Czy szczepionka przeciw zapaleniu płuc u osób starszych jest skuteczna?

Istnieją dwa różne typy szczepionki przeciw zapaleniu płuc. Każdy jest wskazany dla określonej grupy wiekowej, chociaż obydwa zapewniają podobną skuteczność i bezpieczeństwo.

Szczepionka przeciw zapaleniu płuc (lub szczepionka przeciw pneumokokom) została po raz pierwszy zarejestrowana w 1977 roku. Zapalenie płuc jest powszechną infekcją płuc, która każdego roku dotyka miliony ludzi na całym świecie.

Najczęstszą bakterią wywołującą zapalenie płuc jest pneumokok (Streptococcus pneumoniae). To mikroorganizm, który rozprzestrzenia się poprzez kontakt międzyludzki. Chociaż większość infekcji, które powoduje, ma łagodny przebieg, może również powodować bardzo poważne przypadki, zwłaszcza u osób starszych i dzieci.

Do tego stopnia, że oprócz zapalenia płuc może prowadzić do sepsy i zapalenia opon mózgowych. Dlatego w tym artykule zajmiemy się znaczeniem szczepionki przeciw zapaleniu płuc oraz jej skutecznością i bezpieczeństwem.

Co to jest szczepionka przeciw zapaleniu płuc?

Zapalenie płuc to infekcja płuc. Polega na tym, że pęcherzyki płucne (małe worki, w których zachodzi wymiana gazowa w płucach) wypełniają się płynem lub ropą. Dlatego osoba chora nie może prawidłowo oddychać. Zwykle powoduje między innymi kaszel, gorączkę i ogólne złe samopoczucie. Problem polega na tym, że stan ten może się bardzo skomplikować, a czasem nawet prowadzić do śmierci.

Według publikacji Centers for Disease Control and Prevention, w samych Stanach Zjednoczonych rocznie na zapalenie płuc umiera prawie 50 000 osób. Jednocześnie około milion pacjentów korzysta z opieki medycznej w związku z tym problemem zdrowotnym.

Niektóre grupy osób są bardziej narażone na zapalenie płuc lub cięższą postać zapalenia płuc. Przede wszystkim są to dorośli powyżej 65 roku życia i dzieci poniżej 5 roku życia.

Inną grupą ryzyka są osoby z chorobami przewlekłymi, takimi jak cukrzyca lub nadciśnienie. To samo dotyczy osób z obniżoną odpornością. Palacze są również bardziej narażeni, ponieważ ich płuca są słabsze.

Rodzaje szczepionek

Jak wspomniano powyżej, pierwsza szczepionka przeciwko zapaleniu płuc została zarejestrowana w 1977 roku. Od tego czasu specjaliści opracowali i udoskonalili metodę szczepienia. Obecnie stosowane są dwie różne wersje, obie bezpieczne i skuteczne.

Pierwszą z nich jest szczepionka polisacharydowa przeciwko pneumokokom (PPSV23). Chroni przed 23 rodzajami bakterii wywołujących chorobę pneumokokową (szacuje się, że łącznie istnieje około 90 szczepów). Poleca się ją dla osób powyżej 65 roku życia oraz dla palaczy.

Druga szczepionka to skoniugowana szczepionka przeciw pneumokokom (PCV13). Zapewnia ochronę przed 13 rodzajami bakterii. Podaje się ją systematycznie zgodnie z harmonogramem szczepień dzieciom w wieku 2, 4 i 6 miesięcy, a także między 12. a 15. miesiącem życia. Lekarze stosują ją również u osób z implantami ślimakowymi i wyciekiem płynu mózgowo-rdzeniowego (po 65 roku życia).

Skuteczność szczepionki przeciw zapaleniu płuc

Szczepionka przeciw zapaleniu płuc, niezależnie od rodzaju, jest uważana za skuteczną i bezpieczną. Jest wiele badań na ten temat. Badanie opublikowane w International Journal of Epidemiology wyjaśnia, że szczepionka polisacharydowa przeciwko pneumokokom (PPV23) jest skuteczniejsza u młodszych osób dorosłych.

W rzeczywistości wydaje się, że skuteczność ta z czasem nieco się zmniejsza. Niemniej jednak oba typy wykazują dużą skuteczność w zmniejszaniu liczby zgonów. Wiążą się też z mniejszymi komplikacjami.

