Dysartria: przyczyny, objawy i leczenie
Dysartria powoduje szereg trudności w komunikowaniu się z innymi ludźmi. Dziś dowiemy się, jakie są przyczyny tego zaburzenia, jego objawy i możliwe sposoby leczenia.
Zaburzenia komunikacji, takie jak jąkanie, mogą być spowodowane różnymi problemami. W tym przypadku będziemy mówić o tym, czym jest dysartria – czyli o pojęciu, którego prawdopodobnie nie znasz i które odnosi się do choroby, w której mięśnie umożliwiające artykulację dźwięków są upośledzone.
Dysartria ma różne przyczyny i objawy, dlatego ważne jest, abyśmy umieli je rozpoznać. Zatem im wcześniej ta choroba zostanie zdiagnozowana, tym szybciej będziemy mogli rozpocząć leczenie, które pozwoli nam pracować nad tą chorobą i ją poprawić.
Dysartria – przyczyny
Aby ujawnić przyczyny dyzartrii, weźmiemy za odniesienie artykuł Dysartrie. W nim pojawiają się różne przyczyny, które mogą powodować pojawienie się tego zaburzenia. Sklasyfikujemy je w następujący sposób:
- Choroba Parkinsona: spowolnienie ruchu, a także drżenie występujące w spoczynku mogą powodować monotonną artykulację dźwięków, zmniejszenie głośności głosu i brak akcentowania słów.
- Uraz mózgu: kontuzja głowy może spowodować uraz mózgu, który powoduje dyzartrię z nosowym głosem. Również częstą przerywaną artykulacją słów lub zaburzeniem akcentowania słów.
- Inne choroby: choroby zwyrodnieniowe, a także guzy, które mogą tworzyć się w mózgu, mogą powodować zniekształcenia podczas wymawiania spółgłosek, powolność w rozmowie z innymi ludźmi i trudności z wydobyciem głosu.
Dysartria, spowodowana urazem mózgu lub chorobą (choroba Huntingtona), wpływa na mięśnie zaangażowane w mówienie.
To niektóre z przyczyn dyzartrii, ale jest ich o wiele więcej. Udar mózgu, porażenie mózgowe lub choroba Huntingtona mogą powodować niektóre z objawów, które już widzieliśmy, ale które omówimy poniżej w znacznie szerszy sposób.
Najbardziej charakterystyczne objawy
W poprzednim paragrafie widzieliśmy niektóre objawy, które mogą pojawiać się w przypadku dyzartrii. Jednak zobaczymy je znacznie szerzej, niektóre z nich zostały zebrane w artykule Charakterystyka mowy, języka i połykania w chorobie Huntingtona.
- Mówienie szeptem: osoba z dyzartrią nie może podnieść głosu i mówić normalnym tonem.
- Głos nosowy: bez zaparć lub innych problemów, które uniemożliwiają przepływ powietrza przez nos, osoba z tym zaburzeniem ma tendencję do mówienia głosem nosowym, dodatkowo w bardzo oczywisty sposób.
- Gaworzenie podczas mówienia: zmienia się lub tłumi niektóre dźwięki słów.
- Nieregularny rytm: osoba z dyzartrią może mówić bardzo szybko, co bardzo utrudnia zrozumienie tego, co mówi. Może również zmieniać na bardzo wolne tempo.
- Monotonia w mowie: aby zapytać lub okazać zdziwienie, głos zawsze zachowuje ten sam ton.
Na tę symptomatologię należy zwrócić uwagę lekarza, który po wykonaniu badań, które uzna za właściwe ustali, czy ma do czynienia z dyzartrią. Kiedy jest to rozstrzygające, istnieją różne sposoby podejścia do tego zaburzenia.
Możesz być zainteresowany: Zapalenie ścięgien – domowe i skuteczne metody leczenia
Dysartria – leczenie
Dysartria może wymagać interwencji specjalistów, takich jak logopedzi.
Leczenie dyzartrii będzie zależeć od przyczyn i tego, co lekarz uzna za najlepsze dla pomyślnego wyniku leczenia. Jednak jest profesjonalista, który zwykle jest bardzo ważny w tym przypadku: to logopeda.
Działają one z różnymi ćwiczeniami poprawiającymi komunikację (oddychanie, fonacja, prozodia, relaksacja itp.), Co pozwala ograniczyć gaworzenie, skorygować rytm w jak największym stopniu i zmniejszyć monotonię podczas komunikacji.
Również psychologowie zwykle interweniują, ponieważ osoby z dyzartrią mogą stać się odizolowane i cierpieć na depresję z powodu prezentowanych objawów. W przypadku, gdy choroba ta ma duże nasilenie, może wymagać interwencji chirurgicznej.
Mamy nadzieję, że ten artykuł pomógł Ci dowiedzieć się więcej o tym rzadko występującym zaburzeniu komunikacji. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów nie wahaj się udać się do zaufanego lekarza.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Hernández Jaramillo, Janeth, & Uribe Granja, Manuel Guillermo. (2011). LOS DESÓRDENES DEL LENGUAJE: DE LAS NEUROCIENCIAS A LA NEURO-REHABILITACIÓN. Revista de la Facultad de Medicina, 59(1), 56-67. Retrieved April 26, 2019, from http://www.scielo.org.co/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0120-00112011000100007&lng=en&tlng=es.
- Marín Venegas, A., Sepúlveda Garrido, C., & Bello Mesina, F. (2017). Terapias para el tratamiento de la disartria en niños con parálisis cerebral: una revisión sistemática. Rehabil. integral (Impr.), 12(2), 66-74.
- Mateo-Sierra, O., Gutiérrez, F.A., Fernández-Carballal, C., Pinilla, D., Mosqueira, B., Iza, B., & Carrillo, R.. (2005). Mutismo acinético relacionado con hidrocefalia y cirugía cerebelosa tratado con bromocriptina y efedrina: revisión fisiopatológica. Neurocirugía, 16(2), 134-141. Recuperado en 26 de abril de 2019, de http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1130-14732005000200005&lng=es&tlng=es.
- Rodrigo Agudo, J. L., Valdés Mas, M., Vargas Acosta, A. M., Ortiz Sánchez, M. L., Gil del Castillo, M. L., Carballo Álvarez, L. F., & Pons Miñano, J. A.. (2008). Presentación clínica, diagnóstico y evolución a largo plazo en 29 pacientes con enfermedad de Wilson. Revista Española de Enfermedades Digestivas, 100(8), 456-461. Recuperado en 26 de abril de 2019, de http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1130-01082008000800002&lng=es&tlng=es.
