Rodzaje poliomyelitis
Różne rodzaje poliomyelitis (w skrócie polio) to choroby zakaźne, które dotyczą głównie układu nerwowego człowieka. Jak podają międzynarodowe źródła, takie jak Światowa Organizacja Zdrowia, chorobę tę powoduje wirus polio, czynnik złożony z RNA i kapsydu białkowego.
Według różnych badań eksperci wyróżnili trzy serotypy (różne odmiany) tej choroby. Ostatni przypadek serotypu PV-2 wykryli w Indiach w 1999 roku. Dlatego uważają, że choroba została praktycznie wyeliminowana. Niemniej jednak serotypy PV-1 i PV-3 nadal krążą w dzisiejszej populacji. Oba są wysoce zakaźne i powodują porażenne zapalenie szpiku.
Występowanie polio na świecie
Światowa Organizacja Zdrowia podała dane, które pozwalają zorientować się w globalnej sytuacji wirusa polio. Niektóre z nich to:
- W 1988 roku, kiedy rozpoczęła się kampania walki z tą chorobą, na całym świecie wykryto ponad 350 000 przypadków.
- Ze względu na wysiłki związane z ograniczaniem i szczepieniami w 2018 r. na całym świecie zgłoszono tylko 18 przypadków (redukcja o 99%).
- Choroba dotyka głównie dzieci poniżej piątego roku życia.
Jak widać, polio jest w zasadzie chorobą z przeszłości. Należy jednak zachować ostrożność. Eksperci szacują, że jeśli wirus nie zostanie wyeliminowany z ostatnich miejsc, w ciągu mniej niż 10 lat może pojawić się ponad 200 000 nowych przypadków.
Ten artykuł może Cię zainteresować: Światowy Dzień Zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych: choroba, na którą trzeba się szczepić
Rodzaje poliomyelitis
Badania kliniczne podkreślają, że istnieją cztery główne rodzaje poliomyelitis. Są to:
- Bezobjawowy lub subkliniczny polio. Stanowi około 90% przypadków na świecie.
- Lekka choroba niezwiązana z Ośrodkowym Ukladem Nerwowym. Do 9% przypadków. Powoduje gorączkę, złe samopoczucie, nudności, wymioty, biegunkę i zaparcia.
- Aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych bez paraliżu. 1 do 2% przypadków.
- Porażenne poliomyelitis. Mniej niż 1% przypadków.
Ponieważ pierwsze dwa typy są łagodne w swoim rozwoju, skupimy naszą uwagę na aseptycznym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych bez porażenia i porażennym poliomyelitis. Poniżej wyjaśnimy wszystko, co musisz wiedzieć o obu chorobach.
Aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych bez paraliżu
Według badań naukowych aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest procesem zakaźnym, który wpływa na opony ośrodkowego układu nerwowego (OUN) i powoduje ich puchnięcie. Powoduje to następujące objawy:
- Gorączka
- Ból głowy i sztywność karku
- Ogólne złe samopoczucie
- Bóle mięśni
- Utrata apetytu i wymioty
Według innych źródeł bibliograficznych, wirusowe aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (takie jak to, które powoduje wirus polio) ma dobre rokowanie. Powoduje je nie tylko wirus polio. W rzeczywistości mogą je również wywołać enterowirusy, herpeswirusy lub HIV.
Pomimo tego, że stan ten jest łagodny, może wymagać hospitalizacji i antybiotyków. Dlaczego mówimy o antybiotykach, mimo, że chorobę powodują wirusy? Otóż lekarze natychmiast podają antybiotyki najbardziej dotkniętym pacjentom jako środek zapobiegawczy przeciwko znacznie bardziej niebezpiecznemu bakteryjnemu zapaleniu opon mózgowych.
Porażenne poliomyelitis
To najpoważniejsza manifestacja poliomyelitis. Cytowane przez nas powyżej źródła szacują, że jeden na 200 pacjentów dozna nieodwracalnego paraliżu, z czego do 10% umrze z powodu problemów mięśniowych układu oddechowego.
