Szczepionka przeciw różyczce: wszystko, co musisz wiedzieć

Szczepionka przeciw różyczce jest dostępna na rynku do zakupu i podawania, Stanowi również część oficjalnych harmonogramów kilku krajów, w których podaje się ją bezpłatnie. Znaczenie tej szczepionki jest niekwestionowane i dlatego jest kluczowe w podejściu do zdrowia publicznego.

Różyczka jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus różyczki, patogen należący do rodziny Matonaviridae. Ze względu na znaczenie epidemiologiczne Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że w samych Amerykach ponad 250 milionów ludzi jest zaszczepionych przeciwko tej patologii.

Chociaż jest to infekcja, która zwykle jest łagodna u dzieci i dorosłych, w czasie ciąży stwarza znaczne ryzyko poronienia i śmierci płodu. Z tego powodu powiemy Ci, czym jest szczepionka przeciw różyczce oraz kiedy i dlaczego jest potrzebna.

Różyczka

Jak już wspomnieliśmy, różyczka jest chorobą zakaźną pochodzenia wirusowego. Kilka badań pokazuje nam dane, które podkreślają znaczenie kliniczne choroby. Oto niektóre z nich:

• Podczas epidemii w latach 1964-1965 w Stanach Zjednoczonych urodziło się ponad 20 000 dzieci z wadami wrodzonymi spowodowanymi różyczką.
• W tym samym okresie u zakażonych matek doszło do ponad 10 000 samoistnych poronień.
• Dlatego WHO uważa tę chorobę za główną przyczynę wad wrodzonych u dzieci, którym można zapobiegać poprzez szczepienia.

Według Kliniki Mayo, objawy różyczki są trudne do zdiagnozowania ze względu na ich łagodność. Pacjent może odczuwać stany podgorączkowe, wysypkę, nudności i łagodne zapalenie spojówek, chociaż u niektórych zakażonych pacjentów choroba przebiega bezobjawowo.

Przenoszenie między dorosłymi a niemowlętami odbywa się poprzez bezpośredni kontakt z błonami śluzowymi lub plwociną zakażonego osobnika. Może też być przenoszona przez łożysko z matki na dziecko, czyli przez krwioobieg.

Przeczytaj również: Szczepionka przeciw grypie – poznaj najważniejsze dane

Jakie szczepionki są dostępne na różyczkę?

Jak informuje Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC), szczepionka przeciw różyczce jest zwykle podawana jako część szczepionki skojarzonej o nazwie MMR. Ta forma MMR jest mieszanką trzech atenuowanych składników wirusowych.

Pozwala to układowi odpornościowemu przygotować się i skutecznie przeciwdziałać odrze, śwince i różyczce. Podawana jest przez połączoną aplikację, która często obejmuje wielokrotne wstrzyknięcia.

Istnieją również szczepionki monowalentne – czyli unikalne szczepionki na tę chorobę. W każdym razie jest to szczepienie bez poważnych skutków ubocznych, ze skutecznością 95% po pojedynczej dawce.

Kto powinien być zaszczepiony na różyczkę?

Organizacja HealthyChildren informuje nas, że szczepionkę przeciw różyczce należy podawać w okresie niemowlęcym. Aby uzyskać maksymalny możliwy stopień odporności, konieczne jest rozłożenie dawki na dwa etapy życia. Są to:

1. Pierwsza dawka: od 12. do 15. miesiąca życia.
2. Druga dawka: od czterech do sześciu lat.

Jest to idealny scenariusz, ale w krajach, w których struktura zdrowotna jest zła, zwykle podejmuje się główny wysiłek, aby zaszczepić wszystkich poniżej 40 roku życia. Jeśli nie jest to możliwe, pierwszeństwo powinny mieć kobiety w wieku rozrodczym.

Według danych WHO co najmniej 80% populacji powinno być odpornych na różyczkę, aby osoby, które nie mogą być zaszczepione, mogły być pośrednio chronione. Tworzy to dużą niewrażliwą grupę.

Szczepiony przeciwko różyczce – przeciwwskazania

Przede wszystkim należy podkreślić, że szczepienie jest obowiązkiem obywatelskim w imieniu każdej zdrowej osoby. To nie jest wybór, ale odpowiedzialność.

Niestety, istnieją pewne segmenty populacji, których nie można zaszczepić przeciwko różyczce. W źródłach cytowanych powyżej wymieniono następujące wyjątki:

• Należy unikać stosowania szczepionki u osób, u których w wywiadzie wystąpiły ciężkie reakcje alergiczne na MMR.
• Kobiety w ciąży nie mogą otrzymać szczepionki przeciw różyczce. Można ją podać dopiero po porodzie.
• Osoby z osłabionym układem odpornościowym z powodu infekcji, takich jak HIV lub leczenia, takiego jak chemioterapia, powinny unikać tego typu szczepień.

Istnieją inne wyjątki, ale różnią się one w zależności od przypadku i zwykle mają charakter przejściowy. O ile lekarz nie wskaże inaczej, szczepienie przeciwko jakiejkolwiek chorobie jest zawsze najlepszą opcją.

Możliwe efekty uboczne

Według Hiszpańskiego Stowarzyszenia Pediatrii (AEP), działania niepożądane są rzadkie i łagodne. Łagodna gorączka lub odra mogą pojawić się 5 do 15 dni po szczepieniu, chociaż ten obraz kliniczny ustępuje samoistnie.

Pacjent może również doświadczyć zaburzeń krzepnięcia lub epizodu obrzęku. Są to jednak bardzo rzadkie skutki uboczne.

Zobacz też: Szczepionki – czy tak naprawdę są niebezpieczne dla zdrowia?

Szczepionka przeciw różyczce chroniąca kobiety w ciąży

Jak widzieliśmy, szczepionka MMR jest niezbędna zawsze, gdy pozwala na to stan zdrowia niemowlęcia lub dorosłego. Dzięki niej zachorowalność na takie choroby jak odra spadła do 1% w społeczeństwach, w których szczepionka jest powszechnie stosowana.

Chociaż różyczka jest łagodną infekcją u dzieci i dorosłych, nienarodzone dzieci kobiet w ciąży są narażone na poważne ryzyko, jeśli zostaną wystawione na działanie patogenu. Dlatego naszym obowiązkiem obywatelskim jest zapobieganie jego rozprzestrzenianiu się.