Autyzm - 5 najczęstszych oznak u dziecka

Główną konsekwencją autyzmu jest niezdolność do komunikowania się i rozwijania relacji społecznych. Najlepiej więc, aby wyspecjalizowany lekarz najpierw zdiagnozował dokładnie problem, abyś mógł następnie znaleźć dla niego optymalne rozwiązanie.

Przejrzane i zatwierdzone przez: lekarz Maricela Jiménez López.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 13 kwietnia, 2023

Autyzm jest neurobiologicznym zaburzeniem rozwojowym zwanym również zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD). Jego objawy przejawiają się zwykle w trakcie uzyskania przez dziecko wieku trzech lat. Ponadto trwają przez całe życie.

Główną konsekwencją, z jaką wiąże się autyzm jest niezdolność do komunikowania się i rozwijania głębszych relacji społecznych. Jednak, w zależności od stopnia zaawansowania tego zaburzenia może być tak, że problemy z rozwojem dziecka są łagodniejsze lub silniejsze.

Naukowcy sklasyfikowali rodzaje autyzmu dziecięcego w następujący sposób:

• Autyzm właściwy lub zespół Kannera. Osoba chora ma ograniczone zdolności nawiązywania więzi emocjonalnych lub empatii wobec innych osób.
• Zespół Aspergera. Osoby chore cechują się wysoką inteligencją, niską koordynacją psychoruchową, praktycznie całkowitym brakiem empatii i trudnościami z nawiązywaniem i utrzymywaniem relacji społecznych. Ludzie zmagający się z tym zaburzeniem z reguły nie rozumieją dowcipów, ironii ani też nie potrafią wyłapywać podwójnych znaczeń w używanych potocznie frazach.
• Zespół Hellera. Jest to podobna odmiana do zespołu Aspergera, ponieważ w zbliżony sposób wpływa on na język, funkcje społeczne i zdolności motoryczne. Z tą jednak różnicą, że dana osoba ma charakter o cechach regresywnych i ogólnie rzecz biorąc nieprzewidywalny.
• Nieokreślone zaburzenie ogólnorozwojowe. W takim przypadku występujące objawy są mocno niejednorodne. Mogą tutaj występować problemy ze odwzajemnianiem uczuć i relacji społecznych, poważne problemy z komunikacją oraz specyficzne, ograniczone i stereotypowe postępowania i interesami.

Autyzm i jego poszczególne warianty są diagnozowane u jednej na 68 osób i u jednego 1 na każdych 42 chłopców. Krótko mówiąc autyzm występuje częściej u chłopców niż dziewcząt. Właściwie to jest to zaburzenie o wiele bardziej powszechne niż rak, cukrzyca czy też AIDS.

Autyzm u dziecka, a opcje, jakie mają rodzice

Ogólnie rzecz biorąc, to rodzice zaczynają sobie zdawać sprawę z tego, że ich dziecko może mieć autyzm.

Podejrzenia takie najczęściej zaczynają się w momencie, gdy rodzice, gdy zaczynają obserwować dziwne lub niestandardowe zachowanie u swoich dzieci. Na przykład dziecko może mieć problemy z komunikacją i zapamiętywaniem przyswojonych sobie uprzednio umiejętności.

Rodzicom bardzo trudno jest zaakceptować fakt, że u ich dziecka specjalista zdiagnozował autyzm. Nie powinno być to zaskakujące dla nikogo, kto ma własne dzieci. Spróbuj po prostu wyobrazić sobie tę troskę, rozpacz i bezradność na myśl o tym, że nie jesteś w stanie niczego zrobić, aby uporać się z tym problemem u swojego dziecka.

Dlatego też natychmiastowa opieka medyczna jest wręcz niezbędna, aby zapewnić dziecku optymalne warunki życia i rozwoju. Nie należy zwlekać z wizytą u specjalisty, by jak najlepiej wykorzystać nowe lub już istniejące terapie. Tylko one mogą pomóc Twojemu dziecku w normalnym życiu, z wykorzystaniem pełnego zakresu możliwości, jakim dysponuje ono w zakresie swojego rozwoju.

Dzięki temu każdy ojciec lub matka będą w stanie bez cienia wątpliwości stwierdzić, czy będą musieli się udać się do specjalisty w celu zajęcia się w odpowiednim stopniu stanem zdrowia swojego syna lub córki.

Autyzm – 5 najważniejszych jego objawów

Jeśli podejrzewasz autyzm u swojego dziecka, powinieneś koniecznie zwrócić uwagę na występowanie u niego poniższych objawów:

1. Powtarzające się zachowania i silne przywiązanie do przedmiotów

Jest to jeden z kluczowych symptomów pozwalających stwierdzić, że Twoje dziecko nie zachowuje się odpowiednio do swojego wieku. Może wydawać Ci się, że jest nieustannie zanurzone w swoim własnym świecie. Może mieć przy tym tendencję do nieustannego organizowania i przestawiania swoich rzeczy w tę i we w tę, bez ustanku przez długi czas.

