Zwichnięcie szczęki: przyczyny i leczenie

Zwichnięta szczęka zdarza się dość rzadko, ale może znacznie uprzykrzyć życie. Czy wiesz, jakie są możliwe przyczyny tej anomalii i jak można ją leczyć? Wyjaśnimy ci to poniżej.
Zwichnięcie szczęki: przyczyny i leczenie

Ostatnia aktualizacja: 11 listopada, 2020

Czy kiedykolwiek zdarzyło ci się zwichnięcie szczęki? Termin medyczny określający ten stan to zwichnięcie stawu skroniowo-żuchwowego. Ten staw składa się z różnych ścięgien i więzadeł, które utrzymują go na miejscu. Mogą jednak zawieść i doprowadzić do tej sytuacji.

Zwichnięcie szczęki występuje, gdy jeden z elementów stawu, zwany kłykciem, oddziela się od powierzchni stawu i przemieszcza się po kości skroniowej. To przemieszczenie występuje bardzo często w kierunku jego przedniej płaszczyzny, jednak może ono przemieścić się w dowolnym kierunku.

Co może spowodować zwichnięcie szczęki?

Przed poznaniem możliwych przyczyn zwichnięcia szczęki należy pamiętać, że zdarza się ono dość rzadko. W rzeczywistości różne badania podają, że stanowi tylko 3% wszystkich dyslokacji. Z tego powodu istnieje wiele nieporozumień co do głównej przyczyny jego występowania.

Możemy z całą pewnością powiedzieć, że przyczyny będą zależeć od rodzaju zaistniałego zwichnięcia. Jeśli chodzi o ostre zwichnięcie szczęki, to znaczy takie, które może trwać od kilku minut do wielu godzin, najczęstszą przyczyną jest zwykle uraz.

W tym przypadku przemieszczenie szczęki mogą spowodować sytuacje, które wiążą się z bezpośrednim ruchem lub uderzeniem w tym obszarze. Nie należy jednak wykluczać, że uraz może również nastąpić spontanicznie.

Tego rodzaju zwichnięcie szczęki może być skutkiem różnych sytuacji, w których szeroko otwieramy usta lub utrzymujemy je otwarte ich przez długi czas, jak na przykład:

Innym typem zwichnięcia stawu skroniowo-żuchwowego jest przewlekle nawracające zwichnięcie szczęki. Występuje ze pewną stałą częstotliwością i wiąże się ze zużyciem elementów stawu. W tym przypadku najczęstsze przyczyny zwichnięcia szczęki są spontaniczne.

Z drugiej strony, do zwichnięcia szczęki może łatwo dochodzić u osób z bruksizmem lub niektórymi zaburzeniami psychiatrycznymi. Wynika to ze stałego naprężenia, w jakim te osoby utrzymują ten staw.

Ból szczęki
Ból i trzaskanie w stawie to najbardziej oczywiste objawy problemu.

Możesz też przeczytać ten ciekawy artytkuł: Zgrzytanie zębami czyli bruksizm – jak rozluźnić szczękę?

Jak rozpoznać zwichnięcie szczęki?

Osoby z tym urazem często odczuwają nagły ból szczęki, zwykle przeszywający, który ogranicza żucie i ruch. Ponadto staw może trzaskać i wydawać dźwięki podczas ruchu.

Podsumowując, dwa charakterystyczne objawy to ból stawu i nienormalne dźwięki. Z drugiej strony można również zauważyć odchylenie szczęki w kierunku zdrowej strony lub do przodu.

Ponadto wielu pacjentów zgłasza brak możliwości zamknięcia ust lub złączenia zębów. Jednak objawy te mogą się różnić, więc możemy znaleźć pacjentów, u których stan rozwijał się miesiącami, ponieważ nie odczuwali dyskomfortu.

Aby postawić prawidłową diagnozę, lekarz musi wykorzystać wszystkie elementy historii choroby. W związku z tym będzie musiał zbadać charakterystykę bólu i przeprowadzić dokładne badanie fizyczne stawu. Czasami konieczne będzie prześwietlenie jako metoda potwierdzająca.

Jakie wygląda leczenie?

