Elektrokardiogram lub EKG: 7 kroków do jego interpretacji
Elektrokardiogram lub EKG, jest jednym z najczęściej stosowanych testów, szczególnie na oddziałach pogotowia i w medycynie wewnętrznej. Prawidłowa interpretacja jest kluczowa w wielu okolicznościach. Chociaż elektrokardiogram to bardzo powszechne badanie, interpretowanie go nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać.
Elektrokardiogram rejestruje sygnały elektryczne serca. Każde uderzenie serca emituje sygnał elektryczny zarejestrowany przez EKG. Dlatego test ten pozwala lekarzom wizualizować aktywność serca i wykryć możliwe zmiany i nieprawidłowości.
Bez kontekstu wyniki elektrokardiogramy są jedynie liniową reprezentacją. Pokazują one wykres, który kardiolog musi następnie zinterpretować. Aby to zrobić, lekarz musi wykonać szereg kroków, takich jak te, które omówimy poniżej.
Elektrokardiogram – o czym należy pamiętać podczas analizy wyników
1. Sprawdź jego niezawodność
Pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, jest sprawdzenie czy urządzenie działa prawidłowo. EKG musi mieć prędkość 25 mm/s i amplitudę 1 mV na 10 mm. Jeśli podejrzewasz błąd, musisz powtórzyć test.
Jeśli wszystko jest w porządku, przejdź do następnego kroku, aby zinterpretować dane i wartości, które otrzymałeś.
2. Oblicz tętno badanej osoby
Tętno jest jedną z najważniejszych danych podczas diagnozowania problemów zdrowotnych.
Najważniejszą wartością, którą możesz pobrać z elektrokardiogramu, jest tętno danej osoby. Niektóre EKG obliczają je automatycznie. Możesz to także zrobić ręcznie.
Zasadniczo, częstość akcji serca to liczba skurczów pompujących krew do reszty ciała. Mając tę informację, możesz ustalić, czy u pacjenta występuje tachykardia lub bradykardia, które są istotnymi warunkami do identyfikacji możliwych anomalii i problemów.
3. Ocena częstości akcji serca
Tętno to sekwencja skurczów i rozkurczów mięśnia serca. Jeśli narząd ten pracuje normalnie, ilość skurczów na minutę powinna wynosić od 70 do 75. Na elektrokardiogramie jest to pokazane w zespołach QRS.
Jest to jednak z najłatwiejszych do odczytania danych. Pozwala lekarzom ustalić, czy tętno pacjenta jest regularne, czy nie.
4. Ustalenie elektrycznej osi serca
Można oceniać nieprawidłowości, takie jak zaburzenia rytmu, obserwując oś elektryczną serca.
Jest to jeden z najtrudniejszych kroków w interpretacji elektrokardiogramu.
Oś elektryczna serca odpowiada kierunkowi bodźca elektrycznego, gdy przechodzi on przez komory. Dane te zawierają informacje o potencjalnych wadach przewodzenia śródkomorowego.
5. Elektrokardiogram lub EKG: ocena odcinka ST
Zespół QRS jest sumą wyładowań elektrycznych wszystkich komórek w komorach. Następnie, załamek T reprezentuje repolaryzację lub powrót impulsu elektrycznego komór. Odległość między zespołem QRS a załamkiem T nazywana jest odcinkiem ST.
Czasami odcinek ST przesuwa się w górę lub w dół, ale jeśli wartości te są niewielkie, najprawdopodobniej jest to zupełnie normalne. Przeciwnie, jeśli wartości przekroczą minimalny zakres, prawdopodobnie u pacjenta wystąpiła choroba niedokrwienna serca.
Może Cię to zainteresuje: Rozpoznanie zawału serca – objawy i profilaktyka
6. Ocena fal i odstępów w elektrokardiogramie lub EKG
Odstępy między falami mają ogromne znaczenie w diagnozowaniu każdego rodzaju chorób sercowo-naczyniowych.
Ważne jest również, aby przeprowadzić analizę każdej fali i przerw, które nie zostały ocenione.
Odstęp PR i odstęp QT są szczególnie ważne. Jeśli więc odstęp PR jest krótki, oznacza to przyspieszenie przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Jeśli jednak jest długi, oznacza to, że przewodzenie jest wolniejsze.
Odstęp QT reprezentuje czas trwania elektrycznego skurczu komorowego. Obejmuje także odstęp QRS, odcinek ST i załamek T. Jest on również ściśle związany z tętnem. Jeśli tętno jest szybkie, interwały zmniejszają się i odwrotnie.
7. Synteza schematów
Podsumowując – są to kroki, które należy wykonać, gdy lekarz interpretuje wyniki elektrokardiogramu schematycznie:
- Najpierw określ tętno danej osoby.
- Następnie ustal rytm serca.
- Zdefiniuj oś.
- Zidentyfikuj rytm zatokowy (obecność fal Q przed każdym QRS).
- Sprawdź odstęp PR.
- Oceń odstęp QT.
- Sprawdź zespół QSR.
- Przeanalizuj odcinek ST.
- Oceń załamek T.
Po wykonaniu wszystkich tych kroków, lekarze mogą zidentyfikować większość problemów. Dzięki temu mogą oni ustalić sposób postępowania i zalecić leczenie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Hamm, C. W., & Willems, S. (2010). El electrocardiograma: su interpretación práctica; 32 cuadros. Ed. Médica Panamericana.
- Picarzo, J. P. L. (2011). Taller de lectura sistemática del electrocardiograma pediátrico o “cómo interpretar un electrocardiograma y no perecer en el intento.” Pediatria de Atencion Primaria, 13(SUPPL.20), 225–233.
- Sociedad Española de Imagen Cardíaca. Complejo QRS.
- ZÚÑIGA, A. K., GUARDIOLA, G. T., POSADA, M. R., & DEL MAR CASTRO, M. (2018). EL ELECTROCARDIOGRAMA NORMAL. In Electrocardiografía clínica. Modelo de aprendizaje. (pp. 31–47). Editorial Unimagdalena.
