Prostota - zwykłych ludzi czyni niezwykłych
Prostota rodzi się na dnie naszego serca. Nie rozumie zawiłego języka sztuczności i konwenansów. Prostota wiąże się z wolą szanowania innych tak, jak szanujemy samych siebie, żyjąc przy tym szczęśliwie i godząc się z tym, co się nam przydarza. Ciesząc się szczerze z tego, co mamy. Nieważne, jak niewiele by to było.
Trzeba otwarcie przyznać, że w naszym codziennym, pełnym pośpiechu życiu, nie jesteśmy przyzwyczajeni do nieskomplikowanych i pokornych gestów, jakie niesie ze sobą prostota.
Bardzo często właściwe nam, ludziom, jest snucie wielkich planów, ambitnych marzeń, wykonywanie odważnych gestów i podejmowanie “zamaszystych” decyzji. Wszystko to jest bardzo dalekie od idei skromności i prostoty w sposobie myślenia.
Bywa jednak w życiu większości osób, że przychodzi moment, w którym stajemy na rozdrożu. Przychodzi nam podejmować decyzje i – krok po kroku – zmienia się nasz pogląd na życie.
W takim właśnie momencie zaczynamy obierać się z wielu “warstw”, jakie nałożyliśmy na siebie w ciągu życia. Wracamy do “esencji” samych siebie, do naszej rodziny, przyjaciół, poszukiwania korzeni i naszego pochodzenia. Prostota zaczyna gościć w naszym sercu i jest nam z tym bardzo dobrze.
Zatrzymaj się na chwilę. Przeczytaj ten artykuł.
Prostota – wymiar tak trudny do osiągnięcia
Prostota nie ma nic wspólnego z byciem dobrym lub złym człowiekiem. Wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawę z wagi szlachetności, okazywania szacunku, godności i wzajemnego dobrego traktowania się.
Okazuje się jednak, że prostota jest nieco bardziej złożonym i trudnym do osiągnięcia stanem. Dotyka ona bowiem wielu dziedzin naszego życia i bardzo na nie wpływa. Dlatego też zasługuje na naszą uwagę.
Prostota w sposobie myślenia
- Prostota myślenia wcale nie oznacza prostactwa w rozumowaniu. Wręcz przeciwnie, jest to wspaniała umiejętność postrzegania rzeczy dokładnie takimi, jakimi są, z pełną obiektywnością.
- Wiele osób ocenia postępowanie drugich oraz otaczającą ich rzeczywistość przez pryzmat swoich własnych wierzeń i poglądów. Śmiało osądzają, oceniają i przypinają innym łatki, szufladkując ich. Z kolei osoby o prostym sposobie myślenia widzą wszystko dokładnie takim, jakim jest, akceptując rzeczywistość, nawet jeśli im ona nie odpowiada.
- Coś tak prostego, jak postrzeganie rzeczywistości obiektywnie i uczciwie pozwala nam wykazywać w życiu takt i rozwagę. Są to bardzo zdrowe i pożądane cechy charakteru, które powinniśmy się starać pielęgnować w naszych codziennych relacjach z drugimi.
Polecamy też przeczytanie artykułu: Zagubienie się – drogą do odnalezienia siebie
Dar nieprzywiązywania się w toksyczny sposób
Najpierw ustalmy, co rozumiemy tu przez “przywiązywanie się”. Dzieci, na przykład, w naturalny sposób potrzebują czuć przywiązanie do swoich rodziców (i to z wzajemnością). W ten sposób wiedzą, że są kochane i mogą cieszyć się w życiu poczuciem bezpieczeństwa.
- Przywiązanie jest też potrzebne w związku dwojga ludzi. Mówimy jednak o przywiązaniu zdrowym, a nie toksycznym lub opierającym się na nieustannej kontroli.
- Osoby, które cechuje omawiana przez nas prostota, posiadły niezwykłą umiejętność do nieprzywiązywania się do tego, co materialne. Nie czują one potrzeby pomnażania rzeczy materialnych, jakie posiadają. Nie są też zaborcze w związkach, unikają przywiązania, które odbierałoby drugiemu człowiekowi wolność i indywidualną tożsamość.
- Osoby proste nie chcą na siłę wmuszać nikomu swoich poglądów, nie osądzają, nie dyskryminują ani nie odczuwają potrzeby kontrolowania nikogo ani niczego.
Wewnętrzna spójność umożliwiająca cieszenie się światem i drugimi
Dobre poznanie samego siebie, zrozumienie swoich lęków, obaw i wewnętrznych zawiłości, jak również poznanie swoich zalet i ograniczeń, to pierwszy krok na drodze do samoakceptacji.
- Możesz w to wierzyć lub nie, ale naprawdę niewielu ludziom dane jest to zrozumieć. Samoakceptacja jest pierwszym krokiem do nawiązywania wartościowych i satysfakcjonujących więzi.
- Kto akceptuje siebie samego, jest zdolny zaakceptować też drugich takimi, jakimi są. To z kolei sprawia, że nie oczekuje od innych, iż wypełnią sobą jego pustkę, że podniosą jego poczucie własnej wartości i że rozpędzą ciemne chmury strachu, gdy zniknie radość. Źródło akceptacji bowiem będzie w nim samym.
- Osoby proste i pokorne niczego od nikogo nie oczekują. Oczekują natomiast sporo od samych siebie. W ten sposób mają też wiele do zaoferowania innym. Oszczędzają sobie też klasycznych zawodów i rozczarowań wynikających z niespełnionych nadziei.
Prostota – Znajdź do niej własną drogę!
Jak już wspomnieliśmy na początku tego artykułu, bardzo często zdarza się, że na jakimś etapie naszego życia, zaczynamy doceniać wagę prostoty i skromności.
- Dzieje się tak często dlatego, że czujemy się przeciążeni naszym stylem życia w tym świecie naznaczonym rywalizacją oraz szybkim trybem pracy, który sprawia, że oddalamy się od tego, co najważniejsze – poczucia spełnienia, spokoju wewnętrznego, przyjaciół, rodziny i oczywiście nas samych.
- Rzecz tak prosta jak uświadomienie sobie, że im mniej tym lepiej, może stanowić ogromny krok ku ustaleniu priorytetów i uświadomieniu sobie, co tak naprawdę sprawia, że jesteśmy szczęśliwi.
- To właśnie w prostych gestach tkwi sekret autentyczności uczuć i czystości serca: czuła pieszczota, uśmiech dziecka, głęboka rozmowa z przyjacielem, spacer po plaży, szczodra przysługa bez oczekiwania rewanżu – to właśnie liczy się w życiu.
Koniecznie przeczytaj też: Życie to nie tylko praca, nie marnuj go!
Z całą pewnością w Twoim otoczeniu jest co najmniej jedna osoba, która cechuje się prostotą duszy. Jest wyjątkowa i wnosi coś szczególnego do Twojego życia. Nie zaniedbuj więzi z tą osobą. To właśnie tacy ludzie stanowią światełko w tunelu w tym szalonym i zbyt skomplikowanym świecie. Są dla nas przykładem i inspiracją.
Bogactwo wewnętrzne i pokora nacechowana prostotą są jak jasne światło, które rozświetla nam ścieżkę w tym ciemnym świecie. Warto nie dbać.