Zespół nerczycowy u dzieci: przyczyny i leczenie

Pojawienie się obrzęku i nagły przyrost masy ciała to dwa główne objawy zespołu nerczycowego u dzieci. Dowiedz się więcej na temat tej choroby w naszym artykule.
Zespół nerczycowy u dzieci: przyczyny i leczenie

Napisany przez Antonella Grandinetti

Ostatnia aktualizacja: 26 maja, 2022

Zespół nerczycowy u dzieci występuje dość rzadko. Według statystyk jego częstość występowania wynosi 15 przypadków na 100 000 dzieci, jak wynika z danych Hiszpańskiego Stowarzyszenia Pediatrii.

Czym właściwie jest ta choroba? Jakie są jej przyczyny i możliwe sposoby leczenia? W dalszej części tego artykułu opowiemy ci o tym wszystkim.

Czym jest zespół nerczycowy u dzieci?

Aby zrozumieć, czym jest ten zespół, musimy najpierw zrozumieć, jak funkcjonują nerki. Te dwa organy w kształcie fasoli znajdują się tuż nad biodrem i są odpowiedzialne za filtrowanie krwi, aby następnie:

  • Usunąć szkodliwe produkty przemiany materii z organizmu, w tym nadmiar wody.
  • Zatrzymać z krwi składniki niezbędne dla organizmu, takie jak potas, fosfor i sód, aby następnie zwrócić je do krwiobiegu.

Każda nerka ma około miliona nefronów, małych narządów, które posiadają specjalny filtr zwany kłębuszkiem. Kłębuszki są odpowiedzialne za klarowanie i filtrowanie osocza krwi. Jednak gdy przestają działać prawidłowo, zaczynają przekazywać zbyt dużo białka do nerek.

Jedną z funkcji białek, w szczególności albuminy, jest utrzymanie odpowiedniej ilości płynów w krwiobiegu.

Tak więc, jeśli białka przechodzą do moczu (czyli do mieszaniny nadmiaru wody i odpadków pochodzących z przemiany materii), płyny „uciekają” z krwi. W konsekwencji może to powodować obrzęk kończyn, ramion, rąk i innych części ciała.

Objawy jakie daje zespól nerczycowy u dzieci

U dzieci cierpiących na zespół nerczycowy, poza wysoką obecnością białka w moczu, można zaobserwować nagły wzrost masy ciała i obrzęk w okolicach, takich jak:

    Biegunka
  • Brzuch
  • Twarz, zwłaszcza w okolicach oczu.
  • Kończyny, gdzie obrzęk lokalizuje się głównie w kostkach i palcach zwłaszcza po okresach siedzenia lub stania.

Chociaż wymienione powyżej objawy są głównymi i najbardziej oczywistymi symptomami choroby, nie są jedynymi. Dziecko chore na zespół nerczycowy doświadcza również takich nieprawidłowości, jak te wymienione poniżej:

  • Biegunka
  • Rzadka chęć oddawania moczu
  • Ciemny i pienisty mocz.
  • Zmęczenie
  • Ból brzucha
  • Biała skóra wokół paznokci.
  • Brak apetytu

Zespół nerczycowy u dzieci – 3 przyczyny

Zespół nerczycowy u dzieci, który występuje najczęściej ma charakter idiopatyczny. Dotyka 90% dzieci cierpiących na tę chorobę w wieku od 2 do 12 lat.

Termin idiopatyczny odnosi się do niezdolności do ostatecznego i jednoznacznego określenia przyczyny, która powoduje zespół nerczycowy.

Cukrzyca u dziecka
Cukrzyca dziecięca jest drugą najczęstszą przyczyną zespołu nerczycowego u dzieci.

Zazwyczaj dzieci te cierpią na nefropatię o minimalnych zmianach. Oznacza to, że występuje u nich nieprawidłowe działanie nerek, którego jednak nie można stwierdzić poprzez badanie przez mikroskop. Tkanka nerkowa zdaje się wyglądać normalnie i dlatego określenie przyczyny problemu jest zazwyczaj niemożliwe.

Drugą najczęstszą przyczyną u dzieci jest cukrzyca wieku dziecięcego, która może uszkodzić nerki poprzez oddziaływanie na kłębuszki. W ten sposób może uniemożliwić ich prawidłową pracę polegającą na oddzielaniu szkodliwych produktów przemiany materii od składników użytecznych dla organizmu.

Trzecie miejsce na liście przyczyn zespołu nerczycowego zajmują mutacje genetyczne. W tym ostatnim przypadku zespół nerczycowy określa się jako genetyczny.

Jednak, jeśli występuje u dzieci, które nie ukończyły jeszcze 12 miesięcy i chorują na zespół nerczycowy, w takim przypadku mówimy o wrodzonym zespole nerczycowym.

Możliwe sposoby leczenia

Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko ma zespół nerczycowy, nie wahaj się i jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem. Prawdopodobnie poprosi o próbkę moczu, aby przeanalizować i zweryfikować istnienie nadmiaru białka, czyli białkomoczu.

Następnie specjalista spróbuje określić przyczyny, które powodują chorobę u Twojego dziecka. To z kolei pozwoli mu wybrać najlepsze możliwe leczenie. Na tym etapie lekarz może również wskazać na konieczność wykonania odpowiednich badań krwi.

Ponadto czasami zleca nawet wykonanie biopsji nerek. Ten rodzaj specjalistycznego badania polega na pobraniu małej próbki tkanki nerkowej do analizy mikroskopowej.

Jeśli chodzi o leczenie, nefrolog dziecięcy zazwyczaj zaleca terapię farmakologiczną opartą na kortykosteroidach. Wyjątek stanowią przypadki o objawach wrodzonych, rodzinnych i syndromowych.

Pediatra diagnozuje zespół nerczycowy u dziecka
Konsultacje u pediatry są niezbędne do uzyskania właściwej diagnozy i leczenia.

Jeśli występują działania niepożądane lub oporność na kortykosteroidy, lekarz może również przepisać leki takie jak cyklofosfamid, mykofenolan mofetylu i ostatecznie leki przeciwcukrzycowe.

Ponadto lekarz może zasugerować stosowanie leków moczopędnych w celu zwalczania obrzęków. Z tego samego powodu zaleca się dietę niskosodową dla dzieci cierpiących na tę chorobę.

Dzieci z genetycznym, syndromowym lub rodzinnym zespołem nerczycowym zwykle nie reagują na leczenie. Istnieją jednak badania sugerujące dobrą odpowiedź na leki immunosupresyjne u pacjentów z mutacjami. To specjalista określi najlepszy sposób leczenia zgodnie ze specyficznymi warunkami twojego dziecka.

Zespół nerczycowy u dzieci jest najczęstszą formą pierwotnej glomerulopatii. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko może na to cierpieć, koniecznie umów się na wizytę do pediatry. Oceni on potrzebę konsultacji z nefrologiem dziecięcym. Jak zawsze przypominamy: nikt nie może ci doradzić lepiej niż specjalista.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.



Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.