Rodzaje stwardnienia rozsianego

Rodzaje stwardnienia rozsianego
Leonardo Biolatto

Napisane i zweryfikowane przez lekarz Leonardo Biolatto.

Ostatnia aktualizacja: 04 kwietnia, 2023

Istnieją różne typy, rodzaje stwardnienia rozsianego – wszystkie są jednak poważne. Jego diagnostyka i leczenie to złożone procesy, ponieważ każdy specjalista musi indywidualnie dostosować plan terapeutyczny.

Kobiety badają mózg
Rodzaje stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane to poważna choroba. Niestety, istnieją różne typy stwardnienia rozsianego i nie zawsze jest łatwo je zidentyfikować, aby odróżnić od siebie i dopasować odpowiedni sposób leczenia.

Oczywiście to przewlekła patologia, której nie można wyleczyć. Otrzymanie diagnozy stanowi niepokojącą wiadomość, która rozbraja wszelkie oczekiwania pacjentów i ich rodzin.

Do złożoności problemu należy dodać, że medycyna skatalogowała różne formy tego schorzenia i wszystkie są równie poważne. Jeśli profesjonalny zespół terapeutyczny nie jest w stanie określić danego rodzaju dla pacjenta, rozpoczęcie odpowiedniego leczenia jest opóźnione.

Jako patologia neurologiczna stwardnienie okazuje się być bardzo częstą przyczyną niepełnosprawności, ponieważ zwykle pojawia się u młodych dorosłych, na ogół w wieku poniżej 40 lat. Pacjenci na większość czasu muszą porzucić wykonywane dotychczas zajęcia, naukę czy pracę.

Wszystkie typy stwardnienia rozsianego są autoimmunologiczne, to znaczy, że organizm sam atakuje swoje własne komponenty. W tym przypadku powstają przeciwciała, które niszczą mielinę, która jest substancją pokrywającą nerwy. Dzięki mielinie następuje przekazywanie impulsów nerwowych. Jego zniszczenie uszkadza zatem łączność neuronową.

Być może uznasz także ten artykuł za interesujący: Naturalna profilaktyka chorób autoimmunologicznych

Objawy stwardnienia rozsianego

Prawie wszystkie typy stwardnienia rozsianego mają podobne objawy. To, co zwykle się zmienia, to forma ich prezentacji i rodzaj ewolucji w czasie.

W rzeczywistości główne objawy choroby przejawiają się w układzie ruchu. Pacjenci czują słabość w kończynach, chodzenie staje się trudne, często tracą równowagę. Ramiona również osłabiają się i pojawiają się spontaniczne upuszczenia przedmiotów typu kubki.

Skurcze są częstymi objawami. Towarzyszy im ból mięśnia, który się kurczy mimo woli. W rezultacie, chociaż osoba chce rozluźnić ten skurczony obszar, na ogół nie może tego zrobić.

Wraz ze skurczami występują drżenie dotkniętych mięśni. Nie trzeba dodawać, że bardzo utrudnia to wykonywanie codziennych czynności, to znaczy pogarsza jakość życia.

Kolejnym układem dotkniętym problemem jest układ pokarmowy. Niektóre typy stwardnienia rozsianego powodują zaparcia i zatrzymanie moczu. Dlaczego? Dzieje się tak, ponieważ nerwy, które muszą przenosić informacje o ruchu perystaltycznym, są pozbawione mieliny.

Ponadto częstymi narządami o wielkiej afektacji są oczy. U niektórych pacjentów jako pierwszy objaw pojawia się podwójne widzenie, jeszcze zanim wystąpią skurcze lub osłabienie kończyn. Wraz z podwójnym widzeniem mogą pojawić się szybkie ruchy gałek ocznych, niekontrolowane.

Neurony - demencja i różne rodzaje stwardnienia rozsianego
Stwardnienie rozsiane niszczy mielinę w nerwach i zmniejsza przekazywanie informacji między neuronami.

