Cierpienie w samotności - Ból emocjonalny

Rany emocjonalne z przeszłości potrafią skutecznie uniemożliwić nam dalsze życie. Nie pozwól, by to, co było i minęło, zniszczyło Twoją nadzieję na lepsze życie.

Cierpienie emocjonalne może przybierać nawet formę fizycznych objawów bólu, który czujesz w środku. Wpływa ono nie tylko na Ciebie, ale też na całe Twoje otoczenie. Im większy ból emocjonalny, tym bardziej zamykamy się na świat i cierpimy w samotności.

Długotrwałe cierpienie i nieumiejętność powrotu do normalnego życia może wywoływać traumę, z którą borykamy się później przez całe lata. Trauma wpływa na nasze postępowanie i podejmowane decyzje, często powstrzymując nas przed działaniem czy nawiązywaniem relacji z innymi ludźmi. Przyjrzyjmy się dzisiaj bliżej tym zagadnieniom.

Rany emocjonalne, tak jak i te widoczne gołym okiem, zostawiają głębokie blizny. Stałe napięcie i cierpienie uniemożliwiają normalne funkcjonowanie i przyczyniają się do rozwoju traumy. Warunkuje ona Twoje działanie i postrzeganie rzeczywistości przez kolejne lata.

Traumy i ból nie objawiają się tak samo u dorosłych i u dzieci. W przypadku najmłodszych, potrzebują oni większego wsparcia w radzeniu sobie z cierpieniem. Nie posiadają bowiem własnych ,,zasobów” i doświadczeń emocjonalnych, które pomogłyby im uporać się z bólem, rozczarowaniem czy strachem.

Jedna cecha jest jednak taka sama, jeśli chodzi o cierpienie u dzieci czy u dorosłych. Jest to fakt, iż im głębsza rana emocjonalna tym ból jest skryty, przeżywany w samotności.

Głębokie rany emocjonalne

Rozczarowanie, zdrada czy ból wywoływany w inny sposób przez bliskie nam osoby, zaburzają nasz wewnętrzny spokój i odbierają nam poczucie bezpieczeństwa i szczęścia.

Każda rana emocjonalna ma inne źródło, niezależnie jednak od tego, co sprawiło, że cierpimy, bardzo często ból ten chowamy w środku i nie pokazujemy go na zewnątrz.

Może być to błąd, który będzie kosztował nas zdrowie czy nawet życie, ponieważ cierpienie skrywane przez dłuższy czas i przeżywane w samotności może wywoływać traumę, której niełatwo będzie się pozbyć.

Różne oblicza traumy

• Trauma związana z utratą poczucia bezpieczeństwa: Jest to rodzaj traumy, która może wystąpić zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Ma ona najczęściej związek z utratą zaufania do najbliższych ludzi, którzy wcześniej byli filarem wszystkiego, w co wierzysz i którzy w jakiś sposób Cię ukształtowali.
• Tracąc osoby, które były gwarantem bezpieczeństwa, tracisz też całą pewność.
• Trauma wywołana deficytem bliskości: Może przydarzyć się dziecku, które nie otrzymywało od bliskich wystarczającego emocjonalnego wsparcia i potrzebnej mu do prawidłowego rozwoju emocjonalnego bliskości.
• Czasami dotyka także osób w związkach, których partner nie chce lub nie potrafi okazywać im swoich uczuć i wsparcia. Pustka i samotność pozostawiają po sobie głębokie rany emocjonalne.
• Trauma u ofiary: Zarówno atak fizyczny jak i znęcanie psychiczne może mieć bardzo poważne konsekwencje dla stanu emocjonalnego ofiary. Obniża to jej poczucie własnej wartości, wywołuje poczucie winy i sprawia, że osoba taka zamyka się w sobie.

Jak cierpienie wpływa na człowieka?