Przywiązanie do rzeczy lub przedmiotów jest powszechnie występującym zjawiskiem u dzieci chorych na autyzm. Gdziekolwiek chce iść, zawsze musi mieć przy sobie coś, co uważa za ważne. A jeśli ktoś dotknie tej konkretniej rzeczy, dziecko reaguje w sposób z pozoru nieadekwatny do sytuacji.

2. Bardzo niski stan empatii

Empatia jest tą częścią naszej osobowości, która pozwala nam spojrzeć na świat oczami innych ludzi („znaleźć się w ich butach”). Pozwala nam myśleć o tym, jak się oni czują i przez co przechodzą. Jest to jeden z aspektów, których zdecydowanie brakuje osobom z zaburzeniami określanych ogólnie jako autyzm.

Nie są one w stanie odczuwać empatii wobec drugiej osoby To może utrudniać im uzyskiwanie wysokiego poziomu umiejętności społecznych, zachowań i integracji społecznych. W efekcie tego relacje interpersonalne takich osób są minimalne lub wręcz zerowe.

3. Niewielka lub wręcz przeciwnie, bardzo wysoka wrażliwość na dźwięki

Niektóre z osób z zaburzeniami klasyfikowanymi jako autyzm są bardzo wrażliwe na bodźce zewnętrzne, takie jak dźwięk. Kiedy takowy dźwięk się już rozlegnie, Twoje dziecko zaczyna wtedy krzyczeć, skakać, biegać wokół i zakrywać uszy powtarzając nonsensowne słowa. Chce po prostu się za wszelką cenę uspokoić.

Tak więc sytuacje stresowe lub konflikty mogą wpływać na nie z trzykrotnie wyższą intensywnością. A to dlatego, że dziecko chore na autyzm nie jest w stanie sobie z nimi poradzić na własną rękę.

Ale może także zajść sytuacja zupełnie odwrotna. Bywają ludzie, u których autyzm wywołuje reakcję przeciwną. A ściślej rzecz biorąc brak reakcji. Osoby takie nie reagują w ogóle nawet na bodźce mające postać niezwykle głośnego dźwięku.

Możliwa jest także sytuacja, w której osoba taka po zawołaniu jej imieniem, nie reaguje w ogóle, tak jakby go nie usłyszała.

Podobnie rzecz może mieć się z głośnymi hałasami, nagłymi łomotami itp. Autyzm powoduje, że osoba taka może w ogóle nie zareagować. Nie mówiąc nawet o odwróceniu się, aby zobaczyć, skąd pochodzi taki dźwięk. Ani nie sprawia też wrażenia zaskoczenia nagłymi głośnymi odgłosami.

4. Trudności z mową

Niektóre dzieci, u których zdiagnozowano autyzm, nie rozwijają prawidłowo zdolności mowy. Dlatego też trudno jest im porozumiewać się w jakimkolwiek języku, zarówno w formie ustnej, pisemnej, jak i za pomocą symboli.

Osoby takie zatracają się zupełnie w swoim świecie i nie są w stanie powiedzieć, co je denerwuje, przeszkadza lub im dolega. Istnieją jednak specjalnie opracowane terapie pod kątem rozwoju mowy u dzieci cierpiących na to zaburzenie.

Najlepiej będzie, aby wyspecjalizowany lekarz najpierw zdiagnozował ten problem. Będziesz dzięki temu mógł znaleźć wraz z jego pomocą rozwiązanie, które okaże się pomocą dla Twojego dziecka.

5. Częste napady gniewu i złości

Zapewne doskonale jesteś w stanie zrozumieć, że niemowlę cechujące się w pełni prawidłowym rozwojem neurobiologicznym nie potrafi poradzić sobie z niewygodnymi dla niego sytuacjami pełnymi stresu lub złości. Wydaje Ci się to w pełni normalną sytuacją, nieprawdaż? Teraz wyobraź sobie jak to może wyglądać w przypadku kogoś, kto cierpi na autyzm.

Osoby takie bardzo często i łatwo wpadają w gniew, nawet bez wyraźnego naszym zdaniem powodu Na dodatek bardzo trudno jest je uspokoić. Ich stan pozwala im prawidłowo zrozumieć, co dzieje się wokół nich, ale ich umysł ma tendencję do bardzo szybkiej zmiany poprzedniej oceny sytuacji, więc zaburzenie to wymaga bardzo starannego i umiejętnie opracowanego leczenia.

Pamiętaj, że jeśli u Twojego dziecka zauważysz tylko jeden z powyższych objawów, nie powinieneś się niepotrzebnie martwić. Jeśli jednak dostrzeżesz wszystkie pięć, czy też na przykład 3 lub 4, warto rozważyć wizytę u specjalisty celem postawienia jednoznacznej diagnozy.