Diagnostyka POChP - dowiedz się więcej!
Diagnostyka POChP, czyli przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, to zadanie personelu medycznego. Pacjenci powinni jednak wiedzieć jak wygląda ten proces, gdyż im szybciej postawi się diagnozę, tym lepsze rokowania na przyszłość.
Jakie kryteria bierze się pod uwagę? Jakie badania wykonuje się w celu potwierdzenia obecności choroby? Dowiedz się więcej na temat diagnostyki oraz leczenia tego schorzenia.
Na czym polega POChP?
Przewlekła obturacyjna choroba płuc polega na postępującym i chronicznym blokowaniu dróg oddechowych w fazie, gdy powietrze opuszcza organizm. Skutkiem tego stanu może być pięć przypadłości:
- Astma: zapalenie błony śluzowej płuc o podłożu alergicznym lub autoimmunologicznym.
- Przewlekłe zapalenie oskrzeli: pogrubienie ścianek oskrzeli przez czas dłuższy niż 3 miesiące.
- Rozedma: powstawanie pęcherzyków powietrza w płucach.
- Niedodma: znana także jako zapadnięcie płuca.
- Mukowiscydoza: choroba genetyczna powodująca powstawanie gęstej wydzieliny blokującej drogi oddechowe.
Metody diagnozowania POChP
Diagnostyka POChP Wymaga zastosowania kilku metod. Zwykle konieczna jest radiografia, spirometria i badania laboratoryjne.
Pierwszym krokiem jest podejrzenie. Pacjent zgłasza się do lekarza z ciągłym kaszlem i szmerami w płucach. Wykonywane są więc odpowiednie badania.
Spirometria
Spirometria to badanie diagnostyczne, które skutecznie określa obecność choroby. Co więcej, daje konkretne dane na temat złożoności schorzenia i pozwala na zaplanowanie odpowiedniego leczenia. By ją przeprowadzić, pacjent musi dmuchać przez ustnik zgodnie z poleceniami osoby wykonującej badanie – z większą lub mniejszą siłą.
W ten sposób dokonuje się pomiaru objętości powietrza, co pozwala na opracowanie krzywej spirometrycznej. Lekarze interpretują te dane, by ustalić czy dana osoba ma problem z wydychaniem powietrza.
Istnieją wytyczne klasyfikacji wyników na podstawie ustaleń międzynarodowych, co pozwala na określenie stopnia zaawansowania POChP.
Radiografia
Radiografia klatki piersiowej to pierwsza z metod uzupełniających w diagnostyce POChP. Zastąpiono ją z czasem spirometrią i innymi badaniami obrazowymi, które pojawiły się dzięki postępowi technologii. Mowa o tomografii komputerowej i rezonansie magnetycznym.
Obecnie radiografia klatki piersiowej pozwala na ustalenie stopnia zaawansowania choroby, ale nie sama w sobie nie stanowi wystarczającego obrazu stanu zdrowia pacjenta. Można dzięki niej obserwować zatrzymywanie powietrza oraz zgrubienia w oskrzelach.
W przypadku rozedmy i niedodmy zmiany są bardziej ewidentne niż przy przewlekłym zapaleniu oskrzeli. Nie ma sensu korzystać jedynie z radiografii, gdy dostępna jest spirometria.
Czytaj dalej: Zapalenie opłucnej: objawy, przyczyny, leczenie
Tomografia komputerowa
Tomografia komputerowa opiera się na tych samych zasadach co radiografia klatki piersiowej, ale daje globalny obraz strefy obejmującej płuca. Ze względu na jej większą precyzję, stosowana jest przy diagnostyce POChP w celu wykrywania zmian.
Nie należy lekceważyć roli tomografii komputerowej. Czasami przy podejrzeniu raka płuc jest to pierwszy sposób na rozwianie wątpliwości. Jeśli objawy wpisują się w obraz kliniczny niewydolności serca, można tą metodą zyskać jasny obraz sytuacji.
Gazometria
Pomiar gazu we krwi nie jest stosowany jest jako metoda diagnostyki POChP, ale stanowi narzędzie do określania stopnia zaawansowania choroby, gdyż daje obraz komplikacji.
Jeśli pacjent z rozedmą leczony jest także na zapalenie płuc, gazometria pozwala określić czy konieczne jest przyjęcie na oddział intensywnej terapii, czy też wystarczy regularny oddział szpitalny.
W celu jej przeprowadzenia, technik laboratoryjny lub lekarz pobiera próbkę krwi tętniczej i wykonuje odpowiednie badanie. Wyniki wykazują stężenie tlenu i dwutlenku węgla we krwi.
Czytaj teraz: Nietypowe zapalenie płuc – co to za choroba?
Inne badania diagnostyczne
Do innych badań diagnostycznych wykonywanych przy podejrzeniu POChP należą badania laboratoryjne. Ich dobór zależy od decyzji lekarza. Podejrzewanie zapalenia oskrzeli to nie to samo, co podejrzewanie mukowiscydozy.
Wytyczne zalecają badanie ewentualnego niedoboru alfa-1-antytrypsyny. Ma to związek z mukowiscydozą. Badania wykazały także, że wielu pacjentów z POChP doświadcza zmian w obrębie tego wskaźnika, co wymaga interwencji.
Diagnoza: POChP
Jeśli lekarz pierwszego kontaktu zdiagnozował POChP zostały zapewne wykonane odpowiednie badania. Wówczas należy przejść do działania.
- Leczenie obejmuje zastosowanie leków wziewnych i doustnych oraz zmianę stylu życia i fizjoterapię oddechową.
- Konieczne jest rzucenie palenia oraz unikanie chorób wirusowych i bakteryjnych w okresie zimowym.
Obecnie POChP jest możliwa do opanowania, a jakość życia pacjentów można poprawić. Oczywiście należy ściśle przestrzegać zaleceń, ale ryzyko wystąpienia komplikacji jest mniejsze niż kiedyś.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Arenas, María de los Ángeles Rosero, et al. “Utilidad del miniespirómetro COPD-6 en el diagnóstico precoz de EPOC.” Open Respiratory Archives (2020).
- Naveiro-Rilo, J. C., et al. “Utilidad del límite inferior de normalidad de la espirometría en pacientes diagnosticados de EPOC.” Revista de Calidad Asistencial 32.5 (2017): 262-268.
- Rivera, C. Gotera, B. Simón Rodríguez, and S. Salgado Aranda. “Actualización de las guías clínicas en la EPOC.” REVISTA DE PATOLOGÍA RESPIRATORIA 22.SUPL 2 (2019): S179.
- Mouronte-Roibas, Cecilia, et al. “COPD, emphysema and the onset of lung cancer. A systematic review.” Cancer Letters 382.2 (2016): 240-244.
- Lange, Peter, et al. “Diagnosis, assessment, and phenotyping of COPD: beyond FEV1.” International journal of chronic obstructive pulmonary disease 11.Spec Iss (2016): 3.
- Linden, Dermot, et al. “Respiratory viral infection: a potential “missing link” in the pathogenesis of COPD.” European Respiratory Review 28.151 (2019).
- Casey, Georgina. “COPD: Obstructed lungs.” Kai Tiaki: Nursing New Zealand 22.5 (2016): 20.
- Janciauskiene, Sabina, et al. “Serum levels of Alpha1-antitrypsin and their relationship with COPD in the General Spanish Population.” Archivos de Bronconeumologia 56.2 (2020): 76-83.
- Sáenz, César Benito. “Enfermedad Pulmonar Obstructiva Crónica (EPOC) y tabaquismo.” Revista de la Asociación Médica Argentina 36 (2017).