• Wpływ traumatycznego przeżycia albo braku wsparcia ze strony otoczenia, rujnuje nasze poczucie własnej wartości oraz bezpieczeństwa. Wpływa to bezpośrednio na zaburzenie poziomu substancji chemicznych w mózgu.
• Trauma wywołuje stan mózgu zwany stresem pourazowym. Mózg pozostaje wówczas w stanie czuwania i ciągłego napięcia. Objawami są stałe uczucie strachu, brak zaufania do otoczenia i stany lękowe. Przewlekłe zaburzenie równowagi chemicznej mózgu może prowadzić nawet do depresji.
• Substancje takie jak norepinefryna, epinefryna czy dopamina mogą wywoływać bezsenność, przez co będziesz wiecznie zmęczona i bardziej narażona na wahania nastrojów i inne zaburzenia emocjonalne.

Warto podkreślić, że każdy przypadek jest inny i trauma czy też cierpienie objawiają się u każdej osoby nieco inaczej. Istnieje jednak pewna lista objawów świadczących o tym, że na poziomie neuroprzekaźników mózgu dzieje się coś niepokojącego.

Cierpienie a samotność

Im rana emocjonalna głębsza, tym bardziej dana osoba sparaliżowana przez strach i dojmujące uczucie samotności.

• Bardzo często dogłębnie zraniona osoba czuje, że nikt nie zrozumie jej sytuacji i powodów jej cierpienia. Właśnie dlatego zamyka się na otoczenie i cierpi w samotności.
• Poczucie odosobnienia i izolacji także ma związek z zaburzeniami neuroprzekaźników, które tylko wzmacniają negatywny odbiór rzeczywistości i otoczenia.
• Bezradność emocjonalna pociąga za sobą także niemoc fizyczną. Zmęczenie, apatia, bóle mięśni czy głowy to tylko niektóre z objawów, które skutecznie mogą ograniczyć Twój kontakt z otoczeniem.

Pamiętaj, że cierpiącej osobie nieraz ciężko jest dzielić się ze światem swoimi emocjami i problemami. Pomyśl, że sama czasami nie masz ochoty rozmawiać o swoich kłopotach w pracy czy drobnej sprzeczce z partnerem, a im poważniejszy problem, tym trudniej otworzyć się przed drugą osobą.

Potrzeba dużej odwagi, by opowiedzieć o traumie z dzieciństwa czy innym przeżyciu, które zmieniło nas na zawsze.

Jak stawić czoła cierpieniu?

Ludzkie emocje to temat, który nigdy się nie kończy i który pozwala na tysiące różnych interpretacji. Mają one magiczną moc, która wskazuje nam drogę w trudnych sytuacjach i są sygnałem ostrzegawczym, gdy coś jest nie tak.

Emocje pomagają zrozumieć błąd i powinny być konstruktywne, a nie niszczyć czy paraliżować.

Pamiętaj jednak o o kilku rzeczach, które sprawią, że cierpienie będzie łatwiej pokonać:

• Masz prawo do smutku i złości. W życiu jest czas na każdą z emocji, te negatywne nie powinny jednak trwać zbyt długo. Są one jednak potrzebne, by móc odpowiednio zareagować na całe otaczające nas zło i zmusić nas do działania i walki.
• Nie bój się prosić o pomoc. Jeśli czujesz, że sobie nie radzisz, nie wahaj się porozmawiać z kimś, kto wysłucha Cię i pomoże Ci znaleźć wyjście z sytuacji.

Musisz zrozumieć, że przeszłość jest już zamknięta i nie ma prawa niszczyć Twojej przyszłości. Dawne wydarzenia mogły zostawić na Twojej psychice głębokie rany, jednak nie będą one mogły się zagoić tak długo, aż nie pozwolisz bolesnym wspomnieniom odejść w zapomnienie.

• Pamięć nie zawsze pozwala nam wybaczyć, ale pozwala żyć dalej.
• Rany emocjonalne najlepiej leczą się, gdy mamy przed sobą nowe plany i nadzieje na przyszłość. Wtedy najłatwiej jest uwolnić się od jarzma przeszłości.
• Otaczaj się ludźmi, którzy oferują Ci szczere wsparcie i miłość. Pamiętaj jednak, by zawsze w pierwszej kolejności dbać o siebie i walczyć o to, by inni także traktowali Cię z szacunkiem.

Pamiętaj!

Każdy zasługuje na szczęście, a cierpienie nie może trwać wiecznie. Nie pozwól, by bolesna przeszłość niszczyła to, kim jesteś teraz i to, kim możesz stać się w przyszłości.