co do narcyzów jako takich, bywają apodyktyczni i wymagają od innych nadmiernego i ciągłego podziwu. Oczekują, że inne osoby uznają ich za najlepszych.

Na przykład mają tendencję do ciągłego opowiadania o swoich osiągnięciach, ale wyolbrzymiają je, jak również swoje rzekome talenty. Często są one wymyślone, ponieważ ci ludzie wyobrażają sobie, że odnoszą duże sukcesy i myślą, że mają duży wpływ na innych. Tworzą w wyobraźni rodzaj osobistej podróży, podczas której starają się przywiązać do osób, którzy mogą przyczynić się do osiągnięcia ich celu wywyższenia się.

Ci ludzie faktycznie traktują innych z pogardą, a nawet wykorzystują ich, zwłaszcza jeśli uważają ich za gorszych. Narcyzi często wpadają w złość i obrażają się na tych, którzy nie traktują ich tak, jak uważają, że na to zasługują.

Ogarnia ich silne uczucie zazdrości, gdy oceniają osiągnięcia innych. W gruncie rzeczy są raczej powierzchowni i rzadko sięgają głębin swoich uczuć. Trudno im regulować swoje emocje i zachowanie oraz niełatwo im dostosować się do zmian. W rzeczywistości zdają sobie sprawę ze swojego poczucia niższości i wstydu, ale zwykle je ukrywają.

Przeczytaj więcej, Jak zakończyć toksyczną przyjaźń? Oto kilka porad.

Dlaczego ludzie narcystyczni zachowują się w ten sposób?

Nauka nie była jeszcze w stanie wykazać jednolitej przyczyny, która wyjaśnia narcystyczne zaburzenie osobowości, ponieważ jest to złożone i zawiłe zaburzenie. Dlatego potrzeba więcej badań, aby określić jego pochodzenie.

Niemniej jednak naukowcy sugerują, że jest to połączenie trzech czynników:

• Cechy genetyczne lub dziedziczne
• Neurobiologiczne różnice w relacji między mózgiem, zachowaniem i myśleniem
• Przyczyny społeczno-kulturowe (wychowanie, środowisko, w którym dziecko się rozwijało, a także jego kultura)

Co więcej, więcej jest narcystycznych mężczyzn niż kobiet. Klasyczny wiek zachorowania przypada zwykle na koniec okresu dojrzewania, co pociąga za sobą szereg komplikacji wpływających na wykształcenie danej osoby, takich jak silna absencja szkolna.

W wieku dorosłym narcyz przeżywa problemy zawodowe, wysoki konflikt interpersonalny, depresję i lęki. Połączenie tych czynników często prowadzi do używania i nadużywania alkoholu, czasem nawet z myślami samobójczymi.

Tego typu ludzie nie są w stanie utrzymać zaangażowania społecznego, a ich relacje miłosne nie trwają długo. Trudne są dla nich także długoterminowe przyjaźnie.

Dowiedz się, dlaczego Członkowie rodziny są toksyczni : obroń się!

Pomoc i leczenie narcyza

Ważne jest, aby wiedzieć, że ci ludzie nie pozwolą sobie łatwo udzielić pomocy, chyba że zostaną potraktowani pośrednio z powodu swoich wtórnych problemów – na przykład uzależnienia od alkoholu lub narkotyków, niepowodzenia w szkole lub problemów z pracą. Dopiero po zdobyciu zaufania danej osoby możliwe będzie leczenie głębszych aspektów jej osobowości, sposobu myślenia, emocji i zachowania.

Leczenie zaburzenia osobowości będzie długie i trudne. Jednak terapia może pomóc im zredukować negatywne myśli, konflikty, używanie i nadużywanie substancji oraz błędne zachowanie. Tak więc im wcześniej rozpoczną terapię, tym lepsze rokowanie.