Leczenie zwichniętej szczęki powinno mieć charakter medyczny. Dlatego ważne jest, aby w przypadku podejrzenia zwrócić się do lekarza rodzinnego lub na pogotowie.

Jeśli chodzi o ostre zwichnięcia, w większości przypadków można je zmniejszyć odpowiednio nastawiając staw, poprzez tak zwany manewr Hipokratesa lub Dupuis. Manewry chirurga będą się różnić w zależności od tego, czy zwichnięcie szczęki było dwustronne czy jednostronne.

Oba manewry opierają się na podobnej zasadzie. Lekarz wkłada kciuki do jamy ustnej i umieszcza je na dolnych zębach trzonowych. Następnie będzie naciskać, próbując unieść podbródek, wytwarzając podciśnienie lub napięcie, które przyciągnie kłykcie żuchwy na miejsce.

W niektórych przypadkach, zwłaszcza u pacjentów zestresowanych, konieczne będzie zastosowanie znieczulenia ogólnego w celu ułatwienia zabiegu. Po wykonaniu opisanego manewru może być potrzebny bandaż, aby ustabilizować tę okolicę przez kilka dni.

W przypadku cięższych lub przewlekłych nawracających ostrych zwichnięć może być konieczny zabieg chirurgiczny. Jednak wykazano również, że stosowanie toksyny botulinowej jest korzystne w unikaniu interwencji u niektórych pacjentów.

Z drugiej strony zabiegi fizjoterapeutyczne pomogą odzyskać funkcjonalność stawu. Dlatego lekarz z pewności je zaleci w przypadkach nawracających przewlekłych zwichnięć.

Masaż szczęki
U niektórych pacjentów zwichniętą szczękę można leczyć fizjoterapią.

Przeczytaj również te ciekawe informacje: Ból szczęki – 5 sposobów na jego złagodzenie

Co zrobić, jeśli masz zwichniętą szczękę?

Chociaż sytuacja ta nie stanowi bezpośredniego zagrożenia życia, zwichnięcie szczęki może być bardzo irytujące i utrudniać wykonywanie codziennych czynności. W takim przypadku, pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, jest więc udanie się do lekarza.

Tylko w ten sposób można odwrócić problem stosując wspomniane manewry i rozpocząć odpowiednie leczenie środkami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi. W przypadku powtarzającego się problemu najlepiej udać się do tego samego specjalisty w celu podjęcia odpowiednich działań.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Gómez de Terreros Caro G., Martínez Jimeno L., Gómez Gutiérrez I., Ramos Herrera A.. Luxación temporomandibular. Maniobra de Nelaton: exposición de un caso y revisión de la literatura. Sanid. Mil. 2020;  76( 1 ): 36-38.
  • Alarcón-Ariza Diego Fernando, Zambrano-Jerez Laura Cristina, Sosa-Vesga Cristian David, Pardo-Parra Laura Marcela. Luxación de la articulación temporomandibular: apropósito de un caso y su diagnóstico diferencial. Medicas UIS. 2019  Dec;  32( 3 ): 49-54.
  • Arista Apolinario, J. B. (2020). Enfoque fisioterapéutico de la luxación temporomandibular.
  • Renapurkar, Shravan Kumar, and Robert A. Strauss. “Temporomandibular joint trauma.” Atlas of the oral and maxillofacial surgery clinics of North America 27.2 (2019): 99-106.
  • Singh, Ishwar, et al. “Spontaneous temporomandibular joint herniation: a rare case.” Oral and maxillofacial surgery 21.1 (2017): 87-90.
  • Larheim, Tore A., et al. “The role of imaging in the diagnosis of temporomandibular joint pathology.” Oral and Maxillofacial Surgery Clinics 30.3 (2018): 239-249.
  • Prechel, Ulla, et al. “The Treatment of Temporomandibular Joint Dislocation: A Systematic Review.” Deutsches Aerzteblatt International 115.5 (2018): 59.
  • Tatli, Ufuk, et al. “Comparison of the effectiveness of three different treatment methods for temporomandibular joint disc displacement without reduction.” International journal of oral and maxillofacial surgery 46.5 (2017): 603-609.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.