Wykrycie tej poważnej odmiany jest prostym zadaniem, ponieważ objawy są bardzo agresywne. Źródła bibliograficzne podają, że pięć dni po zakażeniu pojawiają się takie procesy, jak silne bóle mięśniowe i ograniczające skurcze mięśni, których kulminacją jest chroniczne osłabienie kończyn. Paraliż zwykle osiąga szczyt w ciągu tygodnia od zakażenia.
Śmiertelność w ostrej fazie wynosi od 5 do 20%. Co gorsza, nie ma lekarstwa, gdy choroba już się pojawi. Mimo to po tych krytycznych fazach paraliż zwykle ustępuje z biegiem lat. Wynika to z procesu reinerwacji, w którym funkcje przejmują neurony, które pozostają nieuszkodzone.
W zależności od dotkniętego obszaru istnieją trzy rodzaje porażennego poliomyelitis, które są następujące:
- postać rdzeniowa
- poliomyelitis opuszkowe
- postać opuszkowo-rdzeniowa
50% pacjentów, którzy przeżyli tę ciężką manifestację, cierpi na osłabienie przez całe życie, a od 20% do 85% pacjentów z poliomyelitis w wywiadzie w dzieciństwie może rozwinąć się zespół post-polio. Powoduje on postępujący zanik mięśni, który ogranicza wydolność funkcjonalną.
Aby dowiedzieć się więcej, przeczytaj: Neurony, jakie nawyki je niszczą
O czym należy pamiętać, jeśli chodzi o rodzaje poliomyelitis
Jak wyjaśniliśmy w tym artykule, chorobę poliomyelitis praktycznie objęto kontrolą, to znaczy opanowano ją w większości obszarów świata. Co więcej, 90% przypadków przebiega bezobjawowo, dlatego jest mało prawdopodobne, aby obecnie wirus polio spowodował poważny obraz kliniczny.
Z drugiej strony istnieją bardzo skuteczne doustne i dożylne szczepionki przeciw polio, których skuteczność po trzech dawkach wynosi 99%. Dlatego też, jeśli globalne wysiłki na rzecz wyeliminowania choroby będą kontynuowane, polio wkrótce przejdzie do przeszłości.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Poliomielitis, WHO. Recogido a 31 de julio en https://www.who.int/topics/poliomyelitis/virus-vaccines/es/
- Troy, S. B., Ferreyra-Reyes, L., Huang, C., Sarnquist, C., Canizales-Quintero, S., Nelson, C., … & Maldonado, Y. A. (2014). Community circulation patterns of oral polio vaccine serotypes 1, 2, and 3 after Mexican national immunization weeks. The Journal of infectious diseases, 209(11), 1693-1699.
- Poliomielitis (epidemiología), WHO. Recogido a 31 de julio en https://www.who.int/es/news-room/fact-sheets/detail/poliomielitis
- Razavi, S. M., Mardani, M., & Salamati, P. (2016). Eradication of Polio in the World; Iran is at Risk for Reemerging of Polio: A Review of the Literature. Archives of Clinical Infectious Diseases, 11(4), e36867.
- Oteo, J. A. (2012). Meningitis aséptica aguda muchas causas a considerar. Enfermedades Infecciosas y Microbiología Clínica, 30(7), 359-360.
- Florén-Zabala, L., Chamizo-López, F. J., Eisman-Maraver, A., Pérez-González, C., de Ory-Marchón, F., Trallero-Maso, G., … & Pena-López, M. J. (2012). Meningitis aséptica en la población adulta. Etiología y utilidad de las técnicas moleculares en el manejo clínico del paciente. Enfermedades Infecciosas y Microbiología Clínica, 30(7), 361-366.
- Esteban, J. (2013). Poliomielitis paralítica. Nuevos problemas: el síndrome postpolio. Revista Española de Salud Pública, 87, 517-522.
- Manzanares, MD García, et al. “Tratamiento rehabilitador en el adulto con secuelas de poliomielitis.” Rehabilitación 39.1 (2005): 8-12.
- Sánchez, Juan Antonio Rodríguez, and Inés Guerra Santos. “La” rara” secuela de una epidemia: el caso del síndrome Post-Polio.” Enfermedades raras: Contribuciones a la investigación social y biomédica. CEASGA, 2019.
