Operacja soczewki wewnątrzgałkowej: kiedy jest konieczna?
Ludzkie oko to skomplikowana struktura anatomii naszego ciała, która potrafi na różne sposoby załamywać światło. Natomiast najważniejszą ze wszystkich jego części jest soczewka. Wiele chorób może zakłócać funkcjonowanie elementów budowy oczu, dlatego konieczne jest podjęcie działań korygujących. Jedną z dostępnych metod leczenia jest operacja soczewki wewnątrzgałkowej.
Główną funkcją elementów załamujących światło jest doprowadzenie promieni świetlnych do określonego punktu na siatkówce w celu uzyskania maksymalnej ostrości wzroku. Gdy pojawi się problem z rogówką lub soczewką, światło trafi w niewłaściwy punkt, co spowoduje różne problemy ze wzrokiem u chorego.
Operacja soczewki wewnątrzgałkowej jest najchętniej wybieraną metodą leczenia problemów z refrakcją i zaćmą. Zabieg polega na wprowadzeniu do oka przezroczystej naturalnej soczewki w celu korekcji lub wymiany całej soczewki. Jest to dziedzina, w której nauka dokonała wielu postępów i innowacji.
Co może zakłócić funkcjonowanie soczewki?
Soczewka jest główną strukturą skupiającą się na przekierowaniu światła na siatkówkę. Kiedy jej funkcja ulega upośledzeniu, pacjent odczuwa zauważalne problemy ze wzrokiem i inne objawy ze strony oczu.
Funkcjonowanie tej struktury mogą zakłócać różnego rodzaju choroby, a do najczęstszych należy bez wątpienia zaćma. Można ją zdefiniować jako obecność zmętnienia soczewki o bardzo zmiennym zakresie.
Ta choroba oka wiąże się z wiekiem, dlatego występuje częściej u osób starszych. Inne choroby soczewki, które wpływają na jej funkcję, to:
- Dalekowzroczność starcza.
- Zmętnienie rogówki, czyli bielmo
- Zespół pseudoeksfoliacji.
Z drugiej strony istnieją zaburzenia, które mimo iż nie wpływają bezpośrednio na soczewkę, mogą zaburzyć jej funkcje. Można do nich zaliczyć krótkowzroczność, nadwzroczność i astygmatyzm. Wszystkie te schorzenia zmieniają punkt, w którym światło uderza w siatkówkę, powodując niewyraźne widzenie.
Możesz być zainteresowany również tym tematem: Zaćma – 8 faktów, które musisz poznać
Kiedy konieczna jest operacja soczewki wewnątrzgałkowej?
Chirurgia soczewki wewnątrzgałkowej to technika stosowana od wielu lat w celu korygowania problemów z refrakcją. W konsekwencji prowadzi do eliminacji uzależnienia od okularów czy soczewek kontaktowych.
Wcześniej je wykonywanie zalecano tylko przy poważnych dolegliwościach, jednak w ostatnich latach zabieg wykorzystuje się również do korygowania zaburzeń o umiarkowanym nasileniu.
Istnieją dwa charakterystyczne stany, w których stosuje się ten zabieg: choroby związane z zaburzeniem refrakcji (załamywania światła) i zaćma. W związku z tym zastosowana soczewka i ogólnie procedura zabiegu mogą się różnić w zależności od patologii.
Problemy z refrakcją
Ogólnie rzecz biorąc, zabieg ten jest polecany wszystkim, którzy mają notoryczne problemy z refrakcją. Ponadto jest również przepisywany do wykonania u pacjentów, którzy nie są kandydatami do zabiegu laserowego w powierzchownych lub głębokich warstwach rogówki.
Soczewki stosowane u pacjentów z zaburzeniami refrakcji są soczewkami wewnątrzgałkowymi. Ten specyficzny typ umieszcza się w przedniej lub tylnej komorze oka bez konieczności wyjmowania soczewki. W ten sposób sztuczna soczewka przekieruje światło i skupi je w punkcie największej ostrości wzroku na siatkówce.
Katarakta, czyli zaćma
Obecność zmętnienia soczewki zapobiega przechodzeniu przez nią światła, na skutek czego osoba z zaćmą może cierpieć na ślepotę. Według National Eye Institute, stosowanie okularów pomaga jedynie w początkowej fazie, natomiast zabiegi dostępne w zaawansowanych przypadkach mają bardziej inwazyjny charakter.
Jedną z najczęściej stosowanych metod leczenia u pacjentów z zaćmą jest operacja soczewki wewnątrzgałkowej. W takim przypadku lekarze użyją soczewek pseudofakijnych, aby skorygować problem, co wiąże się z usunięciem i wymianą soczewki. Ta operacja daje również dobre wyniki u pacjentów ze starczowzrocznością powyżej 45 roku życia.
Przeczytaj także ten ciekawy materiał: Operacja zaćmy: na czym polega?
Jak wygląda operacja soczewki wewnątrzgałkowej?
