Biegunka związana z Clostridium Difficile
Biegunka związana z Clostridium Difficile łączy się zazwyczaj z hospitalizacją. Występuje bowiem znacznie częściej u osób przyjętych do szpitali niż u reszty populacji.
U dorosłych jest to najczęstsza przyczyna biegunki szpitalnej u osób przebywających przez jakiś czas w przychodni lub szpitalu. Stan ten spowodował wiele zgonów. Biegunka związana z Clostridium Difficile jest wywoływana przez bardzo oporne bakterie. Bakterie te mogą przetrwać i infekować przez długi czas.
Bakteria jest odporna, ponieważ może tworzyć zarodniki o charakterze przetrwalnikowym. Zarodniki bakterii są mechanizmem przetrwania niektórych bakterii, który jest odporny na agresywne warunki środowiskowe.
Ta infekcja może rozprzestrzeniać się drogą fekalno-ustną. Zainfekowani pacjenci wydalają bakterie z kałem. Niewłaściwa higiena może rozprzestrzenić ten mikroorganizm, który może w efekcie dostać się do ust innej osoby.
Ze względu na zdolność do tworzenia zarodników Clostridium Difficile z łatwością przeżywa w szpitalach i klinikach. Zaraża umeblowanie ośrodków zdrowia, narzędzia chirurgiczne i kitle personelu medycznego.
Biegunka związana z Clostridium Difficile – czynniki ryzyka
Głównym czynnikiem ryzyka dla tej choroby jest hospitalizacja. Jednak infekcja może również wystąpić z innych przyczyn.
Oto niektóre czynniki ryzyka, które eksperci łączą z tym stanem:
- Po pierwsze, antybiotykoterapia. Gdy dana osoba jest hospitalizowana z powodu jakiejkolwiek choroby wymagającej zastosowania antybiotyków, zwiększa się ryzyko zakażenia Clostridium Difficile.
- Chemioterapia. Chorzy na raka poddawani chemioterapii są podatni na tę biegunkę.
- Hospitalizacja wysokiego ryzyka. Ryzyko jest większe u osób hospitalizowanych na oddziałach intensywnej terapii.
- Wiek. Większość zgłoszonych przypadków dotyczy osób w wieku 64 lat i starszych.
- Immunosupresja. Pacjenci z osłabionym układem odpornościowym z powodu stanu chorobowego lub przyjmowanego przez nich leku są bardziej narażeni na biegunkę związaną z Clostridium Difficile. Ponadto ci pacjenci zwykle pozostają w szpitalu przez długi czas z powodu ich immunosupresji.
- I wreszcie zabiegi endoskopowe. Ryzyko wystąpienia tego schorzenia wzrasta, gdy hospitalizowany pacjent przechodzi zabieg inwazyjny, taki jak endoskopia przewodu pokarmowego.
Biegunka wywoływana przez Clostridium Difficile jest bardzo ciężka.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej: Omdlenie wazowagalne – objawy, przyczyny i leczenie
Formy kliniczne
Biegunka związana z Clostridium Difficile nie zawsze objawia się w ten sam sposób. Oto kliniczne formy tego stanu, w zależności od jego nasilenia i obecności pewnych objawów:
- Nośnik bakterii. Niektórzy ludzie, którzy są nosicielami tej bakterii, nie maja biegunki. Na ogół są to pacjenci, którzy przebywali w szpitalu przez długi czas.
- Antybiotykoterapia. Eksperci szacują, że u jednej czwartej osób, które przyjmują antybiotyki przez długi czas, występuje ten stan. Niemniej jednak cierpią tylko na biegunkę, a nie na ból brzucha czy gorączkę.
- Nierzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. W tym przypadku biegunka jest ciężka, a pacjenci mają do piętnastu wypróżnień dziennie. Zwykle powoduje to gorączkę, ból brzucha i krew w stolcu. Jeśli nie zostanie to leczone na czas, prowadzi do odwodnienia i stwarzanych przez to niebezpieczeństw.
- Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Chociaż schorzenie to jest bardzo podobne do poprzedniego i powoduje te same objawy, ma inną morfologię. Lekarze diagnozują ją za pomocą kolonoskopii podczas procesu zakaźnego. Ten test pozwala im zobaczyć żółto-białe guzki, które przylegają do jelita grubego.
- Zapalenie jelita grubego wywołane przez Clostridium Difficile. Najpoważniejsza i najniebezpieczniejsza forma. Jest to związane ze stanem zwanym jako toksyczne rozszerzenie okrężnicy, w którym jest ona bardzo poszerzona i rozdęta. Pacjent z zapaleniem jelita grubego jest narażony na wysokie ryzyko śmierci. 9 na 10 pacjentów umiera z powodu tej choroby.
Okrężnica to część jelita grubego, na którą wpływa bakteria Clostridium Difficile.
Czytaj dalej: Nudności i wymioty związane z chemioterapią
Leczenie biegunki związanej z Clostridium Difficile
Gdy lekarze zdiagnozują ten stan za pomocą endoskopii, badań serologicznych lub posiewów, przepisują leczenie. Oprócz środków zapobiegawczych, aby uniknąć odwodnienia, przepisują antybiotyki.
Lekarze nie mogą jednak przepisać byle jakiego antybiotyku. Dzieje się tak, ponieważ, jak wyjaśniliśmy powyżej, antybiotyki mogą powodować ten stan. Lekarze uciekają się do wankomycyny i fidaksomycyny, ponieważ eksperci udowodnili ich skuteczność.
Alternatywną opcją jest metronidazol. Jednak jest on wybierany tylko wtedy, gdy wankomycyna i fidaksomycyna nie są dostępne. Pierwsza linia leczenia to antybiotyki.
Przypadki skrajnie wysokiego ryzyka wymagają operacji okrężnicy (kolektomii). Procedura polega na usunięciu części okrężnicy dotkniętej żółtymi blaszkami lub toksycznym rozdęciem okrężnicy.
Krótko mówiąc, jest to niebezpieczny i poważny stan. Lekarze w szpitalach i klinikach zwracają na to szczególną uwagę u niektórych pacjentów. Dzieje się tak, ponieważ terminowe leczenie zmniejsza ryzyko śmierci.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- L.V. McFarland, H.W. Beneda, J.E. Clarridge, G.J. Raugi. Implications of the changing face of Clostridium difficile disease for health care practitioners. Am J Infect Control, 35 (2007), pp. 237-253
- Leffler, Daniel A., and J. Thomas Lamont. “Clostridium difficile infection.” New England Journal of Medicine 372.16 (2015): 1539-1548.
- Smits, Wiep Klaas, et al. “Clostridium difficile infection.” Nature reviews Disease primers 2 (2016): 16020.
