Anoskopia: na czym polega ta procedura?
Anoskopia to technika wykorzystywana w celu wizualizacji struktur tworzących odbyt. Przydaje się zwłaszcza, gdy trzeba dowiedzieć się, czy u pacjenta nie występują pęknięcia, hemoroidy, itp.
Anoskopia to technika wykorzystywana w celu przyjrzenia się ludzkiemu odbytowi. Lekarz może również zbadać dzięki niej kanał odbytu, a nawet najbardziej zewnętrzną część odbytnicy (końcowej części jelita grubego). Tym samym technika ta umożliwia ekspertom badania tej części układu pokarmowego.
Aby wykonać tą procedurę należy wykorzystać anoskop. Polega ona na wprowadzeniu giętkiej i cienkiej rurki przez zwieracz pacjenta. W przyrządzie znajduje się halogenowa lampa, która oświetla badany obszar, zwiększając jednocześnie widoczność.
Można również podłączyć do niego kabel światłowodowy, który pozwala przyjrzeć się dokładniej ściankom odbytu.
W niektórych przypadkach klinicznych lekarz może również nałożyć na ścianki specjalny związek chemiczny. Następnie podświetli obszar za pomocą lampy fluorescencyjnej, aby zidentyfikować obszary dotknięte chorobą. Takie badanie jest znane pod nazwą “anoskopii o wysokiej rozdzielczości”.
Lekarze wykorzystują tą procedurę również w innych celach, jak choćby aby pobrać biopsję i założyć elastyczny opatrunek. Jednak stosuje się ją głównie, aby diagnozować guzy odbytu i inne podobne patologie.
Anoskopia – procedura
Na samym początku grupa ekspertów poinformuje pacjenta, że musi poddać się tej procedurze. Jednak zanim do tego dojdzie, pacjent musi udzielić stosownych informacji, między innymi odnośnie wszelkich alergii, jakie posiada, oraz leków, które przyjmuje.
Lekarz może również zalecić wykonanie enemy lub przyjęcie środka przeczyszczającego, aby wyczyścić obszar odbytniczy i ułatwić jego badanie.
Gdy tylko pacjent znajdzie się we właściwej pozycji, lekarz sprawdzi stan jego odbytu. Zazwyczaj dokonuje się oceny zewnętrznego obszaru, aby upewnić się, że nie występują w nim żadne zmiany chorobowe.
Następnie wyczyści obszar i delikatnie wprowadzi anoskop. Zazwyczaj nie stosuje się znieczulenia, ponieważ cały proces nie jest zbyt bolesny.
Biopsja może wywołać u niektórych pacjentów niewielki dyskomfort i krwawienie. Jednak są one jedynie chwilowe. Krwawienie zazwyczaj zanika w ciągu kilku dni. Dzięki temu pacjent może bez większego problemu wrócić do domu.
Lekarz może oznajmić wyniki badania od razu po przeprowadzeniu wizualizacji. Nic dziwnego, że to dobra metoda, która umożliwia lekarzowi zidentyfikowanie źródła różnych problemów, które mogą dotykać obszar odbytu.
Następnie lekarz wyznaczy wizytę kontrolną, jeżeli trzeba poczekać na wyniki biopsji. Dzięki temu może otrzymać rozstrzygające wyniki w ciągu kilku tygodni od przeprowadzenia procedury.
Przeczytaj również: Rak jelita – nie ignoruj wczesnych objawów
Kto powinien wykonać anoskopię?
Jak już wspomnieliśmy wcześniej, anoskopia pozwala lekarzowi uzyskać obraz wnętrza odbytu pacjenta. Tym samym przeprowadza się ją, jeśli pacjent skarży się na dyskomfort w tym obszarze.
Technika ta sprawdza się zwłaszcza w diagnozowaniu następujących zaburzeń:
- Polipów,
- Wrzodów,
- Nowotworów,
- Wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV)
- Różnych ran,
- Pęknięć, które wywołują dyskomfort i krwawienie,
- Hemoroidów (mogą wywoływać dyskomfort i krwawienie; ta metoda jest stosowana jedynie jeśli nie są widoczne z zewnątrz).
Lekarz może przeprowadzić anoskopię, gdy musi pobrać z tego regionu próbkę niezbędną do wykonania biopsji. Może również wykorzystać tą metodę do założenia opatrunków uciskowych w celu leczenia hemoroidów.
Jednak istnieje wiele schorzeń, przy których nie należy stosować anoskopii, jak choćby kryzys hemoroidowy lub w trakcie rozwoju infekcji.
Przeczytaj również: Polipy jelita grubego – charakterystyka i objawy
Warto również rozważyć
Na sam koniec należy wspomnieć, że jeśli lekarz popełni błąd podczas wykonywania tego badania, u pacjenta może wystąpić ból o dużym natężeniu i krwawienie. Może pojawić się również gorączka, dreszcze, a nawet infekcja.
Dlatego też gdy pacjent zacznie odczuwać którekolwiek z wyżej wspomnianych objawów, powinien jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Nie lecz się na własną rękę ani nie podejmuj żadnych innych działań, które nie zostały wcześniej zatwierdzone przez Twojego lekarza.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Ponka, D., & Baddar, F. (2013). Anoscopy. Canadian Family Physician Médecin de Famille Canadien. https://doi.org/10.1007/BF03325342
- Rajab, T. K., Bordeianou, L. G., von Keudell, A., Rajab, H., & Zhou, H. (2018). Digital Rectal Examination and Anoscopy. New England Journal of Medicine. https://doi.org/10.1016/S0378-7206(01)00083-0
- Palefsky, J. M. (2012). Practising high-resolution anoscopy. Sexual Health. https://doi.org/10.1071/SH12045