Zabieg jest bardzo szybki i trwa zwykle około 30 minut, jeśli nie ma żadnych komplikacji. Przygotowanie do zabiegu rozpoczyna się na tydzień przed operacją, kiedy to okulista wykonuje laserem małe dziurki pomiędzy przednią komorą oka a soczewką, aby uniknąć podwyższenia ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Kilka dni wcześniej można również rozpocząć kurację antybiotykami i lekami przeciwzapalnymi, aby uniknąć komplikacji. Ogólnie rzecz biorąc, operacja soczewki wewnątrzgałkowej jest wykonywana w następujący sposób:
- Pacjent leży na plecach, a specjalista chirurgii oka stosuje środek miejscowo znieczulający, aby zahamować wrażliwe unerwienie oka. Aby uspokoić osobę, można podać środki uspokajające.
- Następnie lekarz odkaża cały obszar i usuwa zarazki znajdujące się w okolicy oczu i przystępuje do otwierania powiek specjalnym narzędziem zwanym wziernikiem okulistycznym.
- Aby uniknąć obrażeń, na rogówkę należy nałożyć specjalny lubrykant. Następnie w oku wykonuje się małe nacięcie i wkłada się soczewkę wewnątrzgałkową.
- Na koniec chirurg usuwa lubrykant rogówki i zamyka nacięcie bardzo cienkimi szwami.
- Po założeniu szwu na powierzchnię oka nakłada olejki nawilżające i zamyka oko opaską opatrunkową.
Korzyści z operacji
Największą korzyścią odczuwaną przez pacjentów jest znaczna poprawa ostrości wzroku po założeniu urządzenia. Ponadto soczewka jest tak cienka, że różnica będzie niezauważalna i nie stanowi żadnego dyskomfortu dla pacjenta.
Inne korzyści, jakie przynosi operacja soczewki wewnątrzgałkowej są następujące:
- Jest w stanie wyleczyć poważne stany, których tradycyjne soczewki nie mogą poprawić.
- Znacznie poprawia widzenie w nocy.
- Eliminuje konieczność noszenia od okularów lub soczewek kontaktowych.
- W razie potrzeby soczewkę można również usunąć.
- Powrót do zdrowia jest szybki i zwykle nie ma reakcji suchego oka.
Możliwe zagrożenia i komplikacje
Podobnie jak w przypadku wszystkich zabiegów chirurgicznych, operacja soczewki wewnątrzgałkowej wiąże się z pewnym ryzykiem. Jednak jego częstość występowania jest bardzo niska.
Z drugiej strony jednym z najpoważniejszych powikłań jest obrócenie się soczewki wewnątrz oka. Na szczęście zdarza się to bardzo rzadko. Wśród innych komplikacji wyróżniają się ponadto:
- Obrzęk rogówki.
- Infekcje pooperacyjne.
- Jaskra i utrata ostrości wzroku.
- Odwarstwienie siatkówki.
Kolejnym powikłaniem zabiegu może być też powstanie zaćmy tylnej. Jednak jej częstość jest również niska i nie ma związku z wiekiem. Badania wykazały to powikłanie tylko u 46 pacjentów z łącznie 1653 przebadanych przypadków.
Operacja soczewki wewnątrzgałkowej: rozwiązanie o niskim stopniu ryzyka
Omawiany zabieg chirurgiczny to metoda leczenia z wyboru w niektórych przypadkach ciężkiej zaćmy i problemów z refrakcją. Jest to szybka, minimalnie inwazyjna technika z bardzo niewielkim ryzykiem i powikłaniami. Ograniczenia, które mają pacjenci, są również nieliczne i można ją wykonywać również u osób starszych.
Jednym z koniecznych następstw operacji soczewki wewnątrzgałkowej jest konieczność konsultacji u chirurga okulisty co 2 lata w celu sprawdzenia stanu soczewki i podstawowej patologii. Jednak nie wydaje się to stanowić problemu w porównaniu z uzyskanymi korzyściami.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Martínez-Plaza E, López-Miguel A, Holgueras A, Barraquer R, Alió J, Maldonado M. Lentes intraoculares fáquicas: recientes avances e innovaciones. Archivos de la Sociedad Española de Oftalmología. 2020;95(4):178-187.
- Packer M. The Implantable Collamer Lens with a central port: review of the literature. Clin Ophthalmol. 2018;12:2427-2438.
- Gimbel HV, LeClair BM, Jabo B, Marzouk H. Incidence of implantable Collamer lens-induced cataract. Can J Ophthalmol. 2018;53(5):518-522.
- Zhang J, He F, Liu Y, Fan X. Implantable collamer lens with a central hole for residual refractive error correction after corneal refractive surgery. Exp Ther Med. 2020;20(6):160.
- Li Z, Xu Z, Wang Y, Liu Q, Chen B. Implantable collamer lens surgery in patients with primary iris and/or ciliary body cysts. BMC Ophthalmol. 2018;18(1):287.
- Chen H, Feng X, Niu G, Fan Y. Evaluation of dry eye after Implantable Collamer Lens surgery. Ophthalmic Res. 2020 Sep 22.