Jak wyjaśnia artykuł z American Academy of Family Physicians, stosowanie skoniugowanej szczepionki przeciw pneumokokom (PCV13) u dzieci zmniejszyło zachorowalność również wśród dorosłych.

W rzeczywistości do 2013 r. częstość występowania inwazyjnej choroby pneumokokowej zmniejszyła się o około 50% u osób starszych. Z tego powodu uważa się, że szczepionki były główną przyczyną przełomu w zapobieganiu temu problemowi.

Skutki uboczne i bezpieczeństwo

Poważne skutki uboczne są bardzo rzadkie. W związku z tym bilans korzyści/ryzyka jest jasny.

Skoniugowana szczepionka przeciw pneumokokom (PCV13) może powodować dyskomfort w miejscu wstrzyknięcia. Na przykład zaczerwienienie, obrzęk i ból. Dzieje się tak zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Pielęgniarki zwykle podają szczepionkę w ramię i tam pojawia się dyskomfort.

W niektórych przypadkach u pacjenta występuje gorączka, zmęczenie i ogólne złe samopoczucie. Obejmuje to słaby apetyt i bóle głowy. U dzieci gorączka jest zwykle łagodniejsza, ale są bardziej narażone na drgawki spowodowane gorączką.

Z drugiej strony, szczepionka typu polisacharydowego (PPSV23) również może wywoływać te efekty. Lekarze kojarzą ją z większą częstotliwością uogólnionego bólu mięśni. Jednak w każdym przypadku objaw ustępuje samoistnie.

Kiedy zaleca się przyjęcie szczepionki?

Istnieją pewne grupy ludzi, które są bardziej podatne na pneumokoki. Dlatego lekarze podają ją osobom powyżej 65 roku życia, a także dzieciom poniżej 5 roku życia.

Jest również przepisywana osobom z obniżoną odpornością lub przewlekle chorym (cukrzykom, astmatykom, chorym na serce). Palacze to kolejna grupa ryzyka, która powinna otrzymać tę szczepionkę.

Jak wyjaśnia artykuł w Vaccines, każda szczepionka ma swoje własne wskazania. Specjaliści zazwyczaj wskazują koniugat pneumokokowy (PCV13) w następujących przypadkach:

• Dzieci do 2 roku życia. Lekarze podają zastrzyk w czterech różnych dawkach w wieku 2, 4 i 6 miesięcy.
• Dzieci w wieku powyżej 2 lat, które mają pewne problemy zdrowotne.

W przypadku osób dorosłych powyżej 65 roku życia wybór jest bardziej skomplikowany. Ogólnie lekarze preferują polisacharydy. Musisz jednak pamiętać, że żaden preparat nie powinien być podawany, jeśli już wystąpiła reakcja alergiczna na którykolwiek z nich. Kobiety w ciąży też nie powinny przyjmować szczepionki.

Inne wskazania do szczepionki

Obecnie lekarze zalecają również szczepionkę podczas podróży do niektórych miejsc. W szczególności podczas podróży do Azji, Afryki i Ameryki Południowej. Są to miejsca, w których występuje duża prewalencja bakterii. Typowym przykładem jest Arabia Saudyjska.

Szczepionka przeciw zapaleniu płuc jest bezpieczna i skuteczna

Oba rodzaje szczepionek przeciw zapaleniu płuc są bezpieczne i skuteczne. Mogą wystąpić skutki uboczne, ale są one łagodne i samoograniczające się. Na przykład ból w miejscu wstrzyknięcia lub lekkie złe samopoczucie.

Dlatego lekarze zalecają szczepienie osób z grup ryzyka. Korzyści znacznie przewyższają ryzyko. Ponadto zmniejszył się odsetek infekcji, zgonów i powikłań.

Jednak oprócz szczepień ważne jest, aby wziąć pod uwagę pewne środki ostrożności, aby spróbować zapobiec infekcji. Należy często stosować odpowiednie mycie i dezynfekcję rąk. Musisz także czyścić powierzchnie, których ludzie często dotykają.

Podczas kichania lub kaszlu należy zakryć nos i usta wewnętrzną stroną łokcia lub jednorazową chusteczką. Podobnie ważne jest, aby rzucić palenie lub ograniczyć kontakt z palaczami tak bardzo, jak to możliwe. Wreszcie, w przypadku jakichkolwiek objawów lub podejrzenia choroby, należy zawsze skonsultować się z lekarzem.