 

Rodzaje stwardnienia rozsianego

Warto wiedzieć, że zebrane protokoły diagnostyczne choroby pozwoliły na zidentyfikowały czterech typów stwardnienia rozsianego:

  1. RRMS: jest to nawracająco-ustępujące stwardnienie rozsiane. Zostało tak nazywane, ponieważ występuje naprzemiennie między okresami ostrych wybuchów z wieloma objawami a innymi, trwającymi nawet miesiące, bez oznak patologii. Pojawienie się ognisk jest zwykle związane z nowym sektorem neurologicznym dotkniętym brakiem mieliny. Jest to najczęstsza odmiana z czterech istniejących.
  2. SPMS: wtórnie postępujące stwardnienie rozsiane zaczyna się jako RRMS, ale ewoluuje w formę stałych objawów, bez okresów odpoczynku. Jego oznaczenie wtórne odnosi się do zmiany fazy, której się doświadcza, z RRMS do PSMS.
  3. PPMS: to pierwotnie postępujące stwardnienie rozsiane. Nie ma prawie żadnych okresów bez objawów. Zaczyna się stopniowo, od zera, bez ewolucji z formy RRMS, czym różni się od poprzedniego typu.
  4. EMPR: to najmniej powszechny typ stwardnienia rozsianego. Jest nazywany nawracającym postępującym stwardnieniem rozsianym.
Mężczyzna na wózku inwalidzkim chory na stwardnienie rozsiane
W większości przypadków wszystkie rodzaje stwardnienia rozsianego powodują niepełnosprawność pacjentów. Wielu z nich nie będzie mogło wrócić do nauki lub pracy.

Diagnoza i leczenie

Międzynarodowa społeczność naukowa zgodziła się, że kryteria McDonalda są standardem w diagnozowaniu wszystkich typów stwardnienia rozsianego. W rzeczywistości jednakże aby wiedzieć, na jaki typ stwardnienia rozsianego cierpi pacjent, trzeba poczekać na ewolucję choroby.

Leczenie jest podobne we wszystkich odmianach. Kortykosteroidy są stosowane w ostrych ogniskach z objawami ewolucji utraty mieliny. Ponadto w okresach interwałowych przepisuje się leki modyfikujące ewolucję schorzenia.

Oprócz leków kluczowe znaczenie ma rehabilitacja poprzez różne terapie, które koncentrują się na przywróceniu utraconych umiejętności. W tym celu interweniują kinezjolodzy, logopedzi i terapeuci zajęciowi.

Zapewne zaciekawi Cię także nasz inny artykuł: Choroba Kawasaki: objawy, przyczyny i leczenie

Różne rodzaje stwardnienia rozsianego mają takie same nasilenie

Zawsze, pomimo istnienia różnych typów stwardnienia rozsianego, choroba jest poważna. Jej ewolucja jest chroniczna i postępująca, z upływem czasu chory traci funkcjonalność. Nie wynaleziono jeszcze sposobu, aby wyleczyć stwardnienie, chociaż poczyniono znaczne postępy w kontroli farmakologicznej.

Artykuł napisał i zweryfikował lekarz Leonardo Biolatto.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Thompson, Alan J., et al. “Diagnosis of multiple sclerosis: 2017 revisions of the McDonald criteria.” The Lancet Neurology 17.2 (2018): 162-173.
  • Bermejo, Pedro E., Celia Oreja-Guevara, and Exuperio Díez-Tejedor. “El dolor en la esclerosis múltiple: prevalencia, mecanismos, tipos y tratamiento.” Rev Neurol 50.2 (2010): 101-8.
  • Olascoaga, Javier. “Calidad de vida y esclerosis múltiple.” Rev Neurol 51.5 (2010): 279-88.
  • Paes, Renata Alves, et al. “Neuropsicología de la esclerosis múltiple primaria progresiva.” Rev Neurol 49.7 (2009): 343-8.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.