Zespół ARFID - dowiedz się więcej na ten temat!

Czy wiesz, że brak składników odżywczych może wpływać na rozwój fizyczny i neurologiczny dzieci? W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz o tym wiedzieć.

Zespół ARFID to zaburzenie zdrowia psychicznego. Zasadniczo, gdy dana osoba ma to zaburzenie, jej regularna dieta nie obejmuje zdrowej różnorodności żywności i odrzuca ona wprowadzanie nowych elementów.

Aby zdiagnozować ten zespół, pacjent musi spożywać łącznie mniej niż dziesięć różnych pokarmów w całej diecie przez co najmniej dwa lata.

Jeśli te kryteria zostaną spełnione, staniemy przed tą dziwną patologią. Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych określa ją jako chorobę o oficjalnej nazwie brzmiącej “zaburzenie polegające na ograniczeniu/unikaniu przyjmowania pokarmów” (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder – ARFID).

Wejdźmy to w głębiej

Zespół ARFID i związek z innymi zaburzeniami

Syndrom ARFID może być bramą do innych zaburzeń odżywiania, takich jak:

• Anoreksja: utrata masy ciała spowodowana przez pacjenta, nawet jeśli początkowo ma on niską wagę. Dzieje się tak z powodu nadmiernego strachu przed przyrostem masy ciała.
• Bulimia: następstwo zachowań impulsywnych zwanych napadami objadania się, polegające na przyjęciu dużej ilości pokarmu w krótkim czasie, a następnie wydaleniu go poprzez nienaturalne mechanizmy, takie jak wywoływanie wymiotów.
• Ortoreksja: obsesja na punkcie spożywania tylko pokarmów uznanych przez pacjenta za zdrowe, na irracjonalnym poziomie. Innymi słowy, dana osoba nadmiernie martwi się tym, co je.
• Wigoreksja: patologiczna obsesja na punkcie utrzymania muskularnego ciała. Aby to osiągnąć, ludzie, którzy cierpią z tego powodu, wykonują zbyt dużo ćwiczeń i zmieniają dietę w skrajny sposób.

Na kogo wpływa syndrom ARFID

Chociaż zaburzenie może pojawić się na każdym etapie życia i dotknąć każdego, zwykle dotyczy dwóch określonych grup populacji.

Dwie najbardziej dotknięte grupy to dzieci i sportowcy. Przyjrzyjmy się bliżej każdej z tych grup.

Dzieci i zespół ARFID

Zespół ARFID często występuje w okresie dzieciństwa. Pojawia się u około 15% dzieci poniżej 6 roku życia.

Rodzice wiedzą, że dzieciom trudno jest włączyć nowe produkty do diety. U najmłodszych pojawia się coś, co nazywa się neofobią żywieniową: strach przed wypróbowaniem nowych pozycji w menu.

Biorąc pod uwagę, że zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez Uniwersytet Kraju Basków (Hiszpania), zwykle ma to miejsce w wieku od dwóch do sześciu lat i jest normalne: jest to część procesu wzrostu i rozwoju. Dorośli powinni zrozumieć, że jest to normalne w wieku przedszkolnym.

Jednak gdy dziecko dojdzie do skrajności, możemy mówić o zespole ARFID. Szacuje się, że cierpi na to około 15% dzieci poniżej 6 roku życia i zwykle częściej są to dziewczynki niż chłopcy. W przybliżeniu, na każdego chłopca z tym zespołem przypadają cztery dziewczynki.

Ponadto, długoterminowym problemem jest to, że może się to utrwalić w wieku dorosłym. Często rodzice uporczywie dodają pokarmy w sposób przynoszący efekt przeciwny do zamierzonego, a dzieci wchodzą w cykl lęku, który jeszcze bardziej stymuluje zaburzenie.

Obecność syndromu selektywnego jedzenia w dzieciństwie wiąże się z pewnymi cechami osobowości, które utrzymują się w wieku dorosłym:

• Strach społeczny,
• Niezdolność do przystosowania się do zmian,
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne,
• Niepokój.

Sportowcy i zespół ARFID

Kiedy osoby, które uprawiają sport, stają się profesjonalistami lub uprawiają go coraz częściej, istnieje ryzyko, że popadną w obsesję. Ta obsesja może się ujawnić podczas przygotowywania diety, zwłaszcza jeśli sportowiec chce tylko zwiększyć objętość swoich mięśni lub maksymalnie zwiększyć ich wydajność.

Często nawet nie myślą o cenie, która wiąże się z doprowadzeniem ich ciała do tych skrajności. Powszechne są menu oparte wyłącznie na białkach, a także dieta oparta na kurczaku i tuńczyku w trzech codziennych posiłkach na przemian z makaronem.

Ta niewielka różnorodność zmusza organizm do metabolicznej pracy w nietypowy sposób. Jest to szkodliwe na dłuższą metę i może powodować choroby metaboliczne, które będą widoczne z biegiem lat.

Istnieje ryzyko, że dieta sportowca stanie się zbyt selektywna. To z kolei prowadzi do średnio- i długoterminowych konsekwencji zdrowotnych.

Konsekwencje

Brak składników odżywczych jest szczególnie poważny dla organizmu ludzkiego. Makroskładniki i mikroelementy są niewątpliwie niezbędne dla funkcjonowania, rozwoju, wzrostu i naprawy komórek i tkanek organizmu.

Według pielęgniarki Carmen Carrera ze Szpitala Uniwersyteckiego Virgen del Rocio w Sewilli (Hiszpania) minimalne braki mogą wpływać na proces gojenia. U dorastających dzieci niekoniecznie będzie to niepokojąco niska waga, ale niedobór może wiązać się z niskim wzrostem.

Ponadto, jak wynika z badań Instytutu Neurologii i Neurochirurgii w Hawanie (Kuba), układ nerwowy dzieci jest niewątpliwie i szczególnie wrażliwy na to schorzenie. Może istnieć znacząca różnica w IQ między dziećmi, które cierpią na syndrom, a tymi, które go nie mają. Oczywiście wpływa to na wyniki w szkole.

Ingerencja społeczna, którą ma to zaburzenie, również nie jest wielka. Osoby z zespołem ARFID unikają uczęszczania na imprezy towarzyskie, podczas których można zjeść (na przykład urodziny).

Wiedzą, że zostaną ujawnieni w takich sytuacjach. Z tego powodu są coraz bardziej wycofani i spędzają więcej czasu w samotności, co utrudnia możliwość pomocy z zewnątrz.

Koniecznie poproś o pomoc psychologa

Gdy dana osoba cierpi na ten syndrom, dobre intencje bliskich nie wystarczą, aby zmienić dietę. Prawdopodobnie poniosą porażkę, jeśli nie będzie odpowiedniej porady.

Podsumowując, jest to problem ze zdrowiem psychicznym i jako taki wymaga specjalistów w tej dziedzinie. W wielu przypadkach jest to połączenie zaburzeń, dlatego konieczne jest skonsultowanie się z psychologiem lub psychiatrą w celu scharakteryzowania sytuacji.